POSTANOWIENIE

Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), w odpowiedzi na wniosek Banku z dnia 12 kwietnia 2007 r. w sprawie udzielenie informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w kwestii dotyczącej pomocy de minimis w ramach ulgi podatkowej udzielanej bankom spółdzielczym, stwierdza że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Bank Spółdzielczy wnioskiem z dnia 12 kwietnia 2007 r. – sygn. BS/K/07, (data wpływu do tut. Urzędu 19.04.2007 r.) - w związku z zamiarem skorzystania z pomocy de minimis w ramach ulgi podatkowej na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających oraz ustawy o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. Nr 137, poz. 1303 ze zm.) której warunki udzielenia szczegółowo określono w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 2004 r. w sprawie udzielania pomocy de minimis bankom spółdzielczym (Dz. U. Nr 267, poz. 2648), zwrócił się z zapytaniem dotyczącym kwestii momentu przekroczenia poziomu funduszy własnych banku powyżej 1 000 000 euro ze względu na zaliczenie do tych funduszy wypracowanego zysku.

Podatnik stoi na stanowisku, że dzień 29 czerwca 2006 r. tj. dzień podjęcia uchwały przez Zebranie Przedstawicieli, zgodnie z którą wypracowany zysk w roku 2005 przeznaczono na fundusze własne, jest właściwym momentem zaliczenia tego zysku do funduszy własnych banku.

Zgodnie z art. 127 ust. 2 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) do funduszy podstawowych zaliczane są zysk w trakcie zatwierdzania oraz zysk netto bieżącego okresu sprawozdawczego, obliczone zgodnie z obowiązującymi zasadami rachunkowości, pomniejszone o wszelkie przewidywane obciążenia i dywidendy, w kwotach nie większych niż kwoty zysku zweryfikowane przez biegłych rewidentów. Uregulowanie zawarte w art. 127 ust. 1 pkt 1 Prawa bankowego stanowi, iż fundusze podstawowe banku są składową funduszy własnych banku.

Zasady rachunkowości oraz tryb badania sprawozdań finansowych przez biegłych rewidentów jednostek organizacyjnych działających na podstawie Prawa bankowego określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2002 r. nr 76 poz. 694 ze zm.). Jednostki objęte przepisami ustawy o rachunkowości zobowiązane są - na mocy art. 45 ust. 1 - do sporządzenia, na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych, rocznych sprawozdań finansowych w celu przedstawienia na dany moment, tj. na określone w art. 12 ust. 2 ustawy dni bilansowe, ich sytuacji majątkowej i finansowej, wyniku finansowego i rentowności. Zgodnie z art. 12 ust. 2 księgi rachunkowe zamyka się m.in. na dzień kończący rok obrotowy. Ustawa o rachunkowości w art. 65 określa, iż celem badania sprawozdania finansowego jest wyrażenie przez biegłego rewidenta pisemnej opinii wraz z raportem o tym, czy sprawozdanie finansowe jest prawidłowe oraz rzetelnie i jasno przedstawia sytuację majątkową i finansową, jak też wynik finansowy badanej jednostki.

Z przepisu zawartego w art. 127 ust. 2 pkt 2 lit. c Prawa bankowego wynika wprost, że zysk w trakcie zatwierdzania oraz zysk netto bieżącego okresu sprawozdawczego pomniejszone o wszelkie przewidywane obciążenia i dywidendy stanowią pozycje dodatkowe funduszy podstawowych banku. Brzmienie przepisu odnoszące się do pomniejszenia zysku o przewidywane obciążenia i dywidendy w sposób jednoznaczny wskazuje, iż to jeszcze przed podziałem wypracowanego zysku wielkość ta wpływa na poziom funduszy podstawowych. Prawo bankowe w tym względzie nie uzależnia zaliczenia zysku do funduszy podstawowych od zatwierdzenia sprawozdania finansowego przez walne zgromadzenie banku.

Działając w trybie art. 77 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. Prawo spółdzielcze (t.j. Dz. U. z 2003 r. nr 188. poz. 1848 ze zm.) uchwałą walnego zgromadzenia (Zebrania Przedstawicieli) z dnia 29.06.2006 r. (podjętą po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego) wypracowany zysk został przeznaczony na fundusz zasobowy. Uchwała ta jest jednak obojętna dla wielkości funduszy podstawowych, a tym samym funduszy własnych, bowiem zarówno zysk jak i fundusz zasobowy zaliczane są do tych funduszy. Rozliczenia dokonywane pomiędzy pozycjami w obrębie tego samego funduszu nie wpływają na jego wielkość.

Warunkiem zaliczenia zysku w trakcie zatwierdzania oraz zysku netto bieżącego okresu sprawozdawczego do funduszy podstawowych, a zatem i własnych banku, jest jego weryfikacja przez biegłego rewidenta. Powyższy warunek uzależnia zaliczenie zysku do funduszy podstawowych, jednakże data weryfikacji nie jest właściwym momentem od którego wypracowany zysk wpływa na poziom przedmiotowych funduszy. Zgodnie bowiem z art. 65 ustawy o rachunkowości celem badania sprawozdania finansowego jest wyrażenie przez biegłego rewidenta pisemnej opinii wraz z raportem o tym, czy sprawozdanie finansowe jest prawidłowe oraz rzetelnie i jasno przedstawia sytuację majątkową i finansową, jak też wynik finansowy badanej jednostki na dany moment – w analizowanej sytuacji będzie to dzień kończący rok obrotowy.

Ponadto zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 127 ust. 2 pkt 3 lit.d oraz lit.e Prawa bankowego, pozycjami pomniejszającymi fundusze podstawowe banku jest strata w trakcie zatwierdzania oraz strata netto bieżącego. Pomniejszenie funduszy podstawowych o poniesioną stratę nie jest uzależnione od ich weryfikacji przez biegłego rewidenta, co w sposób jednoznaczny wskazuje na ścisły związek osiągniętego wyniku finansowego z okresem którego on dotyczy, nie zaś z momentem w którym sprawozdanie finansowe zostało zweryfikowane.

Z uwagi na powyższe stwierdza się, że wypracowany w roku 2005 zysk od początku roku 2006 wpływał na wielkość funduszy własnych Banku Spółdzielczego, a tym samym będzie on miał znaczenie przy badaniu ewentualnego momentu przekroczenia przez Bank poziomu funduszy własnych powyżej 1 000 000 euro.

W dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym, Naczelnik tut. Urzędu orzekł jak w sentencji postanowienia.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla Wnioskodawcy organa podatkowe i organa kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Pouczenie:
Na postanowienie Stronie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie, ul. Wadowicka 10, za pośrednictwem Naczelnika Małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.