Postanowienie

Na podstawie art. 216, art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie postanawia uznać przedstawione stanowisko w złożonym wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego za nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 21.02.2007 r. wpłynął do tut. urzędu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, w którym przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka X wniosła przeciwko Przedsiębiorstwu Komunalnemu ..... pozew sądowy w 2002 r., o odszkodowanie z tytułu utraconego dochodu (nieświadczenie usług) z powodu wcześniejszego rozwiązania umów. Na powyższą okoliczność Spółka utworzyła rezerwę na pokrycie tej wierzytelności, która w 2002 r. nie była kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych. W 2006 r. sąd wydał ostateczny wyrok, Podatnik przegrał sprawę i musiał wpłacić w tymże roku odszkodowanie wraz z odsetkami.

W związku z tym podatnik zwraca sie z zapytaniem, czy wydatek w 2006 r. będzie kosztem podatkowym.

Podatnik zajął następujące stanowisko:

Wypłata odszkodowania w 2006 r. będzie kosztem uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 14 a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) stosownie do swojej właściwości miejscowej naczelnik urzędu skarbowego (...) na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym udzielam interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następująco:

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Oczywiste jest, iż nie wszystkie wydatki, nawet jeżeli nie są wymienione w art. 16 ust. 1, stanowią koszty uzyskania przychodów. Z definicji wynika bowiem, iż musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między poniesionymi wydatkami a osiągniętymi przychodami.

Niezależnie od powyższego ustawa wyłącza z grupy kosztów uzyskania przychodów szereg wydatków, które mają charakter kar i sankcji. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy nie uważa się za koszty "kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług”.

W katalogu wydatków nie uznanych za koszty uzyskania przychodów - zawartych w art. 16 ust. 1 w/w ustawy nie zostały wymienione odszkodowania, będące konsekwencją wcześniejszego rozwiązania umowy.

Jednakże, sam fakt niezaliczenia tego rodzaju kosztu do wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, nie decyduje o tym, czy wydatek ten jest kosztem uzyskania przychodów. Podatnik do kosztów może zaliczyć dane wydatki, jeżeli między tymi wydatkami a osiągnięciem przychodów istnieje taki związek, że poniesienie tych wydatków dawało możliwość osiągnięcia przychodów, a więc że są to wydatki ekonomicznie uzasadnione z punktu widzenia prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej (dzięki tym wydatkom podatnik osiągnął lub mógł osiągnąć przychód). Jednocześnie, ciężar co do prawidłowego udokumentowania, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Ze sprawy przedstawionej we wniosku wynika, że przedmiotem zapytania jest ocena konsekwencji, jakie poniosła Spółka z powodu odstąpienia od określonej umowy cywilnej wiążącej ją z kontrahentem. Działalność podmiotu gospodarczego może czasami prowadzić do naruszania praw innych podmiotów i z tego tytułu podmiot może być zmuszony do ponoszenia kosztów sankcyjnych będących następstwem takiego naruszenia np. odszkodowania. Odszkodowania są sposobem naprawienia szkody, w tym m.in. szkody powstałej na skutek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania.

Związek ten może mieć charakter pośredni. Odstąpienie od umowy i wypłacone w związku z tym kary umowne lub odszkodowania, nie są bezpośrednim czynnikiem uzyskania konkretnego przychodu.

Odszkodowanie wypłacone w związku z niewykonaniem zobowiązania nie pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym z przychodem, lecz łączy się z negatywnymi dla strony konsekwencjami finansowymi. Zapobieżenie lub zmniejszenie straty nie mieści się w pojęciu podatkowej definicji przychodu, co oznacza, iż związane z tym wydatki nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Organy podatkowe nie są uprawnione do interpretowania przepisów prawa cywilnego. Jednak w przedstawionej sprawie bezsprzecznym jest fakt, że Spółka przegrała sprawę i Sąd zasądził od niej kwoty na rzecz poszkodowanej spółki. Sąd przyznając poszkodowanej odszkodowanie wraz z odsetkami, przesądził fakt, iż Spółka ponosi odpowiedzialność za niewykonanie usługi.

W obrocie gospodarczym występują przypadki, w których strona zmuszona jest odstąpić od umowy, aby zapobiec stracie mogącej wyniknąć z jej wykonania. Jest to kwestia ryzyka związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej, i negatywnych konsekwencji odstąpienia od zawartych umów nie można przenosić przy użyciu przepisów podatkowych na Skarb Państwa. Ponoszenie ryzyka i odpowiedzialności z tytułu zawieranych umów musi być uwzględniane przez każdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą.Wszelkie sankcje, w tym również kary umowne i odszkodowania za odstąpienie lub nienależyte wykonanie umowy, w świetle przytoczonych przepisów nie stanowią więc kosztów uzyskania przychodów.

Pouczenie

Informuje się, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14 a § 4, w związku z art. 236 § 1 i § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej na niniejsze postanowienie służy stronie zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Lublinie w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.