POSTANOWIENIE

Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, działając na podstawie przepisów:

- art. 14 a § 1, § 3, § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 , poz. 60 z późn. zm.),

po rozpatrzeniu wniosku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, postanawia uznać za prawidłowy pogląd Podatnika, wyrażony w złożonym wniosku.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka świadczy usługi remontowo budowlane na terenie Polski jak i poza terytorium kraju tj. w Danii. Podatnik jest jednocześnie zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Danii z tytułu usług świadczonych na terenie Danii, zgodnie z określeniem miejsca świadczenia na podstawie art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Spółka jako zarejestrowany podatnik podatku od wartości dodanej w Danii, nie wykazuje w poz. 21 deklaracji VAT-7 czynności, dla których miejscem świadczenia jest terytorium Danii. Na terenie kraju Wnioskująca wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług stawką w wysokości 22 %. Podatnik wykazuje jednocześnie nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Nadwyżka ta nie wynika z zakupu środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów zaliczonych przez Podatnika do środków trwałych. Spółka podnosi, iż w miesiącu, którego dotyczy Jej pytanie nie wykazuje sprzedaży opodatkowanej stawkami niższymi niż 22 % ani nie wykazuje w deklaracji czynności, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Ponadto, Wnioskująca podnosi, iż wszystkie faktury, z których wynika podatek naliczony zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikom będącym wystawcami tych faktur, a Spółka złożyła wraz z deklaracją umotywowany wniosek w sprawie zwrotu różnicy podatku w terminie 60 dni. Jednocześnie Podatnik oświadcza, iż nie jest podmiotem o którym mowa w art. 97 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z wyżej opisanym stanie faktycznym Podatnik zwrócił się z wnioskiem dotyczącym zastosowania regulacji rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 września 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 185, poz. 1545) oraz art. 87 ust. 6 ustawy o VAT. Spółka wniosła o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy prawidłowe jest postępowanie Podatnika polegające na tym, że Wnioskująca nie wykazuje w deklaracji VAT -7 w polu nr 21 czynności wykonywanych zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT na terenie Danii ?

Zdaniem Podatnika, z uwagi na fakt, iż jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej na terenie Danii, to nie ma obowiązku wykazywać w deklaracji VAT-7 czynności, które podlegają opodatkowaniu na terenie Danii. W opinii Spółki, deklaracja VAT-7 zawiera co prawda pole oznaczone nr 21, które służy do wykazywania w nim czynności wykonywanych poza terytorium kraju, ale zdaniem Spółki dotyczy ono takich sytuacji, w których polski podatnik podatku od towarów i usług wykonuje poza granicami Polski czynności, które podlegają opodatkowaniu poza granicami kraju, ale dla których podatnikiem nie jest polski podatnik świadczący te usługi, lecz podmiot nabywający przedmiotowe usługi. Gdyby przyjąć odmienne rozumienie zasady sporządzania deklaracji, to polski podatnik dwukrotnie wykazywałby ten sam obrót – raz w polskiej deklaracji dla podatku od towarów i usług, a drugi raz w duńskiej deklaracji dla podatku od wartości dodanej. Ponadto, zdaniem Spółki należy mieć na uwadze fakt, że czynności, które Podatnik wykazuje do opodatkowania na terenie Danii, Spółka wykonuje nie jako podatnik polskiego podatku od towarów i usług, lecz jako podatnik duńskiego podatku od wartości dodanej. W związku z tym, brak jest przesłanek do tego, żeby Spółka wykazywała je w polskiej deklaracji w podatku od towarów i usług.

2. Czy Podatnikowi, przysługuje prawo do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 60 dni od dnia złożenia deklaracji w sytuacji, gdy Wnioskująca nie wykazuje sprzedaży opodatkowanej stawką niższą niż 22 %, ani świadczenia usług poza terytorium kraju, ani nie nabywa środków trwałych, pod warunkiem, że wszystkie faktury, z których wynika podatek naliczony zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikom będącym wystawcami tych faktur, a Spółka złożyła wraz z deklaracją umotywowany wniosek w sprawie zwrotu różnicy podatku w terminie 60 dni? W opinii Spółki, w opisanej sytuacji ma Ona prawo do otrzymania zwrotu podatku w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, pod warunkiem spełnienia przesłanek o których mowa w art. 87 ust. 6 ustawy o VAT. Zdaniem Podatnika, analiza regulacji art. 87 ust. 3, ust. 6 pkt 1, ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzi do wniosku, że w przypadku, gdy podatnik nie wykonuje czynności, o których mowa w art. 87 ust. 3 ustawy o VAT, czyli wykonuje wyłączne czynności opodatkowane stawką podstawową podatku, to podatnik taki ma prawo do otrzymania zwrotu różnicy podatku w terminie 180 dni licząc od dnia złożenia rozliczenia. Jednakże, w myśl art. 87 ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikowi takiemu przysługiwać będzie prawo do otrzymania zwrotu różnicy podatku w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia, o ile:

- podatnik ten, wraz z deklaracją podatkową złoży umotywowany wniosek,

- kwoty podatku naliczonego wykazane w złożonej deklaracji wynikają z faktur, które w całości zostały zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, w sposób zgodny z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zdaniem Podatnika, ustawa o VAT nie określa żadnych innych wymogów, od spełnienia których uzależnione byłoby prawo do otrzymania przez podatnika zwrotu różnicy podatku w terminie 60 dniowym. Oznacza to, że w okolicznościach przedstawionych w zapytaniu nr 2, Spółce przysługuje prawo do otrzymania zwrotu różnicy podatku w terminie 60 dni do dnia złożenia rozliczenia jeśli wszystkie faktury, z których wynika podatek naliczony zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikom będącym wystawcami tych faktur, a Spółka złożyła wraz z deklaracją umotywowany wniosek w sprawie zwrotu podatku w terminie 60 dni.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje;

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie natomiast do art. 27 ust. 1 cyt. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Zgodnie z regulacją art. 27 ust. 2 pkt 1 przywoływanej ustawy, w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Stosownie do art. 109 ust. 3 cyt. ustawy podatkowej, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, iż co do zasady w deklaracjach dla podatku od towarów i usług podatnicy zobowiązani są wykazywać odpowiednie kwoty udokumentowane posiadanymi fakturami VAT.

W myśl natomiast art. 99 ust. 1 ww. ustawy podatkowej, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Wzory aktualnie obowiązujących deklaracji VAT-7 reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 19 września 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 185, poz. 1545). Przedmiotowe deklaracje w poz. 21 zawierają zapis „dostawa towarów oraz świadczenie usług, poza terytorium kraju”.

W objaśnieniach do deklaracji VAT-7 znajdujących się w przywoływanym rozporządzeniu, ustawodawca w części C pkt 3 wskazuje, iż w pozycji 21 wykazuje się dostawę towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o którym mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy, lub prawo do zwrotu kwoty podatku naliczonego, o którym mowa w art. 87 ust. 5 ustawy.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl natomiast art. 106 ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów lub świadczenia usług, dokonywanych przez podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT czynni lub zwolnieni, jeżeli miejscem opodatkowania tych czynności jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego i dla tych czynności podatnicy ci nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Zgodnie z powyższym, ustawodawca przewidział, iż podatnicy są zobowiązani do wystawiania faktur dokumentujących czynności wykonywane poza terytorium kraju jedynie w przypadku gdy podatnik nie jest zidentyfikowany dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze.

Z przedstawionego przez Wnioskującą stanu faktycznego wynika, iż Spółka świadczy usługi remontowo budowlane na terenie Polski jak i poza terytorium kraju tj. w Danii. Podatnik ponadto podnosi, iż jest jednocześnie zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej w Danii z tytułu usług świadczonych na terenie Danii. Stosownie do powyższego należy wskazać, iż w opisanym stanie faktycznym, miejscem opodatkowania przedmiotowej usługi, będzie terytorium Danii.

Mając na uwadze powyższe, należy zatem stwierdzić, iż w opisanym stanie faktycznym Podatnik nie ma obowiązku dokumentowania fakturą VAT czynności wykonywanych poza terytorium kraju skoro jak podnosi jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w Danii (art. 116 ust. 2 ustawy o VAT). Wnioskująca rozlicza przedmiotowe usługi jako podmiot posługujący się duńskim numerem identyfikacji, zatem nie będzie posiadała faktury wystawionej przez Siebie jako podmiot nie zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej z kwotami, które powinny być ujęte w polskiej deklaracji VAT – 7. Mając na uwadze powyższe, przedmiotowa usługa nie może wywierać wpływu na rozliczanie przez Podatnika podatku od towarów i usług w składanych w Polsce deklaracjach VAT-7.

Jednocześnie należy podkreślić, iż przyjęcie odmiennej interpretacji ww. regulacji prawa podatkowego stałoby w sprzeczności z zasadą terytorialności rozliczeń podatku od towarów i usług związanego z nieruchomościami, w myśl której w przypadku usług związanych z nieruchomościami - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości.

Ad. 2

Zgodnie z art. 86 ust. 1 cyt. ustawy podatkowej, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 2 ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1) suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

a) z tytułu nabycia towarów i usług,

b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,

c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;

2) w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego;

3) zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;

4) kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zgodnie natomiast z art. 87 ust. 1 przywoływanej ustawy podatkowej, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Stosownie do art. 87 ust. 2 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W myśl art. 87 ust. 3 cyt. ustawy, różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały one zaliczone do środków trwałych nabywcy, powiększonej o 22 % obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1 oraz obrotu z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej.

Zgodnie natomiast z art. 87 ust. 4 ww. ustawy, na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową, kwota różnicy podatku podlegająca zwrotowi w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia ulega podwyższeniu, jeżeli podwyższenie tej kwoty:

1) jest uzasadnione sezonowością produkcji lub sezonowością wykonywanych usług, lub sezonowością skupu produktów rolnych;

2) (uchylony).

W świetle art. 87 ust. 5 przywoływanej ustawy podatkowej, na umotywowany wniosek, podatnikom dokonującym dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju i niedokonującym sprzedaży opodatkowanej przysługuje zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, w terminie określonym w ust. 4.

Stosownie do art. 87 ust. 6 cyt. ustawy podatkowej, na umotywowany wniosek podatnika złożony wraz z deklaracją podatkową urząd skarbowy jest obowiązany zwrócić różnicę podatku, o której mowa w ust. 2, w terminie 25 dni, a w przypadku kwoty, o której mowa w ust. 3 - w terminie 60 dni, licząc od dnia złożenia rozliczenia, gdy kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z:

1) faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury, z uwzględnieniem art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807 i Nr 281, poz. 2777 oraz z 2005 r. Nr 33, poz. 289),

2) dokumentów celnych oraz decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34, i zostały przez podatnika zapłacone,

3) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług lub dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, jeżeli w deklaracji podatkowej została wykazana kwota podatku należnego od tych transakcji

- przy czym przepis ust. 2 zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.

W myśl natomiast art. 97 ust. 5 cyt. ustawy, w przypadku podatników rozpoczynających wykonywanie czynności, o których mowa w art. 5, oraz podatników, którzy rozpoczęli wykonywanie tych czynności, w okresie krótszym niż 12 miesięcy przed złożeniem zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, i którzy zostali zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, termin zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 2, 4-6, wydłuża się do 180 dni. Zdanie drugie i trzecie art. 87 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Dokonując analizy wyżej przywołanych regulacji prawa podatkowego należy stwierdzić, iż co do zasady, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, ze wszystkich zdarzeń generujących ten podatek, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo, do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy rozliczeniowe lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. W zależności od okoliczności zwrot różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika może nastąpić w terminie: 180, 60 lub 25 dni, jednakże zasadniczym terminem zwrotu jest termin 180 dni. Ustawodawca wprowadził jednakże szereg warunków oraz przesłanek od spełnienia których uzależniony jest termin w jakim organy podatkowe dokonają zwrotu podatku. W przypadku gdy różnica podatku nie powstała w związku z nabyciem środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów ani obrotem opodatkowanym stawkami niższymi od podstawowej, czy też dostawami towarów lub świadczeniem usług, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, a podatnik składając deklarację złożył jednocześnie umotywowany wniosek w tej kwestii, podatnik ma prawo do zwrotu w terminie 60 dni jeśli kwoty podatku naliczonego, wykazane w deklaracji podatkowej, wynikają z faktur dokumentujących kwoty należności, które zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikowi będącemu wystawcą faktury.

Z przedstawionego przez Wnioskującą stanu faktycznego wynika, iż Podatnik wykazuje w deklaracji nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym. Nadwyżka ta nie wynika jednakże z zakupu środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów zaliczonych przez Podatnika do środków trwałych. Ponadto, Spółka w miesiącu, którego dotyczy pytanie nie wykazuje sprzedaży opodatkowanej stawkami niższymi niż 22 % ani nie wykazuje w deklaracji czynności, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Jednocześnie Wnioskująca podnosi, iż wszystkie faktury, z których wynika podatek naliczony zostały w całości zapłacone bezpośrednio podatnikom będącym wystawcami tych faktur, a Spółka złożyła wraz z deklaracją umotywowany wniosek w sprawie zwrotu różnicy podatku w terminie 60 dni.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem tut. organu podatkowego, w opisanym stanie faktycznym Wnioskującej przysługuje prawo do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w terminie 60 dni, bowiem Podatnik spełnia wszelkie przesłanki, spełnienia których wymaga regulacja art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie Wnioskująca nie jest podmiotem o którym mowa w art. 97 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, Naczelnik Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu, postanawia jak w sentencji.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.