W dniu 12.03.2007 r. wpłynęło do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białogardzie pismo Państwa, w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm.). Wniosek uzupełniono w dniu 11.04.2007 r.

Wnoszący zapytanie przedstawili stan, z którego wynika, iż:

Od dnia 26 września 2000 roku są właścicielami nieruchomości gruntowej. W dniu 06.12.2006 roku, jako osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, zawarli ze spółką Sp. z o.o. umowę dzierżawy gruntu, w celu wybudowania siłowni wiatrowych wraz ze stacją rozdzielni, stacją pomiarową i transformatorową oraz koniecznymi drogami dojazdowymi i dojściami w celu ich eksploatacji. Wynagrodzenie za dzierżawę – czynsz dzierżawny ma wynosić 0,7% sprzedanej energii nie mniej jednak niż 2.000 euro za jedną turbinę wiatrową. W umowie ustalono, iż na poczet czynszu dzierżawnego dzierżawcy otrzymają zadatek w wysokości 150.000 zł. Ponadto w przypadku nie otrzymania przez wydzierżawiającego pozwolenia na budowę linii energetycznej, Podatnicy zobowiązali się do zwrotu 100 000 zł. W takim przypadku umowa dzierżawy zostałaby rozwiązana i przestała obowiązywać.

Na tle takich okoliczności przedstawionych we wniosku wnoszący formułuje stanowisko, iż:

• z otrzymanej kwoty 150.000 zł, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie kwota 50.000 zł jako przychód z innych źródeł, gdyż nie nastąpiło jeszcze wydanie przedmiotu dzierżawy, natomiast kwota 100.000 zł będzie opodatkowana wyłącznie w przypadku uzyskania przez firmę pozwolenia na budowę linii energetycznej i wydania przedmiotu dzierżawy.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Białogardzie stwierdza, że stanowisko to jest nieprawidłowe.

Do opisanego stanu mają zastosowanie następujące normy prawa podatkowego:

• art. 9 ust. 1, art. 10 ust. 1, art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zastosowanie powyższych norm skutkuje dokonaniem oceny prawnej powyższego stanowiska podatnika, uzasadnionej w sposób następujący:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Specyfikację źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym zawiera art. 10 ust. 1 cyt. ustawy o podatku dochodowym. Zgodnie z nim, źródłami przychodów są:

1. Stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
2. Działalność wykonywana osobiście.

3. Pozarolnicza działalność gospodarcza.

4. Działy specjalne produkcji rolnej.

5. Nieruchomości lub ich części.

6. Najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

7. Kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a)-c).

8. Odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d. innych rzeczy.

Jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie;

• w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

9. Inne źródła.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie zawierają odmiennych uregulowań w zakresie ustalenia przychodów z najmu. Oznacza to, że do określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy stosować postanowienie art. 11 tej ustawy.

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu. Czynsz ten stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego, muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 11 ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

• wystawienia faktury albo
• uregulowania należności.

Powyższy przepis ma jednak zastosowanie wyłącznie do przychodów z działalności gospodarczej, która stosownie do art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odrębne od najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy oraz umów o podobnym charakterze, źródło przychodu.

Wobec powyższego jako przychód do opodatkowania z dzierżawy dokonywanej przez osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej, należy przyjąć całą kwotę otrzymaną tj. 150.000 zł i bez znaczenia jest zawarcie w umowie dzierżawy klauzuli, zgodnie z którą w przypadku nieuzyskania przez dzierżawcę pozwolenia na budowę, część zadatku w kwocie 100.000 zł podlega zwrotowi. Kwota zwróconego zadatku będzie stanowiła podstawę do złożenia korekty zeznania rocznego.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dokonana została dla konkretnego stanu przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60), interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego udzielona w indywidualnej sprawie podatnika, nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art. 14a par. 4 i art. 236 § 1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białogardzie, w terminie 7 dni od dnia jego doręczenia, na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.