Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Towarzystwo prowadzi działalność ubezpieczeniową. Towarzystwo zawiera umowy reasekuracji proporcjonalnej z wybranymi reasekuratorami. W ramach tych umów reasekurator przejmuje na siebie określoną część ryzyka i w takiej samej proporcji pokrywa ewentualne odszkodowanie wypłacane przez zakład ubezpieczeń. Kalkulacja kosztów reasekuracji jest wykonywana z uwzględnieniem charakteru rynku, współczynnika szkodowości w danym segmencie umów oraz specyfiki danego produktu ubezpieczeniowego. Kwota udziału reasekuratora w składkach zależy przede wszystkim od całkowitego jego udziału w likwidacji szkód dla każdej z umów ubezpieczenia objętych umowami reasekuracji. Kalkulacja nie jest prowadzona w odniesieni do indywidualnych umów ubezpieczenia zawieranych przez Towarzystwo.

Prowadząc działalność w zakresie ubezpieczeń rozpoznaje przychód należny z tytułu składki ubezpieczeniowej za cały okres odpowiedzialności w dacie zawarcia umowy ubezpieczeniowej, która jest co do zasady tożsama z wystawieniem polisy.

W związku z powyższym stanem faktycznym Towarzystwo stoi na stanowisku, iż koszty z tytułu udziału reasekuratora w składkach ubezpieczeniowych mogą być na podstawie obecnego brzmienia art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zaliczone do pośrednich kosztów uzyskania przychodów i w związku z tym mogą być potrącane w dacie ich poniesienia.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela stanowisko Towarzystwa i wyjaśnia:

Zgodnie z art 15 ust. 4d ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 z 2000r., poz. 654 ze zm.) koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W przedmiotowym zakresie nie budzi wątpliwości fakt, iż koszty reasekuracji stanowią koszty uzyskania przychodów o których mowa w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, gdyż są ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Koszty te nie zostały również wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawierającym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wniosek Towarzystwa dotyczy kwalifikacji tych kosztów jako pośrednich bądź bezpośrednich.

Analizując charakter kosztów reasekuracji biernej należy wskazać, iż jest to koszt związany z ogółem działalności ubezpieczeniowej, a jego poniesienie nie wiąże się z wysokością konkretnego przychodu. Można zatem wskazać, iż to przychody osiągane z tytułu składek ubezpieczeniowych będą powodowały, zgodnie z zawartymi umowami reasekuracji, konieczność poniesienia kosztu w postaci wypłacenia reasekuratorowi udziału w składce. Jedyny realny wpływ, jaki koszt udziału reasekuratora w składce może mieć na przychód osiągany przez Towarzystwo, to uzyskanie możliwości zawierania większej liczby umów, dla których Towarzystwo zabezpiecza możliwość jednorazowego pokrycia odszkodowań. Koszty reasekuracji ponoszone są w celu minimalizowania ryzyka związanego z zawartymi umowami ubezpieczeniowymi. W związku z tym koszty te są ściśle związane z tymi umowami, jednakże nie mają bezpośredniego związku z przychodami wynikającymi z tych umów, lecz mają związek z ogólną wysokością przychodów Towarzystwa z tytułu działalności ubezpieczeniowej.

Reasumując, prawidłowe jest stanowisko Towarzystwa, iż koszty reasekuracji w przedstawionym stanie faktycznym stanowić będą koszty pośrednie o których mowa w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Należy przy tym także wskazać, iż zgodnie z tym przepisem jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.