INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2012 r. (data wpływu 7 września 2012 r.), uzupełnionym w dniu 20 listopada 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez firmę niemiecką nieposiadającą w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, dokumentującej dostawę towaru na terenie kraju– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2012 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 20 listopada 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT wystawionej przez firmę niemiecką nieposiadającą w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, dokumentującej dostawę towaru na terenie kraju.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka dokonała zakupu skór bydlęcych do produkcji pokryć meblowych. Sprzedawcą była spółka z siedzibą w Niemczech. Firma niemiecka na fakturze sprzedaży posłużyła się polskim numerem NIP oraz naliczyła polski podatek od towarów i usług ze stawką 23%. Z informacji zawartych w polskich rejestrach, z polskim numerem NIP niemieckiej spółki nie jest związana żadna siedziba, ani stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju. Spółka niemiecka zarejestrowała się w polskim urzędzie skarbowym, pod który podlegają podmioty niemające w kraju siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Towar został odebrany na terytorium kraju.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy firma niemiecka zastosowała stawkę VAT w prawidłowej wysokości w swojej fakturze sprzedażowej...
• Czy w takiej sytuacji Spółka może odliczyć podatek od towarów i usług z wystawionej przez firmę niemiecką faktury ze stawką 23%...

Zdaniem Wnioskodawcy, firma niemiecka nie zastosowała stawki VAT w prawidłowej wysokości w swojej fakturze sprzedażowej. W związku z faktem, iż dokonujący dostawy nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, powinien wystawić fakturę ze stawką 0%.

W ocenie Spółki, nie może odliczyć podatku od towarów i usług z wystawionej przez firmę niemiecką faktury ze stawką 23%, niedopuszczalne jest bowiem wyprowadzanie skutków tego rodzaju z nieprawidłowo wystawionej faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu, podatnikowi o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu. Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego (art. 17 ust. 2 ustawy).

Stosownie do dyspozycji art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

Przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 17 ust. 6 ustawy).

W świetle art. 106 ust. 1a ustawy, w przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Z powołanych przepisów wynika zatem obowiązek rozliczenia podatku przez nabywcę towarów w przypadku gdy:

• dostawa towarów ma miejsce na terytorium RP;
• dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nie posiadający na terytorium RP siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;
• nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju albo osobą prawną niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadającą siedzibę na terytorium kraju (art. 17 ust. 5 pkt 1 ww. ustawy);
• dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 17 ust. 6 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, iż Spółka dokonała zakupu skór bydlęcych do produkcji pokryć meblowych. Sprzedawcą była spółka z siedzibą w Niemczech. Firma niemiecka na fakturze sprzedaży posłużyła się polskim NIP oraz naliczyła polski podatek od towarów i usług ze stawką 23%. Z informacji zawartych w polskich rejestrach, z polskim numerem NIP niemieckiej spółki nie jest związana żadna siedziba, ani stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju. Spółka niemiecka zarejestrowała się w polskim urzędzie skarbowym, pod który podlegają podmioty niemające w kraju siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Towar został odebrany na terytorium kraju.

Mając na względzie fakt, iż dostawa towarów miała miejsce na terytorium kraju, omawiana transakcja powinna być traktowana dla celów podatku od towarów i usług, jako dostawa towarów niewysyłanych ani nietransportowanych, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy. Tym samym, miejscem dostawy i opodatkowania transakcji, zgodnie z ww. przepisem, było miejsce, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy, czyli w tym przypadku terytorium kraju. W związku z powyższym, podatek należny wynikający z przedmiotowych transakcji winien być rozliczony w Polsce.

Zatem w sytuacji, gdy kontrahent niemiecki nie posiadając siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, dokonał na terenie kraju dostawy towarów na rzecz Spółki będącej podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z powołanymi przepisami ustawy, na niej - jako nabywcy ciążył obowiązek opodatkowania przedmiotowej transakcji (nawet jeżeli kontrahent jest zarejestrowany dla celów VAT w Polsce).

W konsekwencji, w sprawie miało zastosowanie wyłączenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z art. 17 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 tej ustawy, a Spółce nie przysługiwalo prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez firmę niemiecką, ponieważ dokumentuje ona czynność, której podmiot dokonujący dostawy nie powinien opodatkować (nie powinien wykazać kwoty podatku na fakturze).

Jakkolwiek słusznie Spółka zauważyła, iż nie przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez niemieckiego kontrahenta, z uwagi na fakt, iż wskazała, że winien on wystawić fakturę ze stawką podatku 0%, oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego niniejsza interpretacja indywidualna nie wywiera skutku prawnego dla kontrahenta Spółki.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.