Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta lub marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Wnioskiem z dnia 28.12.2006 r. Spółka z o.o. zwróciła się o udzielenie pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Tutejszy organ podatkowy uznając, że stan faktyczny zawarty we wniosku nie został przedstawiony w sposób wyczerpujący, wezwał na podstawie art. 169 § 1 ww. ustawy Spółkę z o.o. do uzupełnienia wniosku w zakresie wyczerpującego i konkretnego przedstawienia stanu faktycznego dotyczącego formy, rodzaju i charakteru umów, na podstawie których nastąpiło nabycie przez Spółkę środków trwałych w postaci wniesionego wkładu niepieniężnego (aportu) jak i charakteru umów, na podstawie których dokonano ich zwrotu (zbycia). Wezwanie z dnia 14.02.2007 r. zostało doręczone Spółce 15.02.2007 r. W odpowiedzi na ww. wezwanie Spółka pismem z dnia 21.02.2007 r. uzupełniła stan faktyczny sprawy w żądanym zakresie przesyłając w załączeniu kserokopie aktów notarialnych (szt. 5), na które powołała się w piśmie.

Z przedstawionego we wniosku i w jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, iż Spółka w 2006 roku zamierzała dokonać podwyższenia kapitału zakładowego poprzez przyjęcie nowych udziałowców i wprowadzenie aportu rzeczowego na pokrycie podwyższenia kapitału. W dniu 6 grudnia 2005 r. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki z o.o. podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego Spółki w drodze utworzenia nowych udziałów. Podwyższenie kapitału zakładowego przez wspólników miało nastąpić przez wniesienie aportów w postaci mienia wodno-kanalizacyjnego (nieruchomości i ruchomości – sieci wodociągowe, kanalizacyjne, oczyszczalnie ścieków, hydrofornie). Podjęto również uchwałę, że część tj. 38,14% wartości wnoszonego aportu rzeczowego zostanie przekazana na podniesienie kapitału zakładowego a pozostała część tj 61,86% zostanie skierowana na kapitał zapasowy. Uchwała Zgromadzenia Wspólników o podwyższeniu kapitału zakładowego została dwukrotnie zmieniana uchwałami z dnia 7 marca 2006 r. i 3 kwietnia 2006 r. W dniach 24 i 25 kwietnia 2006 r. nastąpiło przeniesienie własności wkładów niepieniężnych na Spółkę w drodze odrębnych umów (w formie aktów notarialnych), zawieranych przez poszczególnych wspólników ze Spółką. Umowy te były następstwem ww. uchwały Zgromadzenia Wspólników Spółki o podwyższeniu kapitału zakładowego, w której poszczególni wspólnicy zobowiązali się do wniesienia wkładów na podwyższony kapitał zakładowy. Obowiązek ten został wykonany przez wspólników jeszcze przed zgłoszeniem podwyższenia kapitału do rejestru przedsiębiorców.

Od miesiąca maja 2006 r. Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych od wprowadzonych do ewidencji środków trwałych, z zastrzeżeniem, że odpisy amortyzacyjne w części wprowadzonej na kapitał zapasowy (61,86%) nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu.

Podwyższenie kapitału Spółki nie zostało jednak zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym – postanowieniem Sądu Rejonowego w Koszalinie IX Wydziału Gospodarczego z dnia 16 sierpnia 2006 r. wniosek Spółki w przedmiotowej sprawie został oddalony ze względu na fakt, iż zmiana umowy spółki nie została skutecznie zgłoszona do sądu rejestrowego w terminie 6 miesięcy od jej dokonania. W następstwie powyższego orzeczenia nie powstały nowe udziały, na pokrycie których wniesiono wkład niepieniężny (aport) i wspólnicy zażądali zwrotu własności majątku (zniknęła podstawa prawna wniesienia wkładów).

Z powyższego względu w dniu 4 grudnia 2006 r. umowy o przeniesienie własności nieruchomości, zawarte w dniach 24 i 25 kwietnia 2006 r. zostały rozwiązane (aktami notarialnymi) i w ich następstwie własność rzeczy została przez Spółkę zwrotnie przeniesiona na wspólników - nastąpiło zbycie środków trwałych w wartości równej wartości początkowej niepomniejszonej o dokonane odpisy amortyzacyjne. Spółka za zwrotne przeniesienie ich własności nie otrzymała od wspólników dodatkowego świadczenia.

Przedstawiając wyżej opisany stan faktyczny Spółka stoi na stanowisku, iż prawidłowe jest zaliczenie do kosztu uzyskania przychodów 38,14% ( 100% - 61,86% ) amortyzacji od wniesionego majątku w postaci aportu w okresie od maja do grudnia 2006 r.

Zdaniem Spółki spełnione zostały kryteria zawarte przepisach ustawy z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r., Nr 54 poz. 654 ze zm.), które nie wykluczają w zaistniałej sytuacji możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają składniki majątku stanowiące własność lub współwłasność podatnika, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Amortyzacji dokonuje się stosownie do art. 16h ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek trwały wprowadzono do ewidencji. Z kolei wprowadzenia środka trwałego do ewidencji w myśl art. 16d ust. 2 tej samej ustawy należy dokonać najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania. Z uwagi na treść art. 16 ust. 1 pkt 63 lit.d ww. ustawy nie są kosztem uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych nabytych w formie wkładu niepieniężnego, od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego.

Środki trwałe zostały nabyte przez Spółkę w drodze aportu niepieniężnego i podlegają amortyzacji od miesiąca następnego po wprowadzeniu ich do ewidencji. Zdaniem Spółki fakt, że ostatecznie podniesienie kapitału zakładowego w wyniku aportu nie zostało zarejestrowane w KRS, a środki trwałe zostały zwrócone niedoszłym wspólnikom nie ma znaczenia co do ujęcia ww. amortyzacji jako kosztu uzyskania przychodów. Zgodnie z uchwałą Zgromadzenia Wspólników 38,14 % wartości środków trwałych wniesionych aportem zostało przekazane na podwyższenie kapitału zakładowego i jest to wystarczające zdaniem Spółki w świetle ww. przepisów do uznania tym samym wskaźnikiem tj. 38,14% wartości amortyzacji za koszt uzyskania przychodów w okresie od maja do grudnia 2006 r.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Szczecinku stwierdza, że stanowisko Spółki z o. o. przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Do opisanego stanu faktycznego mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

• art. 16a ust. 1, art. 16d ust 2, art.1 6h ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.)
• art. 15 ust. 6, art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 z późn. zm.), amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, środki trwałe stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Natomiast z art. 16h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzono do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Stosownie zaś do art. 16d ust. 2 ustawy, wprowadzenia środka trwałego do ewidencji należy dokonać najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania. Termin rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych przez Spółkę w postaci aportu nie jest zatem uzależniony od daty zarejestrowania podwyższenia kapitału zakładowego, a od daty przyjęcia środków trwałych do używania. W związku z tym Spółka mogła rozpocząć amortyzację od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki trwałe wprowadzono do ewidencji czyli od miesiąca maja 2006 r. do końca miesiąca , w którym umowami przeniesienia własności zbyto je na rzecz poprzednich właścicieli, czyli do końca miesiąca grudnia 2006 r. Należy podkreślić, że w myśl ww. przepisu art. 16a ust. 1 amortyzowane składniki majątku musiały stanowić własność Spółki. Skoro zatem zostały wniesione do Spółki aportem to oznacza, że stały się jej własnością jeszcze przed dniem zarejestrowania podwyższenia kapitału zakładowego. Jeżeli składniki te były kompletne, zdatne do użytku oraz przewidywany okres ich używania w prowadzonej działalności gospodarczej przekraczał okres jednego roku, składniki takie, w myśl wskazanych wyżej przepisów, w dniu przyjęcia do używania mogły być zakwalifikowane przez Spółkę jako środki trwałe.

O możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów decydują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Należy podkreślić, że wśród wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wymienia się odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych w formie wkładu niepieniężnego ale tylko od tej części ich wartości, która nie została przekazana na utworzenie lub podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej. Ww. przepis nie uzależnia faktu podwyższenia lub utworzenia kapitału zakładowego od skutecznego zarejestrowania tego zdarzenia w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Uregulowania zawarte w art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych odnoszą się do sposobu ustalenia wartości początkowej środków trwałych nabytych w drodze wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej tj. przyjmuje się ich wartość początkową ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej.

W świetle ww. przepisów Naczelnik Urzędu Skarbowego w Szczecinku uważa, że odpisy amortyzacyjne naliczone od tej części wartości początkowej środków trwałych (nabytych przez Spółkę w formie wkładu niepieniężnego - aportu), która zgodnie z uchwałą Zgromadzenia Wspólników została przekazana na podwyższenie kapitału zakładowego (tj .38,14 %) stanowią koszt uzyskania przychodów w miesiącach od maja do grudnia 2006 r .

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia. Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie – zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Urzędu Skarbowego w Szczecinku.