P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 27.06.2007 r. (wpływ do tut. Urzędu 29.06.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy prawidłowe jest zakwalifikowanie wydania garniturów w koszty reklamy, czy należy je zakwalifikować do świadczeń na rzecz pracowników, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że od 1993 roku firma zajmuje się sprzedażą hurtową eleganckiej odzieży męskiej w oparciu o współpracę z właścicielami eleganckich sklepów. Dwa razy w roku wprowadza do obrotu nowe kolekcje sezonowe oraz oferuje garnitury ze stałej oferty magazynowej. Zgodnie z regulaminem pracy, pracownicy płci męskiej mają obowiązek noszenia odzieży firmowej z aktualnej oferty firmy w czasie godzin pracy, wyjazdów służbowych oraz wszelkich kontaktów z klientami. W celu zapewnienia wykonania tego obowiązku, Uchwałą Zarządu zostały przyznane stroje służbowe dla poszczególnych pracowników (w zależności od stanowiska i ilości kontaktów z klientami). Stroje wydawane są na podstawie dokumentów wewnętrznych oraz księgowane w koszty reklamy. Na powyższe wystawiana jest faktura VAT. Ponadto, garnitury nie mają zewnętrznie widocznych naszywek firmowych, natomiast jak określiła Spółka w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w sposób wizualny są powiązane z ofertą firmy i są traktowane przez nią jako żywa reklama jej produktów. W związku z powyższym Strona wnosi o odpowiedź na pytanie, czy prawidłowym jest zakwalifikowanie w koszty reklamy wydania garniturów dla pracowników Spółki, czy też winna uznać je za świadczenia na rzecz pracowników.Spółka stoi na stanowisku, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, a prezentacja jej wyrobów w kontaktach z klientami lub potencjalnymi klientami stanowi reklamę jej wyrobów i zdecydowanie ma wpływ na zwiększenie przychodów firmy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tutejszego Urzędu stwierdza, co następuje:

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest więc istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Jednocześnie wydatek taki nie może by wymieniony pośród kosztów wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust.1 powołanej ustawy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka wydaje swoim pracownikom znajdujące się w aktualnej ofercie handlowej garnitury, uznając je za strój służbowy, służący reklamowaniu produktów firmy. W ocenie Naczelnika tutejszego Urzędu elementem rozstrzygającym w przedmiotowej sprawie jest ustalenie, czy odzież ta posiada cechy ubioru osobistego, czy też spełnia funkcję reprezentacyjną.Generalnie, aby można było uznać odzież za ubiór służbowy, winna być ona pozbawiona charakteru odzieży osobistej poprzez opatrzenie jej cechami charakterystycznymi dla danej firmy (barwa, logo). Używanie natomiast odzieży pozbawionej takich cech należy potraktować jako element reprezentacji firmy, kreujący jej wizerunek.

Z uwagi na powyższe, zakwalifikowanie do kosztów reklamy w firmie zajmującej się sprzedażą hurtową eleganckiej odzieży męskiej, wydanych pracownikom na podstawie Uchwały Zarządu garniturów firmowych z aktualnej oferty firmy, które oprócz wizualnego powiązania z ofertą firmy nie mają zewnętrznie widocznych, charakterystycznych dla firmy cech (np. logo, barwy, kroju), w ocenie tutejszego organu podatkowego nie jest zasadne. Wydawane bowiem pracownikom firmy garnitury, poprzez to, iż nie zawierają charakterystycznych dla Spółki cech, nie utraciły charakteru odzieży osobistej, można je więc jedynie rozpatrywać w kategoriach ubioru pełniącego funkcje reprezentacyjne, a nie reklamujące firmę. Pomocna przy ocenie powyższej kwestii jest również wykładnia pojęć „reprezentacja” i „reklama”. Z racji tej, iż w przepisach podatkowych brak jest odpowiedniej definicji tych pojęć, przyjąć należy ich wykładnię językową. Zgodnie z definicją przyjętą w Słowniku języka polskiego pod redakcją prof. M. Szymczaka (PWN, Warszawa 2002) „reklama” to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś, zaś pojęcie „reprezentacja” oznacza okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. W związku z tym, iż strój pracowników nie posiada widocznych i stanowiących jego integralnej części elementów reklamowych, uznać należy iż spełnia on funkcję reprezentacyjną.Ustawa o pdop w brzmieniu obowiązującym do dnia 31.12.2006 r., w art. 16 ust. 1 pkt 28 wyłączała z kosztów uzyskania przychodów wydatki na reprezentację i reklamę w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona była w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób. Pomimo tego wyłączenia podatnik mógł jednak zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część wydatków związanych z reprezentacją i reklamą niepubliczną do wysokości limitu stanowiącego 0,25% przychodów. Jednakże z dniem 1.01.2007 r. uległa zmianie treść w/w przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop, zgodnie z którym w nowym brzmieniu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji.Tym samym wydatki Spółki na garnitury dla pracowników służące zaprezentowaniu jej okazałości i wytworności, pełniące funkcję reprezentacyjną, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.Natomiast odnośnie drugiej części pytania, tj. czy wydatki z tytułu przekazanych pracownikom garniturów winny być zakwalifikowane do świadczeń na rzecz pracowników, Naczelnik tutejszego Urzędu pragnie nadmienić, iż przekazane pracownikowi ubranie – bez względu na to, jaką pełni ono funkcję – stanowi świadczenie na rzecz pracownika. Ze złożonego wniosku wynika, że przekazana pracownikom odzież w postaci jednolitych strojów ma pełnić rolę odzieży służbowej. Tymczasem odzież służbowa, to specjalna odzież noszona tylko w związku wykonywaną pracą, której charakter powinien uniemożliwić wykorzystywanie jej dla celów osobistych, np.: mundur, odzież robocza (kombinezon), odzież reprezentacyjna (charakterystyczna dla firmy poprzez oznaczenie jej cechami firmy). Z racji tego, że odzież przekazana pracownikom nie posiada charakterystycznych dla niej cech nosi znamiona odzieży osobistej. Wydanie pracownikom takiej odzieży powoduje powstanie u nich przychodu ze stosunku pracy. Powyższe wynika z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zgodnie z którym za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.Wartość powyższego świadczenia nie będzie mogła też korzystać ze zwolnienia od podatku w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Na jego podstawie wolna od podatku dochodowego jest bowiem wartość ubioru służbowego, jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika. Jak wynika z wniosku Spółki, w regulaminie pracy zawarto zapis o obowiązku noszenia odzieży firmowej z aktualnej oferty. Jednakże, skoro odzież przekazana pracownikom nie nosi znamion stroju służbowego, mimo nałożonego obowiązku wartość tej odzieży nie będzie korzystała z wyłączenia przychodów.W związku z powyższym stanowisko Spółki w powyższej kwestii, w opinii Naczelnika tutejszego Urzędu jest nieprawidłowe.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak we wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.