Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w wyżej wymienionym przepisie, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Pojęcie sprzedaży, dla celów podatku VAT zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, który stanowi, iż przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jednocześnie w myśl art. 2 pkt 9 ustawy o VAT przez import usług należy rozumieć świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania lub pobytu poza terytorium kraju. Zgodnie z ust. 2 powyższego artykułu, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów. Zatem przepis ust. 1 pkt. 4 będzie miał zastosowanie w przypadku świadczenia usług niematerialnych określonych w art. 27 ust. 3, których katalog zawarty jest w art. 27 ust. 4. Ustawodawca w art. 27 ust. 4 uwzględnił usługi bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją, z wyjątkiem wynajmu sejfów przez banki.

W świetle powyższych uregulowań należy uznać, że udzielenie wnioskodawcy pożyczek przez podmiot mający siedzibę na Cyprze, wypełnia definicję importu usług i podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Ponadto stosownie do do art. 43 ust. 1 pkt 1 zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, w tym wymienione w pozycji 3 usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem: działalności lombardów, z wyjątkiem usług świadczonych przez banki, usług polegających na oddaniu w odpłatne użytkowanie rzeczy ruchomej, usług doradztwa finansowego (PKWiU ex 67.13.10-00.20), usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10 00.20, -00.30), z wyjątkiem świadczonych przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, usług ściągania długów oraz faktoringu, usług zarządzania akcjami, udziałami w spółkach lub związkach, obligacjami i innymi rodzajami papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, usług przechowywania akcji, udziałów w spółkach lub związkach, obligacji i innych rodzajów papierów wartościowych, z wyjątkiem wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy, transakcji dotyczących dokumentów ustanawiających tytuł własności, transakcji dotyczących praw w odniesieniu do nieruchomości. Powyższy katalog usług wyłączonych ze zwolnienia od podatku nie obejmuje zatem usług, których dotyczy pytanie podatnika.

W konkluzji należy stwierdzić, iż udzielenie wnioskodawcy przedmiotowych pożyczek przez podmiot mający siedzibę na terytorium Cypru, będzie podlegać polskiej ustawie o podatku od towarów i usług oraz, iż będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku.