Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r., Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od nieruchomości, ciążące na Wnioskodawcy jako na właścicielu (posiadaczu samoistnym) nieruchomości, nie może być w drodze umowy o charakterze cywilnoprawnym przeniesione na osobę wydzierżawiającego. Do uiszczenia podatku od nieruchomości zobowiązana jest na mocy art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006r. Nr 121 poz. 844 ze zm.) tylko i wyłącznie Spółdzielnia Mieszkaniowa. Zatem wydzielenie podatku od nieruchomości, uwzględnianie go na fakturze VAT i w takiej formie obciążanie nim osób nie będących podatnikami tego podatku jest niepoprawne. Prawidłowym byłoby uwzględnienie wartości podatku od nieruchomości w kwocie czynszu lub jego wyodrębnienie z zastrzeżeniem, iż jest to równowartość lub zwrot kosztów podatku od nieruchomości.

Niezależnie jednak od powyższego, podmioty w ramach swobody umów mogą kształtować swoje stosunki cywilnoprawne. Toteż w umowie dotyczącej dzierżawy nieruchomości mogą zostać zawarte postanowienia dotyczące zwrotu należności, będącej równowartością kwoty podatku od nieruchomości. Jednak w takiej sytuacji kwota ta będzie stanowiła element wynagrodzenia za świadczoną usługę dzierżawy nieruchomości i jako taka będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Natomiast obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 1997r., sygn. akt SA/Sz 1210/96 stwierdził m.in., że „w przypadku, gdy wynajmujący obciąża najemcę również należnością stanowiącą równowartość podatku od nieruchomości, to kwota ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ stanowi część kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi”. Ponadto NSA w wyroku z dnia 17 kwietnia 1998r., sygn. akt I SA/Gd 349/96 orzekł, iż „niepobieranie podatku VAT od kwot stanowiących równowartość podatku od nieruchomości (...) jako składnika czynszu jest niezgodne z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym”. Powyższe orzeczenia, potwierdzające obowiązek opodatkowania równowartości podatku od nieruchomości, choć odnoszą się do stanu prawnego sprzed wejścia w życie ustawy o VAT w obecnym brzmieniu, są aktualne w obowiązującym stanie prawnym.

W konkluzji należy stwierdzić, iż równowartość kwoty podatku od nieruchomości uwzględniona jako składnik czynszu lub innych kosztów ponoszonych z tytułu dzierżawy garaży, będzie stanowił część kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi dzierżawy, wchodzącej do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.