INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 04.09.2007 r. (data wpływu 07.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w remanencie likwidacyjnym poniesionych nakładów na remont budynku jest - nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wykazania w remanencie likwidacyjnym poniesionych nakładów na remont budynku (uzupełniony pismem z dnia 20.09.2007 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1998 r. Wnioskodawca dokonała zakupu pawilonu handlowego za kwotę 8.990,00 zł. Zakup ten nie był opodatkowany w związku z tym nie było odliczenia podatku VAT. W tym samym roku w ww. budynku przeprowadzono kapitalny remont. Nakłady na remont budynku, od których odliczono w 1998 r. podatek VAT dotyczą nabycia:

• usługi – wymiana dachu,

• towaru – piec z akcesoriami,

• usługi – instalacja pieca,

• towaru – chłodnia,

• usługi –ogrodzenie.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy likwidacji działalności gospodarczej powyższe nakłady powinny być wykazane w remanencie likwidacyjnym i czy powinien być zapłacony od nich podatek od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy od nakładów poniesionych na remont budynku będącego środkiem trwałym w firmie, przy likwidacji działalności gospodarczej nie powinien zwracać odliczonego podatku VAT.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze. zm.) – zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku: zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. Natomiast zgodnie z art. 14 ust 4 ustawy, przepisy ust. 1 i 3 stosuje się do towarów, w stosunku do których przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary w świetle art. 2 pkt. 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przedstawionej sytuacji we wniosku wynika, iż zamierza Pan zlikwidować działalność gospodarczą. W trakcie jej prowadzenia, skorzystał Pan z prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług i towarów, które stanowiły nakłady poniesione w związku z remontem budynku. W art. 14 ust. 1 ustawy, ustawodawca wyróżnia wśród towarów dwie kategorie: towary własnej produkcji (wytworzone przez podatnika) oraz towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy (nabyte przez podatnika). W obydwu tych grupach mogą mieścić się zarówno towary, które stanowią środki obrotowe jak również towary, które zostały zaliczone przez podatnika do jego środków trwałych, czy też wyposażenia.

Zatem, w świetle powołanych wyżej przepisów, jeżeli przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku od zakupionych towarów, które na dzień likwidacji działalności będą znajdować się na stanie firmy – wówczas, będzie Pan obowiązany opodatkować je podatkiem od towarów i usług.

Jednakże opodatkowaniu będą podlegać tylko te towary, które w momencie likwidacji działalności nie były przedmiotem dostawy, nie zaś usługi, co wynika bezpośrednio z art. 14 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym będzie Pan obowiązany ująć w spisie z natury, o którym mowa w art. 14 ust. 5 ustawy - piec z akcesoriami i chłodnie, przy czym podstawę opodatkowania ustali Pan zgodnie z art. 29 ust. 10 ustawy (art. 14 ust. 8 ustawy), który stanowi iż podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a gdy cena nabycia nie istnieje, koszt wytworzenia określony w momencie dostawy tych towarów.

Zgodnie z art. 14 ust. 10 ustawy, do rozliczenia podatku od towarów objętych spisem z natury stosuje się odpowiednio przepisy art. 99., tj. przepisy regulujące składanie deklaracji podatkowych. Zatem czy zapłaci Pan podatek od towarów objętych spisem, czy też nie będzie zależało od rozliczenia podatku należnego i naliczonego w danym okresie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.