INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2007 roku (data wpływu 17 września 2007 roku) uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla inwestycji stanowiącej przebudowę ulic w K., które należą do kategorii dróg gminnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2007 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla inwestycji stanowiącej przebudowę ulic w K., które należą do kategorii dróg gminnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, jako inwestor prowadzi na swoim terenie liczne zadania związane z budową lub przebudową ulic. Aktualnie prowadzone jest zadanie inwestycyjne stanowiące przebudowę ulic w K. Ulice te stanowią drogi gminne w rozumieniu ustawy o drogach publicznych. W czerwcu 2007 roku Gmina ogłosiła przetarg nieograniczony na przebudowę tych ulic. W toku postępowania na etapie przygotowania ofert niektóre zainteresowane firmy zwróciły się z zapytaniem: „Czy infrastruktura będąca przedmiotem przetargu jest infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu w myśl art. 146 ust. 1 pkt 2a oraz ust. 3 ustawy o VAT, a jeśli tak to w ilu procentach...”. Celem zapytania oferentów było ustalenie właściwej stawki podatku VAT. Gmina udzieliła oferentom informacji, że infrastruktura dotyczy 100% budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego. Przetarg na w/w zadanie wygrała firma, która zaoferowała najniższą cenę, której składnikiem był podatek VAT w wysokości 7%. Firma, która zastosowała stawkę 22% złożyła protest, następnie odrzucony jako złożony po terminie. Problem merytoryczny i praktyczny nadal pozostał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawką VAT winno być opodatkowane zadanie inwestycyjne polegające na przebudowie ww. ulic...

Zdaniem wnioskodawcy dla przedstawionego zadania inwestycyjnego zastosować należy stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7% ze względu na fakt, iż infrastruktura dotyczy 100% budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31.12.2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, przy czym przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a cyt. ustawy o VAT rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego, zdefiniowanym w art. 2 pkt 12 cyt. ustawy, rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 -Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej.

Natomiast w myśl dyspozycji zawartej w art. 146 ust. 3 tej ustawy przez infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, o której mowa w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) rozumie się:

1. sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych
,
2. urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę
,
3. urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne

- jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Ustawodawca nie sprecyzował przy tym, o jakie drogi chodzi. Wskazał natomiast, że inwestycje w tym zakresie muszą być determinowane przez przedsięwzięcia i zadania dotyczące budownictwa mieszkaniowego.

Jak stanowi art. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 71, poz.838 ze zm.) drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych. Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

1. drogi krajowe
,
2. drogi wojewódzkie
,
3. drogi powiatowe
,
4. drogi gminne
.

Zatem w celu uznania drogi za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu niezbędne jest, aby roboty budowlane dotyczące tej drogi wykonywane były w celu urządzania i zagospodarowania terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego. Oznacza to, że aby przebudowa drogi mogła być uznana za przebudowę infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, przedmiotowe roboty muszą stanowić przedsięwzięcie w zakresie budownictwa mieszkaniowego. A zatem aby droga mogła zostać uznana za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, winna służyć wyłącznie temu budownictwu. Taki charakter mogą posiadać drogi wewnętrzne, ponieważ pomiędzy nimi, a obiektami budownictwa mieszkaniowego istnieje funkcjonalny i bezpośredni związek.

Należy zatem stwierdzić, iż w przypadku, gdy przebudowa dotyczy drogi gminnej, rozumianej jako element układu komunikacyjnego na terenie miejscowości, to inwestycja taka nie jest prowadzona w ramach zadań budownictwa mieszkaniowego i nie może stanowić tym samym infrastruktury towarzyszącej temu budownictwu.

Do inwestycji polegającej na przebudowie drogi może mieć zastosowanie art. 146 ust. 1 pkt 2 oraz ust. 2 i 3 ustawy o VAT tylko wówczas, gdy czynności te dotyczyć będą w całości infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu (np. chodników, dróg osiedlowych, dojść i dojazdów wewnątrzosiedlowych), tj. dróg wewnętrznych.

Reasumując, stawka podatku VAT w wysokości 7% będzie miała zastosowanie jedynie do budowy – remontu i modernizacji dróg wewnętrznych w rozumieniu ustawy o drogach publicznych, które związane są stricte z budownictwem mieszkaniowym, jedynie bowiem drogi wewnętrzne, a w szczególności drogi wewnątrzosiedlowe można zaliczyć do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jeżeli stanowią integralną część związanego z nim zadania inwestycyjnego.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że prowadzona inwestycja posiada status drogi gminnej.

Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych, co wynika z regulacji zawartej w art. 7 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Zatem, jeżeli mamy do czynienia z drogą posiadającą status gminnej, nie może ona stanowić drogi wewnętrznej, gdyż takie wyłączone są z definicji dróg gminnych.

Zatem przebudowa drogi gminnej nie stanowi wyłącznie przedsięwzięcia w zakresie budownictwa mieszkaniowego, lecz jest uzupełnieniem szeroko rozumianego układu komunikacyjnego miejscowości.

W konkluzji powyższego trudno zgodzić się z twierdzeniem wnioskodawcy, iż droga gminna stanowi infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu.

Stwierdzić zatem należy, iż wykonywane roboty drogowe dotyczące dróg publicznych, którymi są wymienione we wniosku drogi gminne, stanowiące element szeroko rozumianego układu komunikacyjnego na terenie miejscowości, podlegają opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.