Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zastosowania kursu waluty obcej do przeliczenia na złote kosztów poniesionych w walutach obcych w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.)uznaje za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku.

Pismem z dnia 23.05.2007r. (data wpływu 24.05.2007r.) Spółka wystąpiła z zapytaniem o zastosowanie kursu przeliczania kosztów wyrażonych w walutach obcych z faktur dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie sprzedaży maszyn gastronomicznych pochodzących w 99 % z krajów należących do Unii Europejskiej. Około 30 % exportu dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Spółka wskazuje, że w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług i podatku dochodowego od osób prawnych występuje rozbieżność dotycząca kursów przeliczania kosztów wyrażonych w walutach obcych.
Zdaniem wnioskodawcy intencją działania ustawodawcy było ujednolicenie przepisów, dotyczących obu podatków. Koszty wyrażone w walutach obcych Spółka przelicza stosując kursy średnie Narodowego Banku Polskiego ogłoszone dnia poprzedzającego wystawienie faktury (obowiązujące w tym dniu), co nie narusza art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych.
Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi informuje, że zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów stosownie do art. 15 ust. 4e w/w ustawy uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wynika z powołanego stanu prawnego koszty uzyskania przychodów wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote stosując kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Daty wystawienia faktur dotyczących wewnątrzwspólnotowego nabycia oraz wewnątrzwspólnotowej dostawy maszyn gastronomicznych nie stanowią podstawy do ustalenia kursu waluty obcej, wg którego należy przeliczyć na złote koszty uzyskania przychodów poniesione w walutach obcych dotyczące transakcji sprzedaży tych maszyn.
Zgodnie z art. 15 ust. 4e Spółka obowiązana jest zastosować kurs średni z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień, na który ujęto (zaksięgowano) koszt w księgach rachunkowych.
Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że stanowisko, wg którego koszty wyrażone w walutach obcych Spółka przelicza stosując kursy Narodowego Banku Polskiego ogłoszone dnia poprzedzającego wystawienie faktury - jest nieprawidłowe.
Uznając za nieprawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku, Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.
Interpretacja nie jest wiążąca dla Wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia na podstawie art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej.