P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art.14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku NNN z dnia 02.02.2007r. ( data wpływu do III MUS Radom – 07.02.2007r,), żądającego udzielenia pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie, czy koszty poniesione na organizację szkoleń takie jak: zakwaterowanie, dojazd, przelot, wyżywienie uczestników szkolenia oraz osób prowadzących szkolenie, a także koszty wynajmu sali i zużytego sprzętu podczas warsztatów stanowią koszty uzyskania przychodów w całości, czy też są kosztami reprezentacji i reklamy, do której ma zastosowanie limit 0,25% kwoty przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Naczelnik Trzeciego Mazowieckigo Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy podane w w/w wniosku jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

We wniosku o zakresie stosowania prawa podatkowego Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka jest dystrybutorem sprzętu wędkarskiego na terenie całej Polski. Głównymi odbiorcami towarów będących przedmiotem sprzedaży są sklepy prowadzące sprzedaż detaliczną. Pracownicy Spółki nie mają bezpośredniego kontaktu z odbiorcą detalicznym (konsumentem), w związku z czym zdaniem Spółki jest ona zobowiązana do przekazywania wiedzy o rozprowadzanym sprzęcie sprzedawcom detalicznym. Zobowiązanie to wynika z podpisanych przez Spółkę umów ze sprzedawcami. Wnioskodawca przedstawia, że zgodnie z zapisami zawartymi w umowie, w ramach sprzedaży produktów, Spółka NNN zobowiązuje się do przeprowadzenia szkoleń dotyczących tych produktów. Szkolenia takie Spółka organizuje raz lub dwa razy w roku. Uczestnikami szkoleń są najwięksi odbiorcy, z którymi Spółka ma podpisane umowy i z którymi współpraca ma charakter stały. Szkolenia mają na celu przekazanie wiedzy dotyczącej produktów Spółki, ich technicznych możliwości, parametrów, a także sposobie ich prezentacji konsumentom. Tak zdobytą wiedzę odbiorcy Wnioskodawcy przekazują bezpośrednim konsumentom dystrybuowanego sprzętu.

W/g opisu Spółki schemat szkoleń wygląda w następujący sposób:

1.Konferencja – część teoretyczna, podczas której w formie wykładów i prezentacji przedstawiane są informacje techniczne o produktach i ich zastosowaniu. Każda grupa produktów jest przedstawiana przez ich producentów, co sprawia, że informacje te pochodzą od źródła i uczestnicy mogą uzyskać odpowiedź na swoje pytania bezpośrednio od producenta.. Dodatkowo prezentowane są nowości w poszczególnych asortymentach, co jest bardzo ważne dla sprzedawców, gdyż dowiadują się w pierwszej kolejności o nowych rzeczach i potem w sposób profesjonalny mogą udzielać informacji swoim klientom – konsumentom na ten temat.

1.Warsztaty – część praktyczna, podczas której następuje prezentacja produktów "na żywo". Każdy z uczestników szkolenia ma możliwość samodzielnie sprawdzić działanie poszczególnych produktów znajdujących się we wzorcowni. Ze względu na specyfikę branży, w warunkach zamkniętych, nie ma pełnej możliwości zaprezentowania pracy wszystkich towarów. Dlatego też, od 2006 roku Spółka zaczęła organizować szkolenia, które dają możliwość użycia sprzętu w warunkach naturalnych tzn. w wodzie. W 2006 roku Wnioskodawca zorganizował dwa takie szkolenia. Jedno miało miejsce w Polsce, drugie na Teneryfie. Dało to możliwość szkolenia uczestników w różnych warunkach, z użyciem różnego sprzętu. Na Teneryfie każdy z uczestników mógł uczestniczyć w wyprawach wędkarskich, gdzie na 6 łodziach został zamontowany sprzęt Spółki. Wnioskodawca mógł tam pokazać możliwości i zastosowanie odpowiednich akcesoriów przeznaczonych do połowu dużych ryb np. marlinów, rekinów i tuńczyków, które nie występują w polskich wodach i brak jest możliwości zaprezentowania sprzętu na polskich wodach. Ponadto, jak przedstawia Spółka, klienci mają możliwość samodzielnego połowu za pomocą sprzętu będącego własnością Spółki, i zdaniem wnioskodawcy z większym zapałem będą przekazywać zdobytą wiedzę o towarach swoim klientom, opierając się nie tylko na teoretycznych informacjach, ale również na własnym doświadczeniu. Szkolenie, które odbyło się w Polsce nad Zalewem Zegrzyńskim dało możliwość zapoznania się ze sprzętem przeznaczonym do podlodowego łowienia ryb. Ze względu na sezonowość charakterystyczną dla branży wędkarskiej, Spółka organizuje szkolenia w okresie zimowym, gdyż tylko wtedy jej klienci mogą w nich uczestniczyć.

1.Podsumowanie – jako ostatnia część spotkania, obejmuje spotkanie uczestników szkolenia z przedstawicielem handlowym, podczas którego uczestnicy składają zamówienia przedsezonowe na wybrane produkty. Uczestnicy zobowiązują się do zakupu zadeklarowanej przez siebie ilości określonego towaru, zgodnie z proponowanymi przez Spółkę programami. Spółka na podstawie takich zamówień ma możliwość dokładniejszego oszacowania zakupów od producenta, co sprzyja lepszej organizacji zapasami i co za tym idzie poprawia rentowność.

Ponadto Spółka nadmienia, że uczestnikami szkoleń mogą być tylko właściciele lub pracownicy firm, z którymi Spółka współpracuje. Szkolenia organizowane są dla około 100 osób.

Stanowisko Spółki w przedstawionej sprawie:

Zdaniem wnioskodawcy, koszty omówionych wyżej szkoleń związane są z uzyskaniem przychodu, nie mają charakteru reklamy i tym samym w całości stanowią koszty uzyskania przychodów. Firma stoi na stanowisku, że szkolenia kontrahentów mają charakter edukacyjny, polegają na przekazaniu wiedzy o produktach, ich właściwościach, możliwościach, sposobie ich prezentowania konsumentom i tym samym nie podlegają limitowi dotyczącemu wydatków na reprezentację i reklamę wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z tym Spółka pyta, czy koszty poniesione w 2006 roku na organizację szkoleń takie jak: zakwaterowanie, dojazd, przelot, wyżywienie uczestników szkolenia oraz osób prowadzących szkolenie, a także koszty wynajmu sali i zużytego sprzętu podczas warsztatów stanowią koszty uzyskania przychodów w całości, czy też są kosztami reprezentacji i reklamy, do której ma zastosowanie limit 0,25% kwoty przychodów w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Spółkę stan faktyczny, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu stwierdza:

Zgodnie z art. 15 ust. l ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz.654 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2006 roku, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Stosownie natomiast do treści obowiązujacego do dnia 31.12.2006r, art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodów, chyba że reklama prowadzona jest w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób.

Stanowiący prawo nie zdefiniował jednak w sposób jednoznaczny pojęcia reklamy, dlatego też należy posiłkować się definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN, według którego reklama to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwości nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję służące temu celowi. Reklamować natomiast, to propagować (szerzyć, upowszechniać), zachwalać coś za pomocą właściwych środków. W praktyce coraz częściej wyodrębnia się reklamę o charakterze informacyjnym oraz reklamę o charakterze zachęcającym, ale każda z nich rozpatrywana odrębnie nie traci charakteru reklamy.

Najistotniejszą jednak cechą reklamy jest informacja o towarach, o ich zaletach, wartościach, zastosowaniu, sposobie wykorzystania mająca na celu zachęcenie do zakupu reklamowanego towaru.

W świetle przytoczonych wyżej definicji, jako reklamę należy traktować działania kształtujące popyt poprzez zapoznawanie klientów z aktualną ofertą, zachwalanie lub zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania kontaktów bądź ich utrzymania, korzystania z usług lub towarów danej firmy.

Z treści wniosku wynika, iż wnioskodawcę interesuje stan prawny dotyczący 2006 roku, gdyż koszty będące przedmiotem wniosku zostały już poniesione, dlatego też tutejszy Organ podatkowy udzielając interpretacji przepisów prawa podatkowego bierze pod uwagę stan prawny obowiązujący do dnia 31 grudnia 2006 roku

Zasada wyrażona w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop określa, iż aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, winien spełniać łącznie następujące warunki:pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy,zostać właściwie udokumentowany.

Zatem kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów wnioskodawca powinien kierować się podstawową zasadą związku przyczynowo – skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem a możliwością osiągnięcia przychodu, bowiem to na podatniku spoczywa ciężar udowodnienia tego faktu. Ustawodawca wiąże więc koszty uzyskania przychodu z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Przyjąć należy, iż kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń jednoznacznie wynika ponad wszelką wątpliwość, iż jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku schematu szkoleń, obejmują one część teoretyczną, w czasie której w formie wykładów i prezentacji przedstawiane są informacje techniczne o produktach i ich zastosowaniu, a także warsztaty czyli tzw. część praktyczną, podczas której prezentowane są "na żywo"towary będące przedmiotem sprzedaży wnioskodawcy. Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, uczestnicy szkolenia mają możliwość praktycznego sprawdzenia działania poszczególnych wyrobów, co wg wnioskodawcy przekłada się na zobowiązanie uczestników do zakupu zadeklarowanej przez siebie ilości określonego towaru.

Zdaniem Nczelnika tutejszego Urzędu, szkolenia organizowane dla sprzedawców detalicznych są związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Celem tych szkoleń jest zaznajomienie swoich kontrahentów z towarami będącymi przedmiotem sprzedaży, ich właściwościami, parametrami technicznymi, sposobem obsługi i zastosowania.

Organizowane szkolenia mają na celu zareklamowanie zarówno nowych jak również będących już przedmiotem obrotu produktów Spółki, a także ich zaprezentowanie, przedstawienie ich parametrów, sposobów i możliwości zastosowania. Dodatkowym argumentem przesądzającym o reklamowym charakterze organizowanych przez Spółkę szkoleń jest fakt, że uczestniczy w nich zamknięty krąg stałych odbiorców, którzy to w ostatnim etapie szkolenia zobowiązują się do zakupu określonej ilości konkretych produktów. Zatem jest to reklama o charaktecze niepublicznym, ponieważ jest ona przeznaczona tylko i wyłącznie dla docelowej grupy odbiorców..Organizowane szkolenia mają zatem charakter reklamowy, podczas których wnioskodawca między innymi zbiera informacje dotyczące planowanej ilości zakupu przez kontrahentów (uczestników) reklamowanych i prezentowanych podczas szkoleń towarów.

Zgodnie z orzecznictwem sądowym (wyrok NSA z dnia 12.06.1997r., SA/Ka 192-193/97) jak i brzmieniem encyklopedycznym, reklama to nie tylko rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości czy miejscach i możliwościach nabycia ale również działania mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego.

Analiza schematu szkoleń prowadzi do wniosku, że ich przedmiotem są teoretyczne i praktyczne działania reklamowe kierowane do konkretnej grupy nabywców, co w świetle art. 16 ust.1 pkt 28 ustawy o pdop kwalifikuje ich do działań z zakresu reklamy niepublicznej, a tym samym związane z tym koszty mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów jedynie w ramach ustawowego limitu.

W związku z powyższym, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu nie podzielając stanowiska Spółki zawartego w przedmiotowym wniosku stwierdza, że koszty zakwaterowania, dojazdu, przelotu, wyżywienia uczestników szkolenia oraz osób prowadzących szkolenie, a także koszty wynajmu sali i zużytego podczas warsztatów sprzętu, będą zgodnie z tręścią art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop stanowiły koszty uzyskania przychodów dla jego organizatora do wysokości 0,25% przychodów..

W związku z powyższym, Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu nie podzielając stanowiska Spółki zawartego w przedmiotowym wniosku stwierdza, że koszty zakwaterowania, dojazdu, przelotu, wyżywienia uczestników szkolenia oraz osób prowadzących szkolenie, a także koszty wynajmu sali i zużytego podczas warsztatów sprzętu, będą zgodnie z tręścią art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o pdop stanowiły koszty uzyskania przychodów dla jego organizatora do wysokości 0,25% przychodów..

Reasumując powyższe okoliczności faktyczne i prawne - postanowiono jak w sentencji postanowienia.

Naczelnik tutejszego Urzędu informuje ponadto, że przy udzielaniu niniejszej interpretacji nie były brane pod uwagę i oceniane załączniki do wniosku Spółki.

P O U C Z E N I E1.Udzielona interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia;2.Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia;3.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wniesione za pośrednictwem organu wydającego postanowienie w terminie 7 dni licząc od daty doręczenia (art. 236 § 2 pkt 1 ).