DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1, art. 207 § 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), art. 109 ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 31.01.2007r. X Sp. z o. o. z siedzibą w Warszawie, na postanowienie Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 24.01.2007r. nr 1472/RPP1/443-732/06/PLU w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

- zmienić w/w postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 23.11.2006r. Spółka, reprezentowana przez pełnomocnika , wystąpiła w trybie art. 14a § 1 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Jak przedstawiono w opisie stanu faktycznego sprawy, Spółka zajmuje się reklamą leków. Reklama ta prowadzona jest poprzez Przedstawicieli Medycznych bezpośrednio kontaktujących się z lekarzami. Przedstawiciele ci pobierają na ponoszone w imieniu Spółki wydatki zaliczki, a dokonując tych wydatków otrzymują stosowane faktury VAT. W celu uproszczenia księgowania Spółka planuje generować rejestr zakupów dla celów podatku od towarów i usług z ewidencji rozliczeń pobranych zaliczek. Każda faktura zapłacona przez Przedstawiciela byłaby księgowana osobno poprzez jego konto rozrachunkowe. W rejestrze VAT pojawiałyby się dane z faktury. Ewidencja ta zawierałaby zatem:

1. kwotę netto;
2. kwotę podatku VAT związaną z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego;
3. kwotę podatku VAT związaną z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego;
4. kwotę brutto;
5. numer faktury;
6. numer wewnętrzny;
7. numer konta rozrachunkowego pracownika;
8. nazwisko pracownika;
9. NIP wystawcy faktury.

Przy tak przedstawionym stanie faktycznym Strona wniosła o potwierdzenie, że opisany sposób prowadzenia ewidencji podatku naliczonego, wynikającego z faktur płaconych gotówką przez Przedstawicieli Medycznych podatnika, odpowiada przepisom ustawy o podatku VAT. W ocenie Strony zaprezentowana ewidencja jest zgodna z przepisami w/w ustawy. Jak argumentuje Spółka ustawodawca nie wprowadził jednolitego wzoru rejestru VAT poprzestając na wskazaniu w art. 109 ust. 3 ustawy, katalogu niezbędnych danych. Powyższe świadczy, zdaniem Spółki, iż podatnik ma prawo dostosować kształt ewidencji do swoich indywidualnych potrzeb, jeśli tylko ewidencja ta będzie zawierała niezbędne, minimalne dane określone ustawą. Na daleko idącą dowolność w sposobie prowadzenia ewidencji wskazuje, zdaniem Strony, wyrok NSA we Wrocławiu z dnia 29.06.1999r. sygn. akt I SA/Wr 443/98.

Postanowieniem z dnia 24.01.2007r. nr 1472/RPP1/443-732/06/PLU Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Podatnika za nieprawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia organ pierwszej instancji stwierdził, iż przepisy ustawy o podatku VAT nie ustalają powszechnie obowiązującej formy ewidencji. Spółka może zatem prowadzić ją w dowolnej formie, w sposób rzetelny. Ewidencja taka powinna zawierać wszelkie wymagane w przepisach ustawy elementy. Przedstawiony przez Spółkę projekt rejestru VAT nie zawiera, w opinii Naczelnika Urzędu, danych niezbędnych do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania i dlatego nie spełnia wymogów przewidzianych w ustawie dotyczących ewidencjonowania sprzedaży.

Na przedmiotowe postanowienie Strona złożyła zażalenie wnosząc o jego zmianę poprzez uznanie stanowiska wnioskodawcy za prawidłowe. W ocenie Spółki zaprezentowany w zaskarżonym postanowieniu przez Naczelnika Urzędu pogląd nie jest trafny i jest prawdopodobnie wynikiem zaistniałego nieporozumienia. Jak podnosi Strona, uzasadnienie postanowienia odnosi się do kwestii ewidencjonowania sprzedaży, podczas gdy ewidencja opisywana przez Podatnika ma służyć wyłącznie rejestrowaniu zakupów dokonywanych przez pracowników Spółki. Tym samym, zdaniem Strony, ewidencja ta nie musi zawierać danych dotyczących przedmiotu i podstawy opodatkowania. Dane te służą bowiem do określenia podatku należnego od sprzedaży, zaś ewidencja zakupów służy wyłącznie do uchwycenia wielkości podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w deklaracji miesięcznej. W dalszej części uzasadnienia Strona podnosi argumenty analogiczne jak we wniosku.

Po rozpatrzeniu przedmiotowej sprawy Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, co następuje:

Podatnicy VAT zarejestrowani jako tzw. podatnicy VAT czynni - czyli rozliczający podatek od towarów i usług i składający deklaracje VAT, mają w myśl art. 109 ust. 3 ustawy o podatku VAT, obowiązek prowadzenia ewidencji, która zawierać powinna następujące dane: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W świetle powołanego wyżej przepisu art. 109 ust. 3 ustawy o podatku VAT, zgodzić się należy z poglądem wyrażonym zarówno przez Stronę we wniosku jak i przez Naczelnika Urzędu w zaskarżonym postanowieniu, iż przepisy ustawy o VAT nie narzucają określonej formy prowadzenia ewidencji. Istotne jest wyłącznie to, aby zawierała ona wszystkie te elementy, które wymienione zostały powyżej, a także inne dane, które są niezbędne do prawidłowego wypełnienia deklaracji VAT. Ustawodawca nie określił wymogów co do formy prowadzenia ewidencji, dlatego też, każdy z podatników sam powinien wybrać taki sposób jej prowadzenia, który umożliwi terminowe i prawidłowe sporządzenie deklaracji podatkowej na podstawie zgromadzonych w ewidencjach danych. Oczywiście ewidencja powinna być prowadzona z podziałem na okresy rozliczeniowe, tj. co do zasady za okresy miesięczne.

W stosunku do ustawowo wymaganych elementów, które należy ujawnić w ewidencji stwierdzić należy, iż podlegają one podziałowi na dwie grupy: związane z dokonywaną przez podatnika sprzedażą oraz związane z jego zakupami. Jak słusznie zauważyła Strona w zażaleniu przedmiotem niniejszej sprawy jest wyłącznie kwestia prawidłowości opisywanej ewidencji w zakresie zakupów. W powoływanym wyżej przepisie art. 109 ust. 3 ustawy o podatku VAT elementami wymaganymi w zakresie danych dotyczących zakupów które winny znaleźć się w ewidencji są niewątpliwie kwoty określone w art. 90 oraz kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego. Ostatnim rodzajem informacji, które podlegają ujawnieniu w ewidencji VAT, związanym z zakupami są "inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej". W opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w ewidencji powinny być zatem ujawnione np. daty otrzymania faktur, dokumentujących dokonane przez podatnika zakupy. Informacje te warunkują bowiem moment powstania prawa do odliczenia podatku naliczonego. Ewidencja opisana przez Stronę we wniosku zawiera wskazane powyżej istotne elementy stąd rozstrzygnięcie dokonane przez Naczelnika Urzędu w zaskarżonym postanowieniu, uznające stanowisko Podatnika za nieprawidłowe, jest w opinii Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, niewłaściwe.

Organ odwoławczy przyznaje rację Stronie, iż uzasadnienie zaskarżonego postanowienia nie jest trafne. Naczelnik Urzędu wskazuje jako powód uznania stanowiska Strony za nieprawidłowe braki w elementach ustawowo wymaganych w ewidencji niezbędnych do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania. Z powyższego powodu, w opinii organu pierwszej instancji opisany we wniosku rejestr VAT nie spełnia wymogów przewidzianych w ustawie dotyczących ewidencjonowania sprzedaży. Podkreślić należy jednak, iż przedmiotem opisanego we wniosku stanu faktycznego był rejestr VAT wyłącznie w zakresie ewidencjonowania zakupów. Wymieniona zaś w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku VAT pozycja podlegająca umieszczeniu w ewidencji w postaci "danych niezbędnych do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania" dotyczy wykonanych przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym opodatkowanych czynności a także bliższych danych dotyczących jej przedmiotu.

Biorąc powyższe pod uwagę postanowiono jak w sentencji.

Decyzja niniejsza jest ostateczna. W przypadku uznania jej za niezgodną z prawem, Stronie służy na podstawie art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) prawo do wniesienia skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji, za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.