Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)
• art. 11 ust. 1 i art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)
uznaje za nieprawidłowe stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 29.12.2006 r. w sprawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych umorzonych najemcom lokali mieszkalnych (osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej) - na podstawie uchwały Rady Miejskiej - wierzytelności pieniężnych przysługujących wynajmującemu.

W dniu 29.12.2006 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż należność główna (czynsz, odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu, opłaty za media), odsetki naliczone za nieterminowe wpłaty, koszty sądowe oraz koszty upomnień stanowią wierzytelności pieniężne przysługujące wynajmującemu - Gminie Miasto Łódź. Wierzytelności te mogą zostać umorzone w całości lub w części na podstawie uchwały Rady Miejskiej, określającej zasady i tryb ich umarzania.

Zdaniem Administracji Nieruchomościami, umorzone najemcom lokali mieszkalnych (osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej) w/w wierzytelności pieniężne przysługujące wynajmującemu nie stanowią dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przychodami - zgodnie z zapisem art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Rodzaje źródeł przychodów zostały wymienione w art. 10 ust. 1 w/w ustawy. Dla celów podatkowych przychody inne niż określone w punktach 1- 8 tego artykułu są kwalifikowane jako przychody z tzw. innych źródeł (pkt 9). Rozwinięcie pojęcia tych przychodów zawiera art. 20 ust. 1 w/w ustawy zgodnie z którym, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że należność główna (czynsz, odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu, opłaty za media), odsetki naliczone za nieterminowe wpłaty, koszty sądowe oraz koszty upomnień stanowią wierzytelności pieniężne przysługujące wynajmującemu - Gminie Miasto Łódź. Najemcom lokali mieszkalnych (osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej) wierzytelności te mogą zostać umorzone w całości lub w części na podstawie uchwały Rady Miejskiej. Umowa najmu - łącząca strony tego stosunku prawnego - została unormowana w art. 659 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), gdzie przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. W myśl art. 508 k.c., zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. W świetle powołanych przepisów należy uznać, że umorzenie świadczeń w postaci czynszu, odsetek naliczonych za nieterminowe wpłaty, odszkodowań za bezumowne korzystanie z lokalu, czy też opłat za media ma charakter nieodpłatnego świadczenia związanego z korzystaniem z rzeczy w postaci zwolnienia z obowiązku zapłaty w/w należności. Natomiast w tym ujęciu umorzenie kosztów sądowych oraz kosztów upomnień nie stanowi nieodpłatnego świadczenia. Oznacza to, iż kwoty czynszu, odsetek, odszkodowań za bezumowne korzystanie z lokalu oraz opłat za media umorzone najemcom - osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej - stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do postanowień art. 42a w/w ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru (PIT-8C) o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Reasumując, przyjęcie przez dłużników (najemców lokali mieszkalnych) zwolnienia z długu skutkującego umorzeniem czynszu, odsetek, odszkodowań za bezumowne korzystanie z lokalu, czy też opłat za media, stanowi przychód z innych źródeł, zaś na Administracji ciąży obowiązek sporządzenia i przesłania podatnikom oraz właściwym urzędom skarbowym informacji PIT-8C. Natomiast jedynie umorzenie najemcom lokali mieszkalnych kosztów sądowych oraz kosztów upomnień nie wywołuje skutków podatkowych i nie stanowi dla nich przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
A zatem, stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców. Jeśli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.