INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu 2 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług udzielenia licencji na korzystanie z programu komputerowego, w sytuacji gdy nabywcą usługi jest podatnik z siedzibą w Niemczech a z licencji korzysta podmiot z siedzibą na terytorium kraju – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług udzielenia licencji na korzystanie z programu komputerowego, w sytuacji gdy nabywcą usługi jest podatnik z siedzibą w Niemczech a z licencji korzysta podmiot z siedzibą na terytorium kraju.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka świadczy usługi informatyczne, w tym związane z tworzeniem i sprzedażą oprogramowania. Zawarła z kontrahentem, posiadającym siedzibę na terytorium Republiki Niemiec (dalej: Kontrahent) dwie odrębne umowy na udzielenie licencji na korzystanie przez podmiot trzeci z programów komputerowych wytworzonych przez Spółkę. Opłatę licencyjną z tytułu udzielenia licencji na mocy powyższych umów uiszcza Kontrahent, niemniej jednak korzystać z programów komputerowych na mocy udzielonych przez Spółkę licencji będzie podmiot trzeci, posiadający siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z wiedzą Spółki, podmiot trzeci, na rzecz którego Kontrahent nabywa licencję do korzystania z programu komputerowego, jest podmiotem pozostającym w zależności względem Kontrahenta. Intencją jest, aby zasady i tryb korzystania z licencji przez podmiot trzeci były przedmiotem umowy pomiędzy Kontrahentem a podmiotem trzecim. Kontrahent jest osobą prawną, wykonującą samodzielnie działalność gospodarczą na terytorium Republiki Niemiec, będącą płatnikiem podatku od towarów i usług na terytorium Republiki Niemiec i legitymującą się numerem identyfikacyjnym VAT UE.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługa udzielenia licencji na korzystanie z programu komputerowego podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa udzielenia licencji na korzystanie z programu komputerowego nie podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, gdyż miejscem świadczenia tych usług jest terytorium Republiki Niemiec.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego wynika zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlegają usługi, których miejscem świadczenia jest terytorium kraju. W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, pod pojęciem terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i la, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n. W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 28a pkt 1 ustawy, na potrzeby określania miejsca świadczenia usług przez podatnika rozumie się: podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6 ustawy, osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik ten posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. Tę zasadę ogólną należy stosować, gdy usługa jest świadczona na rzecz podatnika a przepisy art. 28e, 28f ust. 1, 28g ust. 1, 28i, 28j i 28n ustawy nie będą przewidywać innych zasad ustalenia miejsca świadczenia.

W ocenie Spółki, w przedmiotowej sytuacji nie znajdzie zastosowania art. 28b ust. 2 ustawy, bowiem podmiot trzeci, korzystający na mocy udzielonej licencji z programu komputerowego, prowadzi odrębną od Kontrahenta działalność i nie może być rozpoznany jako stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej Kontrahenta. Nadto, w ocenie Spółki, takie twierdzenia są nieuzasadnione wobec faktu, iż podmiotem płacącym za usługę jest bezpośrednio Kontrahent, posiadający siedzibę na terytorium Republiki Niemiec.

Zdaniem Spółki, w sytuacji gdy usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej w kraju Unii Europejskiej i jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w swoim kraju i równocześnie usługi te nie są wykonywane dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, gdyż są prowadzone w miejscu prowadzenia działalności podmiotu trzeciego, miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie terytorium kraju Unii Europejskiej, gdzie kontrahent Spółki ma siedzibę działalności gospodarczej.

Tym samym świadczone usługi będą podlegały opodatkowaniu w kraju usługobiorcy na zasadach przewidzianych w kraju siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy. W sytuacji gdy przepisy tego kraju przewidują zasadę obciążenia podatkiem nabywcy, to usługę winien opodatkować jej nabywca. Powyższe stanowisko znajduje poparcie w interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 października 2011 r., sygn. IBPP3/443-1113/11/PK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j. t. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.