Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie określenia wartości kosztu uzyskania przychodu poniesionego w walucie obcej w świetle ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) uznaje za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 23.05.2007r. (data wpływu 31.05.2007r.) Spółka wystąpiła z pytaniem:
czy przy określaniu wartości poniesionego kosztu należy przyjąć wartość wyliczoną przez kontrahenta na fakturze czy wartość wynikającą z przeliczenia wartości wyrażonych w EUR przez kurs z dnia poprzedzajacego dzień poniesienia kosztu ?
Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności kupuje przędzę od polskiego kontrahenta, który posiada decyzje dewizową na prowadzenie rozliczeń ze Spółką-Wnioskodawcą w walucie obcej do kwoty 1.500.000,- EUR, ważną od 20.04.2007r. do 30.04.2008. Faktura dokumentująca takie transakcje zawiera dane dotyczące ceny jednostkowej netto i wartości sprzedaży netto w EUR oraz przeliczenie wartości sprzedaży netto na złote po kursie średnim Narodowego Banku Polskiego z dnia poprzedzajacego dzień uzyskania przychodu lub po kursie z dnia wystawienia faktury wraz z wyliczonym w złotych podatkiem VAT 22% i wartością brutto w złotych.Kwotę podatku uiszcza kontrahentowi w złotych, natomiast zapłata wartości sprzedaży netto następuje w walucie.
Wg stanowiska Spółki, kosztem uzyskania przychodu jest wartość kosztu wynikająca z przemnożenia wartości netto wyrażonej w EUR przez kurs z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że stosownie do art. 15 ust. 1 w/w ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Zgodnie z art. 15 ust. 4e w/w ustawy za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wynika z powołanych przepisów, jeżeli koszt uzyskania przychodów wyrażony jest w walucie obcej, to należy go przeliczyć na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W związku z powyższym w opisanym stanie faktycznym do przeliczenia na złote wartości poniesionego kosztu wyrażonego w EUR na fakturze otrzymanej od dostawcy, Spółka obowiązana jest zastosować kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto (zaksięgowano) koszt w księgach rachunkowych.
Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego uznając za prawidłowe stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.