Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Kielcach działając na podstawie art. 216, art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. Nr 8 poz. 60 z 2005 r. ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o interpretację z dnia 06.06.2007 r. Pana Lecha Z. dotyczącej możliwości zaliczenia własnego wynagrodzenia osiąganego jako ekspert w realizowanym przez firmę – spółkę cywilną projekcie finansowanym z funduszy Unii Europejskiej do kosztów uzyskania przychodów spółki, w której jest wspólnikiem stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

Podatnik pyta czy wynagrodzenie osiągane przez podatnika pełniącego funkcję eksperta w projekcie finansowanym z funduszy Unii Europejskiej będzie kosztem uzyskania przychodu w spółce cywilnej, w której jest wspólnikiem zgodnie z ustawą z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) ?

Zdaniem Podatnika praca własna oraz najbliższych członków rodziny nie stanowi kosztu uzyskania przychodu zgodnie z ustawą z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Jednak swoje wynagrodzenie jako eksperta w realizowanym projekcie finansowanym ze środków UE winien zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, gdyż w przeciwnym razie powstanie dochód z realizacji projektu (przychód z transz nie będzie równy kosztom poniesionym zgodnie z budżetem projektu).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z definicji ustawowej kosztów uzyskania przychodów wynika, że chodzi o koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zatem, aby można uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki:

1. poniesiony wydatek musi mieć bezpośredni lub pośredni wpływ na powstanie przychodu z działalności gospodarczej- przyjmuje się, iż „kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów”,
2. wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów negatywnych określonych w art. 23 w/w ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, a w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej – także małżonków i małoletnich dzieci wspólników.

Z przedstawionego stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Podatnik prowadzi działalność gospodarczą jako wspólnik spółki cywilnej polegającą na świadczeniu usług w zakresie organizowania kursów językowych. Firma realizuje projekt finansowany z funduszy Unii Europejskiej w ramach Priorytetu 2 – Wzmocnienie rozwoju zasobów ludzkich w regionach (z wyłączeniem działania 2.5 – Promocja Przedsiębiorczości). Jednocześnie Podatnik jest jednym z ekspertów w realizowanym projekcie z określonym wynagrodzeniem za każdą roboczogodzinę przepracowaną w ramach projektu.

Wątpliwości dotyczą odniesienia wynagrodzenia Podatnika jako eksperta w projekcie, do kosztów uzyskania przychodów spółki realizującej projekt, w której równocześnie Podatnik jest wspólnikiem.

Ze złożonego wniosku wynika, ze środki na realizację projektu finansowanego z funduszy Unii Europejskiej, które spółka uzyskuje z udzielanych transz stanowią przychody firmy i są równe ponoszonym, zgodnie z budżetem projektu, kosztom. Jednak wydatki sfinansowane z tych przychodów w trakcie realizacji projektu będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w świetle ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), jeżeli spełniają warunki określone w art. 22 ust. 1 omawianej ustawy.

Przy zastosowaniu w/w przepisów należy zwrócić uwagę na fakt, że skutki podatkowe dla spółki realizującej projekt finansowany z funduszy Unii Europejskiej będą neutralne, jeżeli przychody z udzielanych transz zostaną zrównoważone wydatkami stanowiącymi koszt podatkowy w świetle przepisów art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że w świetle przepisów podatkowych koszt pracy własnej wspólnika spółki został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) i tym samym wynagrodzenie pobierane przez Podatnika jako eksperta w realizowanym projekcie nie stanowi kosztu uzyskania przychodu.

Odrębną niezależną od kwestii podatkowych jest kwestia zakwalifikowania przedmiotowych wydatków w sytuacji korzystania przez Spółkę z funduszy Unii Europejskiej.

W tej sprawie wyjaśnień udzieliło Ministerstwo Gospodarki i Pracy Departament Wdrażania Programów Rozwoju Regionalnego w piśmie z dnia 09.06.2005 r. Nr DRR-I-951-2996-BT/05, zgodnie z którym dopuszcza się rozwiązanie, aby beneficjent, będący właścicielem firmy, prowadzący działalność gospodarczą jako osoba fizyczna i pełniący równocześnie funkcję personelu zaangażowanego w realizację projektu potwierdzał wydatki związane z wynagrodzeniem (w wysokości ustalonej w zatwierdzonym przez Komisję Oceny Projektów wniosku o dofinansowanie projektu) poprzez wystawienie wewnętrznej noty księgowej zawierającej pełny opis wydatku. Nota księgowa stanowiłaby w takim przypadku podstawę do przekazania środków z rachunku projektu na wynagrodzenie dla Beneficjenta projektu.

W związku z powyższym w świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego stwierdza, iż zawarte we wniosku z dnia 06.06.2007 roku stanowisko strony nie jest prawidłowe.