INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24.07.2007 r. (data wpływu 27.07.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłaconych pracownikom z tytułu podróży służbowej - jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 27.07.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet wypłaconych pracownikom z tytułu podróży służbowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jest prowadzenie działalności w zakresie wykonania robót izolacyjnych, remonty na rzecz Elektrowni, jak również budownictwa przemysłowego Spalarnie Odpadów.

Spółka współpracuje z innymi podmiotami – występując jako podwykonawca.

Symbol rodzaju działalności podstawowej 4532Z.

Zatrudnionych jest około 133 osób, z tego pracowników fizycznych 118 osób.

Firma całą swoją działalność prowadzi w Polsce.

Po wejściu do Unii Europejskiej Spółka rozszerza usługi o nowe rejony geograficzne, wykonuje usługi w zakresie dostawy oraz montażu izolacji termicznej dla Instalacji Oczyszczania Spalin we Francji i Szwecji.

Spółka nie posiada przedstawicielstwa, zakładu budowy, gdyż wykonywane przez nią usługi nie trwają 12 miesięcy. Realizując wykonywanie usług na terenie UE nie zawiera kontraktów i umów z kontrahentem zagranicznym.

W roku 2006 przychód ze sprzedaży usług kształtował się: 72% kraj, 28% UE, średnio 15 osób przy wykonaniu usług na terenie UE.

Na dzień 30.06.2007 r. przychód ze sprzedaży usług kształtował się: 95% kraj, 5% UE, na koniec roku Spółka przewiduje wzrost, winno to być 15%, średnia w osobach – 29 osób.

Wykonywane usługi przez pracowników Spółki nie przekraczają 183 dni.

Pracownicy są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, a wypłata wynagrodzenia odbywa się według regulaminu wynagradzania.

Miejscem pracy jest obszar działania Spółki, tzn. siedziba oraz inne obiekty specyficzne dla działalności na terenie kraju.

Pracownicy zatrudnieni w Spółce głównie pochodzą z powiatu b i r.

Obecnie Firma zawarła umowę ze Spółką M z siedzibą w W na świadczenie usług instalacji termicznej odsiarczania w obiekcie położonym w Szwecji – M i Francji – B.

W przedmiotowej umowie Firma jest wykonawcą usług, a Spółka M jest zamawiającym. Zamawiający jest także wykonawcą w stosunku do ostatecznego zleceniodawcy – Spółki L Francja.

Zgodnie z umową, realizowane są usługi w kilku etapach i po zakończeniu etapu –na podstawie protokołu odbioru prac budowlanych – wystawiana jest faktura VAT dla zamawiającego, czyli Spółki M w W w celu rozliczenia należnego wynagrodzenia z tytułu wykonanej usługi w walucie polskiej.

Spółka (Wnioskodawca) wysyła w ramach delegacji służbowych pracowników do wykonania prac zgodnie z zawartą umową, czy zleceniem. W czasie wykonywania prac za granicą, czyli w UE pracownicy są podporządkowani poleceniom pracodawcy co do czasu, miejsca i rodzaju prac. Pracownicy otrzymują wynagrodzenie zgodnie z regulaminem wynagradzania obowiązującym w Spółce, t.j. wynagrodzenie za pracę oraz diety z tytułu podróży służbowej.

Wynagrodzenie wypłacane jest w siedzibie Spółki w walucie polskiej.

Diety z tytułu podróży służbowej są wypłacane w sposób następujący:

• zaliczki na delegację około 350 Euro,
• pozostała kwota w walucie polskiej za zgodą pracowników.

Pozostałe koszty z tytułu podróży służbowej ponosi Spółka. Należą do nich:

• dowóz,
• zakwaterowanie,
• napoje,
• inne, dotyczące BHP.

Spółka otrzymała zlecenie od kontrahenta niemieckiego B wykonania prac izolacyjnych w Elektrowni J jako podwykonawca na okres około 3 miesięcy.

Średnie zatrudnienie przy wykonywanej usłudze – 15 pracowników.

Zlecenie zawarte jest w walucie Euro.

Ww. usługa wykonywana jest w trzech etapach i po zakończeniu etapu na podstawie protokołu odbioru wystawiana jest faktura VAT w walucie Euro – do kontrahenta niemieckiego.

W czasie wykonywania prac w Niemczech pracownicy są podporządkowani poleceniom pracodawcy co do czasu, miejsca i rodzaju prac.

Do wykonywania ww. usługi pracownicy są wysyłani w ramach podróży służbowej. Wynagrodzenie za pracę wypłacane jest przez pracodawcę w siedzibie Spółki w walucie polskiej. Ponadto wypłacana jest zaliczka na dietę w wysokości 250 Euro miesięcznie, pozostała w walucie polskiej za zgodą pracowników.

Firma ponosi dodatkowo pozostałe koszty z tytułu podróży służbowej, takie jak: dowóz, zakwaterowanie na terenie Polski w Gubinie oraz zakup napoi i artykułów BHP.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wypłacone diety z tytułu podróży służbowej pracowników będą korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych – art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ...
2. Czy każdorazowo oddelegowywać pracowników i zmieniać miejsce wykonywania pracy ... – czyli zmiana umowy o pracę i korzystanie ze zwolnienia od podatku – określonego w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
3. Czy powinniśmy wypłacać wynagrodzenie w walucie otrzymanej ...

Zdaniem wnioskodawcy:

Powołując się na art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) Wnioskodawca uważa, że diety będą korzystać z tego zwolnienia, bowiem pracownicy na polecenie pracodawcy wykonują zadania służbowe – praca poza miejscowością, w której znajduje się siedziba Spółki i stałe miejsce pracy.

Ponadto pracownicy pracując na rzecz Spółki pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiągniętymi przychodami firmy. Charakter wykonywanych usług przez Firmę wymaga ruchomego miejsca pracy i ma trudny do przewidzenia okres wykonywanych prac wskazanych w umowie o pracę. Poza tym otrzymują przychód w walucie polskiej.

Zdaniem Wnioskodawcy art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, iż chodzi o pracowników mających pobyt za granicą i otrzymujących przychody w walucie ( art. 3 ust. 1).

Na podstawie art. 13, art. 86 K.p. Regulaminu Wynagrodzenia obowiązującego w Spółce, jak również umowy o pracę wynagrodzenia wypłacane są prawidłowo w walucie polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

1. podróży służbowej pracownika,
2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy jest to, aby pracownik praktycznie przebywał w podróży służbowej.

W takim przypadku zwolnienie dotyczy diet i innych należności za cały czas podróży służbowej pracownika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji pojęcia „podróży służbowej”. Dlatego też – w przypadków pracowników – należy posługiwać się definicją zawartą w art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

Wynika z niego, iż podróżą służbową jest wykonywanie przez pracownika na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy pracownika.

Dlatego też jeśli pracownik na polecenie na polecenie pracodawcy świadczy pracę poza stałym miejscem pracy w umowie, to mamy wówczas co do zasady, do czynienia z podróżą służbową – a pracownikowi odbywającemu podróż służbową przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Mając na uwadze regulacje art. 29 § 1 pkt 2 Kodeksu pracy, miejsce wykonywania pracy przez pracownika powinno być określone w treści umowy o pracę. Zasada ta dotyczy także umów na czas określony.

Pod pojęciem miejsca pracy rozumie się zarówno stały punkt w znaczeniu geograficznym, jak i pewien oznaczony obszar, strefę określoną granicami jednostki administracyjnej podziału kraju w inny dostatecznie wyraźny sposób, w którym będzie świadczona praca.

Miejsce pracy nie musi pokrywać się z siedzibą zakładu pracy, bowiem te pojęcia nie są tożsame.

O ile z zapisów umowy będzie wynikać, iż miejscem pracy jest konkretna miejscowość w Polsce lub teren wykonywana na terenie Polski, to w takim przypadku, gdy praca będzie wykonywana w innym kraju na podstawie polecenia wyjazdu służbowego można będzie mówić o podróży służbowej. Sam fakt wykonywania pracy w innym miejscu niż przewidziane w umowie o pracę musi wynikać z polecenia wyjazdu służbowego. Pracownicy odbywają więc „podróż służbową” wówczas, gdy otrzymali od pracodawcy polecenie wykonania zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy określonym w umowie o pracę. w przypadku świadczenia przez pracownika pracy poza granicami kraju może być ono uznane za wykonywanie zadań w ramach „podróży służbowej” jedynie wówczas, gdy wykonywanie tego zadania odbywa się w miejscu, które nie jest według umowy o pracę miejscem stałego jej wykonywania.

Zasady rozliczania zagranicznych podróży służbowych reguluje rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.).

Należności na pokrycie kosztów podróży zagranicznej wg przepisów ww. rozporządzenia przysługują pracownikom:

1. zatrudnionym w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej,
2. sfery pozabudżetowej, jeżeli układ zbiorowy pracy, regulamin wynagrodzenia albo umowa o pracę nie zawiera postanowień dotyczących należności z tytułu podróży służbowych.

Natomiast diety i inne należności za czas podróży zleceniobiorcy poza granicami kraju są zwolnione z podatku dochodowego, o ile nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów w myśl art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i ust. 13 ustawy. Zwolnienie obejmuje należności za czas podróży do wysokości określonej w rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Zatem, jeżeli zleceniobiorca odbędzie podróż, może otrzymać od zleceniodawcy - jeśli tak stanowi zawarta pomiędzy stronami umowa - zwrot kosztów poniesionych w związku z wyjazdem. Zwrot tych świadczeń będzie korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego do wysokości określonej w ww. rozporządzeniu oraz jeśli będą spełnione opisane wyżej warunki.

Natomiast jeżeli pracownik udaje się do miejsca ustalonego w umowie o pracę jako miejsca jej wykonywania, to nie odbywa podróży służbowej, a w rezultacie nie może mieć zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy.

W przypadku bowiem, gdy miejsce wykonywania pracy przez polskiego pracownika jest usytuowane poza granicami Polski, zastosowanie ma zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy, zgodnie z którym część przychodów osób, o których mowa w art. 3 ust. 1, przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy, za każdy dzień pobytu za granicą, w którym podatnik pozostawał w stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej 30 % diety, określonej w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 15.

Biorąc pod uwagę ww. przepisy prawa należy stwierdzić, iż jeżeli zostaną spełnione warunki wynikające z art. 775 § 1 Kodeksu pracy oraz z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) świadczenia te będą korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 16 do wysokości wynikającej z ww. rozporządzenia.

Końcowo należy dodać, iż zawarte przez Spółkę zagadnienie z zakresu prawa pracy w sprawie zmiany umowy o pracę oraz wypłaty wynagrodzenia – tj. pkt. 2 i pkt. 3 - nie zostanie rozpatrzone przez tutejszy organ, gdyż zagadnienia te należą do kompetencji Ministra Pracy i Polityki Społecznej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.