Pismem z dnia 02 lutego 2007r. (data wpływu do tutejszego Urzędu: 06.02.2007r.) Gmina zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z wnioskiem o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Zapytanie dotyczyło wysokości stosowanej stawki podatku od towarów i usług przy wykonywaniu inwestycji polegających na przebudowie drogi gminnej i chodnika przy drodze wojewódzkiej.Wnioskodawca wskazał, że wymienione drogi i chodniki obsługują wiejską zabudowę indywidualną jednorodzinną i zagrodową oraz nie stanowią elementu zadania inwestycyjnego obejmującego budowę osiedla mieszkaniowego.Zdaniem Strony do inwestycji związanych z przebudową wymienionych powyżej dróg i chodników ma zastosowanie stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7%.

Po przeanalizowaniu przedstawionego wyżej stanu faktycznego stwierdzam co następuje:Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” ww. ustawy w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, o których mowa w ust. 1 pkt 2 lit.„a”, w myśl art. 146 ust. 2 cyt. ustawy, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie obiektów budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego.

Pod pojęciem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, stosownie do art. 146 ust. 3 cyt. ustawy, rozumie się:1.sieci rozprowadzające, wraz z urządzeniami, obiektami i przyłączami do budynków mieszkalnych,2.urządzanie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, w szczególności drogi, dojścia, dojazdy, zieleń i małą architekturę,3.urządzenia i ujęcia wody, stacje uzdatniania wody, oczyszczalnie ścieków, kotłownie oraz sieci wodociągowe, kanalizacyjne, cieplne, elektroenergetyczne, gazowe i telekomunikacyjne - jeżeli są one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego.

Stosownie do art. 2 pkt 12 cyt. ustawy pod pojęciem obiektów budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Z wyżej przytoczonych przepisów wynika zatem, że prawo do zastosowania stawki 7% do robót związanych z infrastrukturą towarzyszącą jest uzależnione od tego, czy będą one związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego, czy też z obiektami o innej klasyfikacji, bowiem przepis art. 146 ww. ustawy wyraźnie wskazuje, że stawka 7% odnosi się wyłącznie do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zaznaczyć należy, że ustawodawca w wymienionym przepisie art. 146 ust. 3 powołanej ustawy nie wskazał wprost jakie kategorie dróg stanowią infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, jednak zaznaczył, że mogą to być wyłącznie inwestycje mające na celu urządzenie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego. Oznacza to, że aby prowadzone roboty budowlano-montażowe dotyczące dróg mogły być uznane za infrastrukturę towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu, niezbędne jest uznanie, iż prowadzona inwestycja ma na celu urządzenie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego.

W myśl art.1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 o drogach publicznych (t.j.: Dz.U. z 2007r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych, jest drogą publiczną. Ze względu na funkcje w sieci drogowej drogi publiczne dzielą się na następujące kategorie: 1) drogi krajowe; 2) drogi wojewódzkie; 3) drogi powiatowe; 4) drogi gminne.

Drogi gminne, będące drogami publicznymi, chodniki stanowiące część drogi przeznaczoną do ruchu pieszych (art. 4 pkt 6) jak również ulice leżące w ciągu tych dróg należą do tej samej kategorii co te drogi i zgodnie z art. 2 oraz art. 7 ust. 1 ustawy o drogach publicznych są elementem szeroko rozumianego układu komunikacyjnego na terenie gminy. Do dróg gminnych, w myśl ww. art. 7 ust. 1 ustawy, zalicza się bowiem drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu - art. 7 ust. 1 ustawy o drogach publicznych.

Inwestycje w zakresie budowy, remontów i modernizacji dróg gmina, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 08 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j.: Dz.U. z 2001r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), prowadzi w ramach jej zadań własnych z zakresu zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty, obejmujących sprawy gminnych dróg i ulic. Budowa, remont i utrzymanie dróg należy do zarządcy drogi, jakim w odniesieniu do dróg gminnych, zgodnie z art. 19 ust. 2 cyt. ustawy o drogach publicznych, jest wójt /burmistrz, prezydent miasta/. Inwestycje w zakresie budowy, a także remontu drogi gminnej są ściśle związane z układem komunikacyjnym na obszarze gminy. Droga taka nie jest więc bezpośrednio związana z budownictwem mieszkaniowym, jej celem bowiem jest zapewnienie łączności pomiędzy poszczególnymi obszarami. Fakt, iż prowadzona inwestycja obsługiwać będzie budownictwo mieszkaniowe i wzdłuż wybudowanej drogi usytuowane są obiekty budownictwa mieszkaniowego nie jest wystarczający, aby uznać, że roboty budowlane związane z drogami publicznymi mają na celu urządzenie i zagospodarowanie terenu w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego, chociażby drogi te przebiegały przez obszar zabudowany lub do niego prowadziły. Powyższe znajduje potwierdzenie w art. 16 ww. ustawy o drogach publicznych stanowiącym, że budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy, że przy wykonywaniu przedmiotowych inwestycji dotyczących dróg publicznych ma zastosowanie stawka określona w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w wysokości 22%. Realizując zadania inwestycyjne polegające na przebudowie drogi gminnej i chodnika przy drodze wojewódzkiej nie można mówić o infrastrukturze towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, bowiem roboty budowlane nie są realizowane w ramach przedsięwzięć i zadań budownictwa mieszkaniowego i wykonywane są na istniejących już drogach. Zatem prace te nie wypełniają definicji zawartej w art. 146 ust.3 ustawy o podatku od towarów i usług i nie mogą korzystać z opodatkowania na podstawie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. „a” cyt. ustawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzam, że stanowisko zajęte przez Podatnika jest nieprawidłowe.Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny zawarty w piśmie, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu udzielenia odpowiedzi.

Zgodnie z art. 14b §1 i §2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jest natomiast wiążąca dla organu podatkowego i organu kontroli skarbowej właściwych dla podatnika i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 art.14b.