INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.07.2007r. (data wpływu 16.07.2007r. ) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprostowania sprawozdania finansowego i żądania zwrotu nadpłaconego i nienależnego świadczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.07.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprostowania sprawozdania finansowego i żądania zwrotu nadpłaconego i nienależnego świadczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wyrokiem z dnia 6 lutego 2006r. Sąd Rejonowy zobowiązał oskarżonego pracownika do naprawienia w całości wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz XXX S.A w upadłości z/s w Warszawie kwoty 64.780 zł.

Ww. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej posługując się potwierdzającym nieprawdę dokumentem w postaci świadectwa pracy spowodował naliczenie nienależnej nagrody jubileuszowej z tytułu 30-lecia pracy na kwotę brutto 64.780 zł czym działał na szkodę XXX S.A.

Sąd Okręgowy utrzymał w mocy wyrok Sądu I instancji w tym zakresie.

Powyższe zobowiązanie pracownik wykonał w dniu 22 czerwca 2007r. W piśmie z dnia 25 czerwca 2007r. skierowanym do Syndyka Masy Upadłości XXX S.A wskazał, iż w dniu 7 sierpnia 2001r. tytułem nagrody jubileuszowej została mu wypłacona kwota 38.868 zł netto (od kwoty 64.780 zł brutto), pozostała zaś kwota w wysokości 25.912 zł została odprowadzona do Urzędu Skarbowego jako zaliczka na podatek dochodowy od osób fizycznych. W związku z tym zwrócił się o sprostowanie stosowanego sprawozdania finansowego i zwrot na jego rzecz kwoty 25.912 zł, w jego ocenie nadpłaconej i nienależnej spółce, ani też Urzędowi Skarbowemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy żądanie pracownika o sprostowanie stosownego sprawozdania finansowego i zwrot na jego rzecz kwoty 25.912,00 zł – w jego ocenie nadpłaconej i nienależnej spółce, ani też Urzędowi Skarbowemu – jest zasadne...

Zdaniem wnioskodawcy brak jest jakichkolwiek przesłanek do zwrotu wyżej wymienionemu żądanej kwoty, albowiem podstawą (tytułem) do zapłaty przez niego kwoty na rzecz upadłej spółki jest prawomocnie orzeczony przez Sąd obowiązek naprawienia w całości wyrządzonej przez niego szkody spółce, na podstawie art. 72 § 2 kk. Sąd orzekł obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę na rzecz spółki wskazanej kwoty i taka kwota w całości winna być na rzecz spółki zapłacona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 410 § 2 ustawy z dnia 23.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz.93 ze zm.) świadczenie jest nienależne, jeśli ten, kto je spełnił, nie był do tego zobowiązany, gdy podstawa świadczenia odpadła lub jego zamierzony cel nie został osiągnięty, albo gdy czynność prawna do niego zobowiązująca była nieważna.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z wypłatą przez płatnika dniu 07 sierpnia 2001r. nienależnej nagrody jubileuszowej w kwocie 64.780 zł brutto (z czego 38.868 zł stanowi kwotę netto, natomiast 25.912,00 zł zaliczkę na podatek dochodowy) z tytułu 30 - lecia pracy. Nienależnie pobrane świadczenie w kwocie 64.780 zł brutto zostało zwrócone płatnikowi w dniu 22 czerwca 2007r.

Problemem spornym w sprawie pozostaje zaliczka pobrana od nienależnej nagrody jubileuszowej i odprowadzona do Urzędu Skarbowego w 2001r., której pracownik domaga się zwrotu, w związku z oddaniem w 2007r. całości nienależnego świadczenia.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z ze zm. ) ustawodawca wprowadził procedurę określającą sposób zachowania się płatnika w przypadku otrzymania od podatnika zwrotu kwot wcześniej otrzymanych :

W myśl art. 41b ww. ustawy, jeżeli podatnik dokonał zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, przy ustalaniu wysokości podatku (zaliczek) płatnicy, o których mowa w art. 31, 33, 35 i 41, odejmują od dochodu kwotę dokonanych zwrotów, łącznie z pobranym podatkiem (zaliczką).

Powyższy przepis realizuje zasadę uwzględniania podatnikowi kwot przez niego zwróconych w możliwie najkrótszym czasie, czyli w rozliczeniach związanych z obliczeniem zaliczek na podatek. Płatnik, któremu podatnik zwrócił na skutek różnych okoliczności kwotę przez niego wcześniej wypłaconą, obowiązany jest zatem pomniejszać miesięczny dochód ustalany dla celów obliczenia zaliczki o dokonany przez podatnika zwrot począwszy od miesiąca, w którym on nastąpił. Jeżeli kwota dokonanego w tym miesiącu zwrotu przekracza dochód tego miesiąca, płatnik może o powstałą różnicę pomniejszyć dochód z miesiąca następnego, aż do pełnego pomniejszenia. Przy czym powyższe pomniejszenia mogą być stosowane przez płatnika wyłącznie w tym roku podatkowym, w którym podatnik dokonał zwrotu.

Brak możliwości rozliczania przez płatnika kwoty zwrotów w latach następnych nie oznacza, iż powyższa kwota podatnikowi przepada. Oprócz procedury polegającej na odejmowaniu przez płatnika od dochodu kwoty zwróconej przez podatnika ustawodawca wprowadził procedury dokonywania takich odliczeń przez podatnika.

Stosownie do art. 26 ust. 5 ww. ustawy, podatnik ma prawo podstawę obliczenia podatku pomniejszyć o dokonane w roku podatkowym zwroty nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu, w kwotach uwzględniających pobrany podatek dochodowy, jeżeli zwroty te nie zostały potrącone przez płatnika (takie uprawnienie przysługuje również płatnikowi dokonującemu rocznego obliczenia podatku - art. 37 ust. 1a pkt 3 lit. b) ww. ustawy.

W myśl art. 26 ust. 7h ww. ustawy, jeżeli kwota zwrotu przekracza dochód w danym roku podatkowym może być ona odliczona od dochodu uzyskanego w najbliższych kolejno po sobie następujących 5 latach podatkowych. Jeżeli więc płatnik nie odliczy dokonanego przez podatnika zwrotu od bieżących dochodów podatnika, na skutek osiągania przez niego niewielkich dochodów bądź ustania źródła przychodu, odliczenia dokonuje wówczas sam podatnik.

W niektórych przypadkach, np. na skutek nie osiągania dochodów, podatnik może ubiegać się o zwrot kwoty podatku zapłaconego od świadczenia, które zostało zwrócone jako nienależne w trybie zwrotu nadpłaty.

Fakt dokonania zwrotu należności nie wymaga od płatnika składania żadnych korekt deklaracji podatkowych za okres, w którym podatnik otrzymał należność, którą w późniejszym okresie zobowiązany był zwrócić. Rozliczenia dokonuje się w bieżących deklaracjach podatkowych. Wykazuje się w nich dochód oraz pobrane zaliczki na podatek ustalone z zastosowaniem art. 41b ww. ustawy, czyli z uwzględnieniem kwot dokonanych zwrotów nienależnie pobranych świadczeń, które uprzednio zwiększyły dochód podlegający opodatkowaniu.

Jeżeli płatnik otrzymał od podatnika zwrot nienależnie pobranych świadczeń, ale w roku, w którym został on dokonany nie wypłacił podatnikowi żadnego przychodu, płatnik nie jest zobowiązany do wystawiania żadnej informacji (PIT-11). Podatnik stosuje w takiej sytuacji odliczenie przewidziane w art. 26 ust. 1 p 5 ww. ustawy na podstawie dowodu potwierdzającego dokonanie płatnikowi wpłaty.

Reasumując przedstawiony stan faktyczny w kontekście powyższych przepisów należy stwierdzić, iż wynagrodzenie otrzymane przez pracownika w roku 2001 stanowi jego dochód za ten rok i podlega wykazaniu w jego zeznaniu podatkowym za rok 2001.

W myśl bowiem art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 -16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. W konsekwencji nie zachodzą podstawy do korygowania informacji PIT-11 za 2001 rok czy sprostowania sprawozdania finansowego. Dla celów dowodowych zasadnym jest wystawienie pracownikowi zaświadczenia o kwocie dokonanego w 2007 roku zwrotu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul.1-ego Maja 10, 09-402 Płock.