POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 21.06.2006r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 27.06.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku - za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.06.2006r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii prawidłowości wprowadzenia do ewidencji środków trwałych gruntu według wartości wynikającej z wyceny biegłego oraz uznania powyższej wartości za koszt uzyskania przychodu w momencie sprzedaży nieruchomości wraz z gruntem.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż:

– od 1984 roku Wnioskodawca jest właścicielem gruntu rolnego (własność hipoteczna),

– powyższy grunt nabyty został z majątku odrębnego Strony,

– w 2001 roku dokonany został podział geodezyjny w/w gruntu na mniejsze działki rolne,

– według planu zagospodarowania przestrzennego teren, na którym znajdują się powyższe działki przeznaczony jest pod zabudowę jednorodzinną,

– w 2006 roku Wnioskodawca rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej, polegającej na budowie domów jednorodzinnych na sprzedaż,

– pierwsze domy wybudowane zostaną na w/w działkach,

– w celu rozpoczęcia budowy domu, Wnioskodawca dokonuje przekwalifikowania działki tj. występuje z wnioskiem o wyłączenie terenu z produkcji rolnej,

– po uzyskaniu pozwolenia na budowę działka zostanie wprowadzona do ewidencji środków trwałych, przyjmując za jej wartość początkową - wartość wynikającą z operatu szacunkowego dokonanego przez biegłego,

– po wybudowaniu domu i uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie Wnioskodawca dokonuje jego sprzedaży,

– na potrzeby wyliczenia uzyskanego dochodu, Strona zalicza do kosztów uzyskania przychodu wartość działki ustaloną na podstawie wartości rynkowej wynikającej z operatu szacunkowego.

Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację oraz uregulowania prawne zawarte w art. 22g ust. 1 pkt. 1 i ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca wyraża stanowisko, iż postąpił prawidłowo wprowadzając grunt do ewidencji środków trwałych według wartości wynikającej z wyceny biegłego oraz uznając w/w wartość za koszt uzyskania przychodu w momencie sprzedaży nieruchomości wraz z gruntem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Problematyka amortyzacji środków trwałych uregulowana została w przepisach art. 22a do art. 22m ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.).

W myśl art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Z kolei stosownie do zapisu art. 22c powołanej ustawy, amortyzacji nie podlegają:

1) grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów,

2) budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu,

3) dzieła sztuki i eksponaty muzealne,

4) wartość firmy, jeżeli wartość ta powstała w inny sposób niż określony w art. 22b ust. 2 pkt 1,

5) składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności

- zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Z powołanych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż grunt będący przedmiotem wniosku nie może zostać uznany za środek trwały, gdyż nie spełnia definicji środka trwałego, określonej w art. 22a w/w ustawy. Nie będzie on zatem podlegał wpisowi do ewidencji środków trwałych, jak również brak jest podstaw prawnych do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od jego wartości. Przedmiotowy grunt powinien natomiast zostać zaliczony do rzeczowych składników majątku obrotowego, gdyż jego przeznaczeniem jest dalsza odsprzedaż. Jednocześnie zaznaczyć należy, że przepisy powołanej ustawy nie wprowadzają szczególnego sposobu określenia kosztu uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą rzeczowego składnika majątku obrotowego. Należy więc w przedmiotowej sprawie zastosować ogólny przepis dotyczący kosztów uzyskania przychodu zawarty w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.). Przytoczony powyżej art. 22 ust. 1 stanowi, że kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy.

W przypadku zaliczenia określonych wartości do kosztów uzyskania przychodu, podatnik obowiązany jest do posiadania wiarygodnych i sprawdzalnych dowodów ich poniesienia. Za podstawowe dokumenty potwierdzające poniesienie kosztu uznaje się zazwyczaj faktury, rachunki czy też umowy. Podatnik uprawniony jest jednak do dokumentowania kosztów również w inny sposób. W przypadku braku podstawowych dowodów wskazujących precyzyjnie na wysokość poniesionych kosztów, podatnik chcąc zaliczyć określone wartości do kosztów uzyskania przychodu musi udokumentować to w sposób wiarygodny i sprawdzalny. Wprawdzie operat szacunkowy może być jednym ze sposobów określenia wysokości poniesionych kosztów, ale nie oznacza to, że użycie tej metody będzie zawsze prawidłowe z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawione powyżej uregulowania prawne, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów stoi na stanowisku, że niewłaściwym jest uznanie za koszt uzyskania przychodu wartości operatu szacunkowego gruntu, ponieważ ustalona w ten sposób wartość działki nie odzwierciedla w sposób wiarygodny rzeczywistych kosztów. W przedmiotowej sprawie koszt uzyskania przychodu stanowić będzie wydatek poniesiony na zakup gruntu, który uwidoczniony został w akcie notarialnym.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest nieprawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.