Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Bank udzielając kredytu zabezpiecza swą wierzytelność na przedmiocie kredytowania. W sytuacji, gdy kredytobiorca nie spłaca kredytu, Bank ma prawo przystąpić do egzekucji majątku stanowiącego zabezpieczenie udzielonego kredytu. Przyjęty za niespłacony kredyt majątek, Bank ewidencjonuje jako aktywa do zbycia. Zgodnie z odrębnymi przepisami, majątku tego nie użytkuje i nie amortyzuje. Jest przeznaczony do sprzedaży, a środki ze sprzedaży nie stanowią dla Banku przychodu lecz są zaliczane na spłatę kredytu. Przejęty przez bank majątek – w zależności od rodzajów kredytu stanowią ruchome dobra materialne. Na ogół są to samochody, a w przypadku kredytów mieszkaniowych i hipotecznych – mieszkania, lokale mieszkalne, usługowe. Towary te w momencie przejęcia spełniają definicję towarów używanych.
Zdaniem Podatnika, opodatkowanie podatkiem od towarów i usług przejmowanych aktywów do zbycia odpowiada przepisom szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych, nabytych od osób fizycznych i prawnych nie będących podatnikami VAT. Zatem podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest marża stanowiąca różnicę pomiędzy całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku. Spółka opiera swoje stanowisko na art. 120 ust. 4 i 10 ustawy o podatku od towarów i usług.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Na potrzeby stosowania tego przepisu, zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (PCN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20-30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00). W myśl art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:
1) osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2) podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3) podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5) podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
Jak wynika ze złożonego wniosku, przejmowany przez Podatnika majątek, który następnie jest sprzedawany stanowią m. in. lokale mieszkalne i usługowe. Wskazać zatem należy, iż nie spełniają one definicji towarów używanych, którymi na potrzeby stosowania art. 120 ustawy są wyłącznie ruchome dobra materialne. W zależności natomiast od konkretnego przypadku, lokale mieszkalne i usługowe mogą stanowić nieruchomość gruntową, budynkową lub - jako samodzielny lokal - odrębną nieruchomość. Szczególna procedura w zakresie dostawy towarów używanych określona w art. 120 ustawy o podatku od towarów i usług nie dotyczy więc zbywanych przez Spółkę lokali mieszkalnych i usługowych. Ponadto, należy zwrócić uwagę na fakt, iż Bank udzielając kredytu zabezpiecza swą wierzytelność na przedmiocie kredytowania i tylko w sytuacji, gdy kredytobiorca nie spłaca kredytu, przejmuje majątek stanowiący zabezpieczenie jego należności poprzez jego egzekucję. Wobec tego uznać należy, że przejęcie tego majątku za niespłacony kredyt nie jest nabyciem dla celów prowadzonej działalności, o którym mowa w art. 120 ust. 4 ustawy. W konsekwencji, przepis ten nie znajduje zastosowania w przedstawionej sytuacji, zarówno w odniesieniu do nieruchomości, jak i rzeczy ruchomych. Stanowisko Podatnika jest więc nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.