INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 21.08.2012r. (data wpływu 21.08.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu dzierżawy gospodarstwa rolnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.08.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie opodatkowania przychodów z tytułu dzierżawy gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zamierza kupić gospodarstwo rolne od osoby fizycznej, które w tej chwili jest dzierżawione przez inną osobę fizyczną. Dzierżawiący wykorzystuje dzierżawione gospodarstwo rolne w całości na działalność rolniczą. Spółka zapłaciła całkowitą cenę za to gospodarstwo właścicielowi na podstawie umowy zobowiązującej do sprzedaży zawartej 23.02.2012 r. w związku z czym właściciel gospodarstwa rolnego 04.04.2012 r. udzielił zarządowi Spółki oraz samej Spółce pełnomocnictwa zawartego w formie aktu notarialnego do sprzedaży całej należącej do niego nieruchomości na rzecz Spółki (ma to nastąpić po zakończeniu umowy dzierżawy) oraz do zarządu tą nieruchomością w najszerszym tego słowa znaczeniu, w tym do nadzoru nad działaniem dzierżawcy obejmującego także pobór pożytków z dzierżawy. Zgodnie z zawartą umową dzierżawy, dzierżawca zobowiązał się płacić roczny czynsz dzierżawny za to gospodarstwo rolne (za grunty, budynki i budowle oraz urządzenia znajdujące się w tym gospodarstwie) w dwóch ratach za l-półrocze do 31 października danego roku, a za II-półrocze do 28 lutego następnego roku. 09.08.2012 r. na podstawie udzielonego pełnomocnictwa Spółka wystawiła dzierżawcy fakturę VAT na czynsz dzierżawny za okres od 04.04.2012 r. do 30.06.2012 r. z terminem płatności na 31.10.2012 r.; wyszczególniając w odrębnych pozycjach dzierżawę gruntu - jako zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT oraz dzierżawę budynków, budowli i urządzeń - opodatkowane stawką podatku w wysokości 23%. Obowiązek podatkowy w podatku VAT Spółka określiła na miesiąc październik 2012 roku, a kwotę przychodu z tytułu sprzedaży usług dzierżawy Spółka wyłączyła z przychodów podatkowych jako przychód z działalności rolniczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ustalone przez nią zasady opodatkowania do świadczonych usług dzierżawy są prawidłowe...

Zdaniem Spółki, że w związku z tym, iż dzierżawca wykorzystuje dzierżawione gospodarstwo rolne w całości na działalność rolniczą, czynsz osiągany z tego tytułu nie będzie stanowił źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych z uwagi na uregulowania prawne stanowiące, że przepisów ustawy nie stosuje się między innymi do przychodów z działalności rolniczej - art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 z późn. zm.).

Na tle przedstawionego opisu stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Z treści art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.) wynika, iż przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej, chyba że ustalenie przychodów jest wymagane dla celów określenia dochodów wolnych od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4e.

Dla celów podatku dochodowego od osób prawnych działalność rolniczą definiuje przepis art. 2 ust. 2 ustawy który stanowi, iż działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1 jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo – fermowego oraz hodowla ryb a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

miesiąc - w przypadku roślin,

16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi i kaczek,

6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,

2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt licząc od dnia nabycia.

Reasumując, w myśl definicji zawartej w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, działalnością rolniczą dla potrzeb tej ustawy, jest wszelka produkcja roślinna i zwierzęca (z zastrzeżeniem ust. 3) w stanie nieprzetworzonym, określonym tu jako naturalny, wykorzystująca materiał roślinny lub zwierzęcy pochodzący z własnych upraw, hodowli, chowu oraz wykorzystująca materiał roślinny i zwierzęcy nabyty od innych producentów. W przypadku nabycia przez podatnika roślin lub zwierząt od innych producentów, okresy ich przetrzymywania, w których następuje ich biologiczny wzrost (tzn. czas liczony od dnia nabycia do dnia zbycia) – nie mogą być krótsze niż określone w ww. art. 2 ust. 2 ustawy, by można uznać tą działalność za działalność rolniczą.

Ponieważ ustawodawca zdefiniował pojęcie działalności rolniczej, to tylko w granicach wyznaczonych zakresem owej definicji można mówić o przychodzie/dochodzie podatkowym właśnie z tego tytułu.

Zakresu wyłączenia przedmiotowego określonego w art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie stosuje się natomiast do przychodów wynikających z działalności związanej z działalnością rolniczą lub produkcją rolniczą. Wyłączenie nie ma więc zastosowania do przychodów pochodzących, np. z działalności przetwórczej płodów rolnych czy świadczenia usług związanych z działalnością rolniczą. Przychody z takich rodzajów działalności, jako przychody pochodzące z innej niż rolnicza działalności, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca otrzymuje czynsz dzierżawny od dzierżawcy, który wykorzystuje wydzierżawiane gospodarstwo rolne (grunty, budynki, budowle oraz urządzenia) w całości na działalność rolniczą.

Biorąc zatem pod uwagę definicję działalności rolniczej zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, która ma charakter wyczerpujący, stwierdzić należy, iż przychody osiągnięte z dzierżawy gruntów, budynków i budowli oraz urządzeń znajdujących się w tym gospodarstwie nie mieszczą się w kategorii przychodów z działalności rolniczej i podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Fakt wykorzystywania przez dzierżawcę przedmiotowego gospodarstwa rolnego w całości w działalności rolniczej nie jest czynnikiem, który mógłby wpłynąć na potraktowanie uzyskanych przychodów z tytułu dzierżawy jako przychodów z działalności rolniczej, podlegającej wyłączeniu na podstawie cyt. art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy. Działalność rolniczą prowadzi bowiem dzierżawca a nie wydzierżawiający.

W związku z powyższym stanowisko Spółki, w świetle którego otrzymany czynsz dzierżawny nie będzie stanowił źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych jako przychód z działalności rolniczej, uznać należy za nieprawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr z 2012 poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.