Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późniejszymi zmianami) w związku z art. 4 ust. 1 i art. 7 ustawy z dnia 16.11.2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) oraz art. 4a pkt 1, art. 15 ust. 6, art. 16 ust. 1 pkt 1b, art. 16 ust. 1 pkt 12, art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2, art. 16g ust. 3 i 4, art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami) - Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 7.05.2007 r. Nr KF/768/07 (wpływ do tut. Urzędu w dniu 11.05.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie dotyczącej uznania, czy niezapłacone lecz naliczone odsetki na dzień zakończenia inwestycji mogą, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powiększyć wartość początkową środka trwałego postanawia uznać że, w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko zawarte we wniosku jest prawidłowe.

Pismem z dnia 7.05.2007 r. Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie dotyczącej uznania, czy niezapłacone lecz naliczone odsetki na dzień zakończenia inwestycji mogą, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powiększyć wartość początkowa środka trwałego. Przedstawiając stan faktyczny Spółka podaje, że przewiduje, iż w 2007 r. otrzyma od zagranicznej osoby prawnej (większościowego udziałowca Spółki) pożyczkę na cele inwestycyjne. Pożyczka ta, zgodnie z umową będzie oprocentowana, przy czym odsetki naliczane miesięcznie, spłacane będą z kilkuletnim odroczeniem. Spodziewany termin realizacji zadania inwestycyjnego to 6-12 miesięcy.

Spółka uważa, iż ... „zgodnie z art. 16g ust. 4 naliczone zgodnie z umową odsetki w okresie realizacji zadania inwestycyjnego winny powiększyć wartość środków trwałych w budowie i tym samym zwiększyć wartość początkową środka trwałego w momencie oddania go do użytkowania.”

Odnosząc się do powyższego, tut. organ podatkowy stwierdza, co następuje. Zgodnie z treścią art. 4a pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity z 2000 r. Dz. U. Nr 54, poz. 654 z późniejszymi zmianami) ilekroć w ustawie jest mowa o inwestycjach – oznacza to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity z 2002 r. Dz. U. Nr 76, poz. 694 z późniejszymi zmianami).

Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 1b w/w ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych – wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia. Do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się również, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Definicja wartości początkowej środka trwałego określona została w art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 i 2 w/w ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia, a w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za cenę nabycia, w myśl art. 16g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z kolei art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi, iż za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające zaliczyć się do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje co należy rozumieć pod określeniem „odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania” zawartym w art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy zauważyć, że ustawodawca nie posługuje się tutaj pojęciem „odsetek poniesionych”, lecz „naliczonych”. Analiza wskazanych powyżej przepisów wskazuje, iż słusznym wydaje się wniosek, że są to odsetki, których wielkość jest znana przed oddaniem środka trwałego do użytku i obejmują okres do tego dnia, bez względu na to kiedy wypada termin zapłaty lub kiedy je poniesiono.

Zatem, naliczone Spółce odsetki od pożyczek za okres do dnia oddania środka trwałego do używania winny powiększać wartość początkową środka trwałego. W świetle powyższego uznać należy, że w przedstawionym stanie faktycznym i prawnym, stanowisko Spółki, jest prawidłowe.