P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Podatniczki z dnia 22.01.2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu: 23.01.2007 r.) uzupełnionego pismami z dnia 02.03.2007 r. i 07.03.2007 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 22.01.2007 r. (data wpływu do tut. Urzędu: 23.01.2007 r.) uzupełnionym pismami z dnia 02.03.2007 r. I 07.03.2007 r. Podatniczka zwróciła się do tut. Organu podatkowego z prośbą o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, ze zm.).

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym Podatniczka w oparciu o decyzję administracyjną z 1983r. o dokonaniu zamiany i przydziale lokalu mieszkalnego dostała przydział na mieszkanie, które wymagało remontu koniecznego polegającego na wymianie instalacji wodno-kanalizacyjnej, instalacji gazowej, instalacji elektrycznej, okien, drzwi, parkietu oraz uzupełnienia tynków, malowania podłóg i ścian, wymianie starych kaloryferów żeliwnych na nowe kaloryfery stalowo-płytowe. Na przestrzeni ostatnich lat Podatniczka wymieniła ponownie instalację gazową, ponieważ stara nie spełniała należnych norm i zrobiła konieczny remont łazienki; po wymianie rur gazu założyła piecyk łazienkowy i nowe kafelki. Poczynione nakłady zwiększyły wartość mieszkania. Podatniczka podaje również, że z treści decyzji o przydziale mieszkania nie wynikają szczegółowe prawa i obowiązki najemcy w zakresie nakładów i remontów lokalu. W 2005r. kamienicę wykupił nowy właściciel i zapowiedział znaczne podniesienie czynszu. Jednocześnie nowy właściciel zaproponował Podatniczce ugodę w sprawie rezygnacji z tytułu do lokalu mieszkalnego. Z tego tytułu Podatniczka miałaby otrzymać zwrot kosztów związanych z poczynionymi przez nią nakładami remontowymi przez wszystkie lata zamieszkiwania, które podniosły standard mieszkania oraz kwotę rekompensaty finansowej za opróżnienie lokalu. W związku z faktem, że nie jest możliwe udokumentowanie poniesionych nakładów na lokal mieszkalny, a to wobec upływu znacznego okresu czasu, jak również z uwagi na tę okoliczność nie byłoby miarodajne oparcie oceny kosztów poniesionych nakładów na podstawie obowiązujących wówczas cen towarów i usług, właściwe będzie dla określenia wartości poczynionych w lokalu nakładów, powołanie biegłego w celu ich oszacowania. Z tytułu poniesionych wydatków na remont wynajmowanego mieszkania Podatniczka nie korzystała z ulgi remontowo-modernizacyjnej polegającej na odliczeniu od podatku 19% poniesionych wydatków.

Podatniczka pyta czy pieniądze jakie otrzymałaby wyrażając zgodę na opuszczenie swojego dotychczasowego mieszkania w ramach ugody będą podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w całości od kwoty zwrotu za dokonane remonty jak również za opróżnienie lokalu. Jeżeli tak, to czy od kwoty otrzymanego z ww. tytułu przychodu może odliczyć poniesione nakłady na wyremontowanie nowego mieszkania.

Zdaniem Podatniczki zwrot kosztów za poniesione remonty i nakłady na stare mieszkanie oraz rekompensata za jego opuszczenie powinny być nieopodatkowane, a jeżeli podlegałoby to opodatkowaniu podatkiem dochodowym to podatek powinien być zapłacony od różnicy pomiędzy przychodami a kosztami poniesionymi na przystosowanie nowego mieszkania do zamieszkania w nim.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście mając na uwadze przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, stwierdza co następuje;

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Jeżeli podatnik uzyskuje dochody z więcej niż jednego źródła, przedmiotem opodatkowania w danym roku podatkowym jest, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 29-30c, art. 30e oraz art. 44 ust. 7e i 7f, suma dochodów z wszystkich źródeł przychodów – zgodnie z ust. 1a cyt. art. 9. Dochodem ze źródła przychodów, stosownie z ust. 2 cyt. art. 9 ustawy, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Koszty uzyskania przychodów reguluje art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymienia źródła przychodów, m. in. w pkt 9 inne źródła. Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, zgodnie z art. 20 ust. 1, uważa się w szczególności – a zatem jest to lista przykładowa – kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Powyższa definicja przychodów ma charakter ogólny i znajduje zastosowanie, o ile w przepisach szczególnych ustawodawca nie uregulował tej kwestii odmiennie. Według ustalonego poglądu, doktryny i judykatury, o przychodzie podatkowym możemy mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego. Z tego względu do przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym nie zalicza się pieniędzy uzyskanych z tytułu różnego rodzaju zwrotów nakładów własnych poczynionych za inny podmiot. Jakkolwiek bowiem w takich przypadkach podatnik otrzymuje do swojej dyspozycji określoną kwotę pieniędzy, to jednak wcześniej był zobligowany do jej wyłożenia.

Zgodnie z treścią art. 662 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93, ze zm.) wynajmujący powinien wydać najemcy rzecz w stanie przydatnym do umówionego użytku i utrzymywać ją w takim stanie przez czas trwania najmu. Drobne nakłady połączone ze zwykłym używaniem rzeczy obciążają najemcę. Jak stanowi art. 681 Kodeksu cywilnego do drobnych nakładów, które obciążają najemcę lokalu należą w szczególności drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak również drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody. W myśl powyższego w przypadku umowy najmu najemcę obciążają jedynie drobne nakłady związane ze zwykłym używaniem rzeczy, natomiast do pokrywania wszelkich kosztów remontu i większych napraw zobowiązany jest wynajmujący rzecz. Treść art. 663 Kodeksu cywilnego wskazuje, że jeżeli w czasie trwania najmu rzecz wymaga napraw, które obciążają wynajmującego, a bez których rzecz nie jest przydatna do umówionego użytku, najemca może wyznaczyć wynajmującemu odpowiedni termin do wykonania napraw. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu najemca może dokonać koniecznych napraw na koszt wynajmującego.

W przedstawionym stanie faktycznym najemca poniósł z własnych środków znaczne nakłady na wynajmowany lokal związane z jego gruntownym, koniecznym remontem. Po rozwiązaniu umowy najmu nowy właściciel kamienicy w wyniku zawartej ugody zwróci najemcy kwotę równą poczynionym przez najemcę nakładom na przedmiot najmu, określoną na podstawie opinii biegłego oraz rekompensatę finansową za opróżnienie lokalu. Mając powyższe na uwadze zwrot udokumentowanych nakładów na remont wynajmowanego mieszkania, o ile nie będzie obejmował zwrotu drobnych nakładów połączonych ze zwykłym użytkowaniem przedmiotu najmu, które obciążały najemcę nie będzie stanowił dla Podatniczki przysporzenia majątkowego i tym samym nie będzie podlegał opodatkowaniu. Natomiast przyznana Podatniczce odrębna kwota stanowiąca rekompensatę za opróżnienie lokalu stanowić będzie przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w katalogu zwolnień określonych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c nie przewiduje bowiem zwolnienia przedmiotowego w zakresie przychodów uzyskiwanych na podstawie zawartej ugody w sprawie rezygnacji z tytułu do lokalu mieszkalnego. Uzyskany z tytułu rekompensaty za opróżnienie lokalu przychód należy uwzględnić w rocznym zeznaniu podatkowym łącznie z innymi dochodami osiągniętymi przez Podatniczkę w roku podatkowym podlegającymi opodatkowaniu tym podatkiem i opodatkować według obowiązującej skali podatkowej. Jednocześnie informuje się bez znaczenia w przedmiotowej sprawie pozostaje fakt, że uzyskany przychód z tytułu zawartej ugody zostanie przeznaczony na remont nowego mieszkania. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie umożliwia pomniejszenia przychodu osiągniętego z tytułu rekompensaty za opróżnienie lokalu o koszty remontu nowego mieszkania.

Tutejszy Organ podatkowy uznaje zatem za nieprawidłowe stanowisko Podatniczki w przedmiotowej sprawie.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Śródmieście w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.