Działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) – Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie uchyla postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 20.10.2006 r., znak: PUS.I/423/96-2/06 stanowiące pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Pismem z 23.11.2005 r. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zwróciła się do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. W treści powyższego pisma Podatnik przedstawił stan faktyczny, z którym związane było Jego zapytanie, w sposób następujący:

Spółka „D.” zajmuje się handlem hurtowym papierem gazetowo-offsetowym. Głównym dostawcą papieru i odbiorcą celulozy w 2003 r. była F., którą wiązał ze Spółką kontrakt ramowy nr 001, zawarty w dniu 11.07.2002 r. W oparciu o postanowienia ww. kontraktu Przedsiębiorstwo Handlowe „D.” w dniu 30.05.2003 r. obciążyło F. odszkodowaniem w kwocie 222.654,00 zł, za brak dostaw w miesiącu maju 2003 r., dokonując równocześnie kompensaty swoich zobowiązań. Kwota odszkodowania została przez Podatnika opodatkowana podatkiem dochodowym w zeznaniu rocznym za 2003 r. W dniu 26.05.2004 r. F. obciążyła Spółkę karą umowną w kwocie 116.520,72 zł, za odbiór papieru w ilości mniejszej od zamówionej, „która nie została przez „D.” przyjęta i księgowana”. W dniu 6.12.2004 r. Syndyk F. wniósł do Sądu Okręgowego w Szczecinie pozwy, żądając zasądzenia od Spółki „D.” na Jego rzecz kwot: 222.654,00 zł oraz 116.520,72 zł. W dniu 31.08.2005 r. w Sądzie Rejonowym w Szczecinie na wniosek Spółki została zawarta ugoda, w związku z czym Syndyk F. wycofał złożone wcześniej pozwy.

Zdaniem Wnioskodawcy skutek zawartej ugody jest następujący:

• „Syndyk F. uznaje karę umowną - odszkodowanie za brak dostaw w kwocie 222.654,00 zł, naliczoną przez „D.” i jej rozliczenie w formie kompensaty;
• „Przedsiębiorstwo Handlowe ”D.” zmniejsza naliczoną przez siebie karę umowną – odszkodowanie o 100.000,00 zł i zobowiązuje się zwrócić tę kwotę przelewem (...) do 60 dni od zawarcia ugody”.

W związku z zaistniałym stanem faktycznym Podatnik powziął wątpliwość co do „podatkowego rozliczenia kwoty 100.000,00 zł”. Prezentując własne stanowisko w sprawie Spółka stwierdziła, że kwota 100.000,00 zł powinna zmniejszyć przychód podatkowy 2003 r., ponieważ w tym roku miało miejsce zaliczenie do przychodu podatkowego kwoty 222.654,00 zł. Spółka wyraziła również Swoje przekonanie o konieczności dokonania korekty zeznania podatkowego za 2003 r. i wystąpienia o zwrot podatku dochodowego od osób prawnych.

Postanowieniem z dnia 30.01.2006 r., znak: PUS.I/423/82/05 Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie działając na podstawie art. 14a Ordynacji podatkowej udzielił Podatnikowi pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uznając stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23.11.2005 r. – za nieprawidłowe. Uzasadniając swoje stanowisko w przedmiotowej sprawie organ I instancji stwierdził, że skoro „w wyniku ugody Spółka „D.” zmniejszyła naliczoną przez siebie karę - odszkodowanie i dokonała zwrotu kwoty 100.000,00 zł, spowodowała tym samym zmniejszenie przychodów dla celów podatkowych w momencie dokonania przelewu środków na rachunek F. (...)”. Zdaniem Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie Podatnik winien dokonać korekty przychodów w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za październik 2005 r.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie stwierdzając, że wniosek Spółki z dnia 23.11.2005 r. o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie zawierał w swej treści informacji istotnych z punktu widzenia kwalifikacji prawno - podatkowej nakreślonego stanu faktycznego, nie spełniał więc wymogu formalnego określonego w art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej, w związku z czym nie mógł być przedmiotem oceny, decyzją z dnia 28.07.2006 r., znak: IS-I/2-4231/16/06 uchylił ww. postanowienie organu I instancji. W uzasadnieniu ww. decyzji wskazał, iż Wnioskodawca przedstawił stan faktyczny w sposób niezrozumiały, co w konsekwencji wyklucza możliwość zajęcia stanowiska przez organ podatkowy w interesującej Spółkę kwestii. Nadto udzielenie odpowiedzi na zapytanie Podatnika nie jest możliwe bez uprzedniego wyjaśnienia, czy dokonana przez „D.” zapłata 100.000,00 zł stanowi w istocie zwrot części odszkodowania nałożonego w 2003 r. przez Spółkę na F., czy też zapłatę przez Spółkę części kary umownej, ustalonej w wysokości 116.520,72 zł, którą obciążyła Ją w 2004 r. F. i którą należałoby w rozliczeniu podatkowym Spółki rozpatrywać w kategorii kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na powyższe Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie pismem z dnia 26.09.2006 r., znak: PUS.I/423/96-1/06 wezwał Przedsiębiorstwo Handlowe „D.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością do zajęcia stanowiska w ww. kwestii. W odpowiedzi na powyższe wezwanie Spółka w piśmie z dnia 28.09.2006 r. wskazała, iż cyt.: „dokonana w 2005 r. zapłata kwoty 100.000,00 zł. na rzecz Syndyka Masy Upadłości F. stanowi zwrot części naliczonej i opodatkowanej w 2003 r. kary umownej – odszkodowania w kwocie 222.654,00 zł”.

Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie dokonując analizy przedstawionego w sprawie stanu faktycznego, przedłożonych załączników i obowiązujących przepisów prawa, postanowieniem z dnia 20.10.2006 r., znak: PUS.I/423/96-2/06 uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Na wstępie wydanego rozstrzygnięcia stwierdził, że cyt.: „pomimo, iż podatnik zarówno w przedmiotowym wniosku, jak też w uzupełnieniu tego wniosku jednoznacznie stwierdza, iż dokonana w 2005 r. zapłata kwoty 100.000,00 zł na rzecz Syndyka Masy Upadłości F. stanowi zwrot części naliczonej i opodatkowanej w 2003 r. kary umownej – odszkodowania w kwocie 222.654,00 zł, tut. organ podatkowy udzielając pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych, odnosi się do dokumentu źródłowego jakim jest zawarta ugoda (...) i ocenia skutki jej zawarcia”. W dalszej części uzasadnienia - powołując się na zapisy art. 12 ust. 3 i ust. 3a, art. 15 ust. 1, art. 16 ust.1 pkt 22 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz., 654 z późn. zm.) – organ I instancji wskazał, że cyt.: „skoro w wyniku zawartej ugody Spółka „D.” uznała i zapłaciła kwotę 100.000,00 zł z naliczonej przez F. w upadłości kary umownej w wysokości 116.520,72 zł, spowodowała tym samym zwiększenie kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych w momencie dokonania przelewu środków na rachunek F. w upadłości, pomimo tego, iż było to skutkiem zdarzenia, które miało miejsce w 2003 r.”.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie analizując przedstawiony stan faktyczny i ocenę prawną zawartą w przedmiotowym postanowieniu stwierdził co następuje:

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r., stosownie do swej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udziela pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach (...). Zgodnie z zapisem art. 14a § 2 ww. ustawy składając wniosek, podatnik jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Interpretacja, stosownie do zapisu art. 14a § 3 ww. ustawy, to ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa, udzielona w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.

Podkreślenia wymaga, że podany we wniosku stan faktyczny stanowi jedyną faktyczną podstawę udzielonej interpretacji i tym samym wyznacza granice, w jakich interpretacja ta będzie mogła wywołać określone w przepisach prawa podatkowego skutki prawne. Przy czym strona zobowiązana jest do przedstawienia stanu faktycznego w sposób „wyczerpujący”, tzn. do opisania go w sposób szczegółowy, gruntowny i dokładny - a zatem w taki sposób, by można było prawidłowo ocenić przedmiot wątpliwości interpretacyjnych przedstawionych do analizy organu podatkowego. Rolą organu udzielającego urzędowej interpretacji i istotą jego postępowania w sprawie jest więc ocena stanowiska strony przedstawionego we wniosku. Orzekając w sprawie organ podatkowy związany jest zakresem przedmiotowym wniosku. Innymi słowy, treść postanowienia interpretacyjnego powinna ściśle zależeć od tego, jakie zagadnienie i w jaki sposób zostało sformułowane przez wnioskodawcę. Rozstrzygając sprawę, organ powinien więc ustosunkowywać się wyłącznie do prawidłowości przedstawionego stanowiska strony, na tle stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę. W zakresie, w jakim postanowienie wykracza poza ocenę sformułowanych we wniosku okoliczności faktycznych i stanowiska strony, nie ma ono waloru wiążącej interpretacji, nie wywołuje zatem skutków prawnych.

W toku weryfikacji prawidłowości postanowienia wydanego przez Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 20.10.2006 r., znak: PUS.I/423/96-2/06 stwierdzono, iż organ I instancji orzekł w sprawie w oparciu o stan faktyczny wynikający z dokumentów stanowiących załączniki do złożonego przez Jednostkę wniosku z dnia 23.11.2005 r., pomijając stan faktyczny, jednoznacznie sformułowany przez Wnioskodawcę, a w konsekwencji stanowisko Strony odnoszące się do zaprezentowanego w uzupełnionym wniosku stanu faktycznego.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że organ I instancji w sposób rażący uchybił procedurze opisanej w art. 14a Ordynacji podatkowej. Stąd też rozstrzygnięcie - podjęte w oparciu o stan faktyczny wynikający z załączników do wniosku z całkowitym pominięciem jednoznacznych oświadczeń Spółki, która sprecyzowała stan faktyczny sprawy (pismo z dnia 28.09.2006 r.) - musi zostać wyeliminowane z obrotu prawnego poprzez jego uchylenie w trybie art. 14 b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30.06.2007 r.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16.11.2006 roku o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), w sprawach zmiany lub uchylenia pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach, wydanych przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającej, tj. przed 1.07.2007 roku, stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Mając na uwadze zapis art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007 r., zgodnie z którym organ odwoławczy z urzędu zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 ww. ustawy, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów, orzeczono jak w rozstrzygnięciu.