Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Gminna Spółdzielnia „SCh” od 01.01.1977r posiadała spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego(pokryła pełny koszt budowy lokalu wpłacając jako wkład budowlany YYYYY, a ponadto YYYYYYYYudziału członkowskiego). Od dnia 01.01.1977r. pomiędzy Spółdzielnią Mieszkaniową a Gminną Spółdzielnią zawarta została umowa na podstawie której Gminna Spółdzielnia uiszczała opłaty: fundusz remontowy, koszty eksploatacji, podatek od nieruchomości, opłatę za wieczyste użytkowanie. Nieruchomość ta nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych ani do wartości niematerialnych i prawnych, gdyż nie była odrębną własnością. Gminna Spółdzielnia poniosła nakłady inwestycyjne na tę nieruchomość w wysokości YYYYY, które figurują w ewidencji jako inwestycje w obce środki trwałe i są amortyzowane. Aktem notarialnym Rep. X z dnia XXX. Spółdzielnia Mieszkaniowa ustanowiła odrębną własność lokalu użytkowego oraz przeniosła własność tego lokalu na rzecz Gminnej Spółdzielni „Sch” wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej obejmującej prawo użytkowania wieczystego do gruntu oraz części wspólne budynku.

Wątpliwość Gminnej Spółdzielni „SCh” budzi, czy uzyskaną odrębną własność należy wycenić według wartości godziwej i pomniejszoną o poniesione nakłady inwestycyjne należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych, a różnicę z wyceny odnieść na fundusz z aktualizacji środków trwałych.W opinii Gminnej Spółdzielni „SCh” uzyskaną odrębną własność należy wycenić według wartości godziwej i pomniejszoną o poniesione nakłady inwestycyjne należy wprowadzić do ewidencji środków trwałych, zaś różnicę z wyceny odnieść na fundusz z aktualizacji środków trwałych.

Działalność spółdzielni mieszkaniowych regulują przepisy ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2001 r. Nr 4, poz. 27 ze zm.). W oparciu o tę ustawę spółdzielnie mieszkaniowe mogą ustanawiać na rzecz członków spółdzielni w drodze umowy: spółdzielcze lokatorskie prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawa do lokalu oraz umowy o ustanowienie odrębnej własności tego lokalu jako konsekwencję zawartej uprzednio umowy o budowę lokalu. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu powstaje z chwilą zawarcia między członkiem a spółdzielnią umowy o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.Na etapie poprzedzającym ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w procesie realizacji inwestycji budowlanej spółdzielnia zawiera z członkiem umowę o budowę lokalu. Umowa zobowiązuje strony do zawarcia, po wybudowaniu lokalu, umowy o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu i zawiera zobowiązanie członka do pokrywania kosztów zadania inwestycyjnego w części przypadającej na jego lokal przez wniesienie wkładu budowlanego oraz do uczestniczenia w innych zobowiązaniach spółdzielni związanych z budową - określonych w umowie.Przez umowę o ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu spółdzielnia zobowiązuje się oddać członkowi lokal do używania, a członek zobowiązuje się wnieść wkład budowlany oraz uiszczać opłaty określone w ustawie i w statucie spółdzielni.

Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Jest ono ograniczonym prawem rzeczowym. Zbycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu obejmuje także wkład budowlany.Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest wymienione w katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego można amortyzować, jeśli spełnia ono warunki określone w art. 16b ust.1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz.U .z 2000r Nr 54 poz.654 z późn. zm.), tj.: jest nabyte, przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok, jest wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. W opisanej sytuacji spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu zostało kupione. W związku z tym wartość początkową ustala się według zasad ogólnych (art. 16g ust. 3 i 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zgodnie z art.16g ust. 3 ustawy, za wartość początkową można przyjąć cenę nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywającemu: powiększoną o koszty związane z zakupem, naliczone do dnia przekazania budynku (lokalu) do używania, np. o koszty opłat notarialnych, odsetek oraz prowizji, pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, skorygowaną o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania.

Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się metodą liniową, tzn. przez cały okres amortyzacji nalicza się odpisy amortyzacyjne w równej wysokości, przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej określonej w art. 16m ust. 4 ustawy. W myśl tego przepisu stawka amortyzacyjna, którą należy amortyzować prawo do lokalu mieszkalnego wynosi 2,5%.Prawo do lokalu mieszkalnego należało wprowadzić do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych najpóźniej w miesiącu przekazania go do używania. Odpisów amortyzacyjnych od wartości niematerialnych i prawnych dokonuje się od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym tę wartość wprowadzono do ewidencji.Stosownie do art. 16d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych składniki majątku, o których mowa w art. 16a i 6b, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt. 4.Stosownie do art. 16 h ust. 1 pkt. 4 odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od ujawnionych środków trwałych nieobjętych dotychczas ewidencją począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji.

Stanowisko przedstawione we wniosku przez Gminną Spółdzielnie ”SCh”, stwierdzające że uzyskaną odrębną własność lokalu należy wycenić wg wartości godziwej pomniejszonej o poniesione nakłady inwestycyjne i wprowadzić do ewidencji środków trwałych ,a różnicę z wyceny odnieść na fundusz z aktualizacji środków trwałych tutejszy organ podatkowy uznaje za nieprawidłowe.Zdaniem tutejszego organu podatkowego, przekształcenie prawa majątkowego we własność nieruchomości jest jedynie zmianą formy prawnej do dysponowania lokalem, a faktyczne nabycie zbywalnego prawa do przedmiotowego lokalu mieszkalnego nastąpiło z chwilą uzyskania przez Gminną Spółdzielnię ”SCh” przydziału spółdzielczego własnościowego prawa do tego lokalu .Zawarta umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu jest konsekwencją zawartej uprzednio umowy o budowę lokalu, a nie jak przedstawia to GS SCH nieodpłatnym przeniesieniem własności.

Niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, według stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia i obowiązuje do czasu zmiany stanu faktycznego lub zmiany przepisów o czym organ podatkowy nie informuje.W myśl art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika i inkasenta, natomiast, zgodnie z art. 14b § 2, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Piasecznie. Stosownie do art. 236 § 2 pkt. 1 Ordynacji podatkowej, zażalenie wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia.