POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2006 r. (wpłynął w dniu 4 stycznia br.), uzupełnionym w piśmie z dnia 12 lutego br. oraz w piśmie z dnia 5 marca br. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia wykonanego we własnym zakresie przejazdu do budynku mieszkalnego, w którym również prowadzi Pan działalność gospodarczą, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE
W dniu 4 stycznia br. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Złotoryi wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który został uzupełniony przez Pana w piśmie z dnia 12 lutego br. oraz w piśmie z dnia 5 marca br.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Z treści złożonego w dniu 4 stycznia br. wniosku wynika, że wykonał Pan dodatkowy przejazd do budynku wykorzystywanego w części do celów mieszkalnych i w części w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Dodatkowy przejazd był Pan zmuszony wykonać z powodu protestów sąsiadów, którzy utrudniali dojazd samochodom ciężarowym do prowadzonego przez Pana warsztatu. Koszt wykonania przejazdu przekroczył 3.500,00 zł. Wykonany przejazd wykazał Pan w ewidencji środków trwałych i od jego wartości początkowej dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Mając powyższe na uwadze zapytuje Pan, czy może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej ww. środka trwałego w pełnej wysokości (w 100 %). Wyrażając swoje stanowisko w sprawie stwierdził Pan, że odpisy z tytułu zużycia ww. składnika majątku stanowią koszt uzyskania przychodu. Nadmienił Pan, że „wartość tego środka może amortyzować w pełnej wysokości”.
Stosownie do treści art. 14a § 2 zd. 2 ustawy – Ordynacja podatkowa składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Z uwagi na fakt, że we wniosku z dnia 30 grudnia 2006 r. nie przedstawił Pan w sposób wyczerpujący stanu faktycznego, tut. organ podatkowy pismem z dnia 30 stycznia br. znak: PD/415-1/1/07 wezwał Pana do uzupełnia opisu stanu faktycznego o następujące informacje:
- kto jest właścicielem gruntu, na którym przejazd został wykonany,
- na jakiej podstawie korzysta Pan z tego przejazdu (w przypadku, gdy nie jest właścicielem gruntu),
- czy wykonany przejazd obsługuje wyłącznie należący do Pana budynek, czy także inne budynki,
- jaki jest przewidywany okres używania przejazdu.
Odpowiedzi na powyższe udzielił Pan w piśmie z dnia 12 lutego br. (wpłynęło w dniu 13 lutego br.), z którego wynika, że z wykonanego przejazdu korzystają również mieszkańcy sąsiednich budynków. Do ww. pisma załączył Pan „wykaz właścicieli i władających z dnia 11.10.2004 r.” oraz kopię decyzji Wojewody Dolnośląskiego z dnia 28 lipca 2005 r. Nr I – D – 130/05. Z uwagi na fakt, że na podstawie ww. dokumentów nie było możliwe ustalenie, kto jest właścicielem gruntu, na którym przejazd został wykonany oraz czy przewidywany okres używania przejazdu jest dłuższy niż rok (wskazano jedynie że „okres użytkowania przejazdu przewidywany jest do momentu wykonania przez Urząd Miasta Złotoryja drogi”), tut. organ podatkowy pismem z dnia 21 lutego br. znak: PD/415-1/2/07 ponownie wezwał Pana do uzupełnienia opisu stanu faktycznego poprzez wskazanie:
1) kto jest właścicielem gruntu, na którym przejazd został wykonany,
2) na jakiej podstawie korzysta Pan z przejazdu,
3) czy przewidywany okres używania przejazdu jest dłuższy niż rok.
W odpowiedzi na ww. wezwanie w piśmie z dnia 5 marca br. (wpłynęło w dniu 7 marca br.) wyjaśnił Pan, że właścicielami gruntu, na którym wykonany został przejazd są Województwo Dolnośląskie, Gmina Złotoryja oraz Pan i Pana żona. Nadmienił Pan, że przewidywany okres używania przejazdu jest dłuższy niż jeden rok.
Oceniając w świetle obowiązujących przepisów prawa stan faktyczny przedstawiony we wniosku z dnia 30 grudnia 2006 r., którego opis został uzupełniony w piśmie z dnia 12 lutego br. oraz w piśmie z dnia 5 marca br. oraz ustosunkowując się do wyrażonego przez Pana stanowiska, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, co następuje.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 zd. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z kolei w świetle art. 22 ust. 8 ww. ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że przejazd wykonał Pan we własnym zakresie na gruncie, którego w części jest właścicielem. Przejazd został wykonany w celu umożliwienia samochodom ciężarowym dojazdu do prowadzonego przez Pana warsztatu, który znajduje się w budynku będącym jednocześnie Pana miejscem zamieszkania. Do pisma z dnia 12 lutego br. załączył Pan decyzję z dnia 28 lipca 2005 r. Nr I – D – 130/05, na podstawie której Wojewoda Dolnośląski zatwierdził projekt budowlany i udzielił Panu pozwolenia na wykonanie inwestycji pod nazwą: budowa tymczasowego zjazdu z ul. Legnickiej do Pana posesji. Z pisma z dnia 30 grudnia 2006 r. wynika, że przejazdem tym dojeżdżają samochody do prowadzonego przez Pana warsztatu oraz Pan „prywatnie do swojej posesji”.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Zgodnie z objaśnieniami szczegółowymi do grupy pierwszej środków trwałych obejmującej budynki i lokale, zawartymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1317 ze zm.) w skład budynku, jako pojedynczego obiektu inwentarzowego, wlicza się również tzw. "obiekty pomocnicze" obsługujące dany budynek, np. chodniki, dojazdy, podwórka, place, ogrodzenia, studnie, itp. Obiekty pomocnicze, obsługujące więcej niż jeden budynek, należy zaliczać do właściwych rodzajów zgodnie z ich przeznaczeniem.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, że wykonany przejazd spełnia warunki pozwalające uznać go za „obiekt pomocniczy” budynku, w którym prowadzi Pan działalność gospodarczą. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika bowiem, że przejazd został wykonany w celu umożliwienia dojazdu do konkretnego budynku, co potwierdza decyzja Wojewody Dolnośląskiego, który udzielił pozwolenia na budowę tymczasowego zjazdu z ul. Legnickiej do Pana posesji. Nie ma w tym przypadku znaczenia fakt, że z przejazdu tego – jak Pan wskazał w piśmie z dnia 12 lutego br. - „korzystają również mieszkańcy sąsiednich budynków”, gdyż przejazd obsługuje dany (konkretny) budynek, który w części wykorzystuje Pan w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a w części do celów mieszkalnych.
Mając powyższe na uwadze Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, że wykonany przejazd nie jest środkiem trwałym, nie ma zatem podstaw do jego wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i zaliczania odpisów amortyzacyjnych w ciężar kosztów uzyskania przychodów. W związku z powyższym Pana stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 30 grudnia 2006 r. jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia. Z kolei w świetle art. 22g ust. 17 ww. ustawy jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Wydatki na wykonanie przejazdu należy uznać za poniesione na ulepszenie budynku, który w części wykorzystuje Pan do potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej i w części do celów mieszkalnych, a co za tym idzie wydatki te powinny zwiększyć wartość początkową budynku stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że osobny przejazd wykonał Pan wyłącznie z uwagi na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej – przyczyną wykonania przejazdu „był problem z sąsiadami, którzy w różne sposoby utrudniali dojazd samochodom ciężarowym” do prowadzonego przez Pana warsztatu. Mając powyższe na uwadze tut. organ podatkowy stwierdza, że wartość początkowa budynku, w którym prowadzi Pan działalność gospodarczą, powinna zostać zwiększona o koszt wykonania osobnego przejazdu.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przejazd prowadzi do „posesji dom mieszkalny oraz działalność gospodarcza w jednym budynku”. W związku z powyższym zwiększając wartość początkową budynku o koszt wykonania przejazdu powinien Pan mieć na uwadze art. 22f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. W przypadku natomiast, gdy przedmiotowy budynek jest budynkiem mieszkalnym wykorzystywanym w części do prowadzonej działalności gospodarczej, a jego wartość początkową ustalono zgodnie z art. 22g ust. 10 ww. ustawy, tj. przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, wówczas wydatki poniesione na wykonanie osobnego przejazdu nie zwiększą wartości początkowej budynku mieszkalnego, ponieważ art. 22g ust. 17 ww. ustawy nie dopuszcza takiej możliwości.
Reasumując Naczelnik Urzędu Skarbowego w Złotoryi stwierdza, że Pana stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 30 grudnia 2006 r., w zakresie możliwości zaliczania w ciężar kosztów uzyskania przychodu odpisów z tytułu zużycia wykonanego we własnym zakresie przejazdu prowadzącego do budynku, w którym prowadzi Pan działalność gospodarczą, jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego zarówno w dacie sporządzenia wniosku, jak i w dniu wydania postanowienia.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu Ośrodek Zamiejscowy w Legnicy w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.