P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z wnioskiem Spółki Akcyjnej "X" o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

P O S T A N A W I A

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe w kwestii braku możliwości zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w przypadku nieprzedstawienia przez nierezydenta stosownego certyfikatu zagranicznej rezydencji podatkowej,

- uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe w kwestii opodatkowania kwoty wypłaconej nierezydentowi z tytułu umowy o dzieło 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka w 2006 r. zatrudniała na podstawie umowy o dzieło obywatela Polski, mającego miejsce stałego pobytu na terytorium Stanów Zjednoczonych. Osoba ta przebywała w Polsce przez okres krótszy niż 183 dni w ciągu roku podatkowego i nie przedstawiła Spółce certyfikatu rezydencji podatkowej twierdząc, że administracja podatkowa Stanów Zjednoczonych nie wydaje tego typu dokumentów. Spółka jednak dokonała potrącenia zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% od uzyskanego przez w/w osobę dochodu i wykazała tę kwotę w deklaracji PIT-4. W późniejszym czasie podatnik przedstawił Spółce, wydane przez Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Los Angeles, zaświadczenie o posiadaniu przez podatnika zgody władz Stanów Zjednoczonych Ameryki na pobyt stały.

Wątpliwość Spółki budzi, czy jako platnik była ona obowiązana do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od dochodu z tytułu opisywanej umowy o dzieło.
Zdaniem Spółki, niepobranie podatku zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania uzależnione jest od uzyskania od podatnika certyfikatu rezydencji (zaświadczenia wydanego przez organ administracji podatkowej). W przypadku, kiedy takie zaświadczenie nie zostało dostarczone, Spółka, jako płatnik, powinna odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego stanowisko Spółki jest prawidłowe jedynie w kwestii braku możliwości zastosowania postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w momencie nie przedstawienia przez nierezydenta stosownego certyfikatu zagranicznej rezydencji podatkowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2006r., osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów z pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego lub stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia, oraz od innych dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 13 pkt 8 lit. a) w/w ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej – z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Stosownie do art. 29 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) – pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Na podstawie art. 29 ust.2 w/w ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowana, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym dalej „certyfikatem rezydencji”.

Definicja rezydencji w międzynarodowym prawie podatkowym wynika z art. 4 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania od dochodu i majątku. Ponieważ umowy te nie określają obowiązującej formy zaświadczenia o miejscu zamieszkania, certyfikat rezydencji nie zawsze wydawany jest na sformalizowanym druku, jak również nie musi wprost zawierać nazwy „certyfikat rezydencji”. Zaświadczenie potwierdzające miejsce zamieszkania lub siedziby podatnika spełnia warunki certyfikatu rezydencji, bez względu na jego formę, jeżeli stwierdza fakt posiadania miejsca zamieszkania w rozumieniu danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zdaniem Naczelnika tut. Urzędu, otrzymane przez Spółkę zaświadczenie o posiadaniu przez podatnika zgody władz Stanów Zjednoczonych Ameryki na pobyt stały nie spełnia cech dokumentu poświadczającego dla celów podatkowych miejsca zamieszkania osoby w nim wskazanej. Stany Zjednoczone, będące sygnatariuszem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, są tym samym obowiązane do wydawania certyfikatów rezydencji podatkowej. Dlatego też Spółka, nie uzyskawszy w 2006 r. od podatnika certyfikatu rezydencji podatkowej, słusznie nie zastosowała w tym przypadku postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowana.

Jednakże, dokonując wypłaty na rzecz nierezydenta z tytułu zawartej z nim umowy o dzieło, Spółka winna była pobrać, zgodnie z wyżej cytowanym art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, 20% zryczałtowany podatek dochodowy od całości przychodu osiągniętego przez nierezydenta z tytułu zawartej z nim umowy o dzieło i przekazać ten podatek, zgodnie z art. 42 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika, przesyłając jednocześnie deklarację według ustalonego wzoru (PIT-8A). Ponadto, na Spółce ciążył obowiązek informacyjny na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2006 r., zgodnie z którym, podmiot wypłacający należności m.in. z tytułu określonego w art. 29 ust. 1 pkt 1, obowiązany jest w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym do wystawienia i przesłania podatnikowi i naczelnikowi właściwemu w sprawach opodatkowania osób zagranicznych, informacji IFT-1/IFT-1R.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.