INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16 lipca 2007 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie 26 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca nie uiścił wymaganej przepisem art. 14f § 1 ustawy Ordynacja podatkowa opłaty w pełnej wysokości, pismem z dnia 31 lipca 2007 r. znak ILPB1/415-19/07-2/AP działając na podstawie art. 169 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 sierpnia 2007 r., a w dniu 7 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca dokonał wpłaty brakującej części opłaty.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W kwietniu 2007 r. Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie transportu pasażerskiego międzynarodowego. W związku z tym Wnioskodawca chciałby przekazać na potrzeby związane z prowadzoną działalnością i wprowadzić do ewidencji środków trwałych swojej firmy autobus xxx.

Aktualnie autobus ten jest środkiem trwałym w firmie męża Wnioskodawcy – również prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, wprowadzonym do ewidencji środków trwałych z wartością początkową 1.350,00 zł (netto). Pierwotnie autobus był przedmiotem leasingu i później został wykupiony z firmy leasingowej po tak niskiej cenie.

Mąż Wnioskodawcy zamierza wycofać ten autobus ze środków trwałych, po czym Wnioskodawca chce przekazać go na potrzeby związane z prowadzoną przez siebie działalnością transportu osób. Mąż Wnioskodawcy nadal będzie prowadził działalność na swoje nazwisko.

Między małżonkami nie istnieje rozdzielność majątkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po przeprowadzeniu powyższych operacji, Wnioskodawca może ująć ten autobus w ewidencji środków trwałych nie w wartości zakupu (wartości wykupu z leasingu), lecz według wartości rynkowej, która jest kilkukrotnie wyższa...

Zdaniem Wnioskodawcy może ująć autobus w ewidencji środków trwałych swojej firmy, gdyż spełnia on warunki wynikające z definicji środka trwałego:

• stanowi współwłasność,
• jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres użytkowania jest dłuższy niż rok,
• będzie wykorzystywany na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością transportową.

Wnioskodawca uważa również, iż zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych za wartość początkową można przyjąć wartość rynkową z dnia nabycia, a w przedstawionej sytuacji może ustalić wartość początkową autobusu według ceny rynkowej z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji, na mocy art. 22g ust. 8 ww. ustawy.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty,

   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W przypadku, gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, w myśl przepisu art. 22g ust. 11 ww. ustawy wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W sytuacji, gdy jeden z małżonków zaprzestał wykorzystywania danego środka trwałego do celów własnej działalności gospodarczej, brak jest podstaw do dokonywania przez niego dalszych odpisów amortyzacyjnych, stąd dany składnik majątkowy winien być wykreślony z ewidencji środków trwałych. Ten sam składnik majątkowy może być przejęty przez drugiego małżonka na potrzeby jego działalności gospodarczej.

W przypadku zmiany działalności wykonywanej samodzielnie przez jednego z małżonków na działalność wykonywaną samodzielnie przez drugiego z małżonków następuje kontynuacja amortyzacji, o czym stanowi art. 22g ust. 13 pkt 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kontynuacja amortyzacji będzie miała również miejsce w sytuacji, gdy jeden z małżonków przejmie do swojej działalności środek trwały wykorzystywany wcześniej w działalności współmałżonka.

Zatem Wnioskodawca – mając na uwadze treść art. 22h ust. 3 ww. ustawy – przejmując środek trwały z działalności współmałżonka powinien uznać za wartość początkową środka trwałego w ewidencji prowadzonej przez siebie wartość początkową określoną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez współmałżonka, kontynuować przyjętą przez niego metodę amortyzacyjną oraz uwzględnić dotychczasową wysokość odpisów amortyzacyjnych.

Zasadą jest bowiem, że jeśli małżonkowie wykorzystują składnik wspólnego majątku na potrzeby własnej działalności, to każdy zamortyzuje tylko część jego wartości. Nie mogą więc go zamortyzować dwukrotnie. Należy zaznaczyć, że odpisy amortyzacyjne dokonywane przez jednego z małżonków mają bezpośredni wpływ na wysokość dochodu osiągniętego z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, który to dochód jest dochodem wspólnym małżonków. Nie jest więc uzasadnione powtórne zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów tego samego wydatku, poniesionego ze wspólnego majątku małżonków, tym razem w działalności drugiego małżonka (z której dochód również będzie dochodem wspólnym).

Wobec powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca nie ma podstaw amortyzowania przedmiotowego środka trwałego od wartości początkowej równej jego wartości rynkowej z grudnia roku poprzedniego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.