POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005r., Nr 8, poz. 60) Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie w związku z wnioskiem z dnia 21.12.2006r. (data wpływu do tutejszego urzędu 28.12.2006r.), w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do sposobu i zakresu zastosowania przepisów prawa podatkowego

postanawia

uznać stanowisko Podatnika za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka produkuje i dystrybuuje słodycze. W celu wsparcia sprzedaży Strona wstawia do sklepów tzw. materiały POS, których zadaniem jest zapewnienie estetycznego wyglądu ekspozycji:

#61485; stojaki okazjonalne podłogowe – wykonane z papieru; ustawiane w miejscach natężenia ruchu konsumentów, w celu ekspozycji produktów nie mieszczących się na półce,

#61485; stojaczki okazjonalne na ladę – wykonane z papieru, ustawiane przy kasach lub półkach w celu ekspozycji produktów impulsowych,

#61485; krawaty – wykonane z plastiku, dzięki zaczepom ułatwiają dostęp do produktu, chronią przez uszkodzeniem produktu,

#61485; amfiteatry na czekolady oraz szybki do amfiteatrów – wykonane z plastiku, służą właściwemu ułożeniu czekolad, zapobiegają łamaniu produktów,

#61485; tarki na czekolady – umieszczane na półkach tam, gdzie tabliczki czekolady nie są wyeksponowane w amfiteatrach,

#61485; podesty uniwersalne, stojaki na Ptasie Mleczko, stojaki na Produkty Czeko – wykonane z plastiku, umieszczane poza sekcją słodyczy, w miejscach dużego ruchu, zapewniają właściwą ekspozycję produktów, które nie mieszczą się na półkach i ułatwiają do nich dostęp,

#61485; amfiteatry na bombonierki i Ptasie Mleczko – wykonane z metalu, zabezpieczają produkty przez wypadaniem z półki,

#61485; druciane eurohaki i druciaki na batony, wafle i cukierki impulsowe – metalowe, umieszczane przy kasach w celu ekspozycji małych produktów opakowanych w torebki, lub drobnych słodyczy,

#61485; stojaki na produkty impulsowe i stojaki uniwersalne, również z monitorem LCD – plastikowe i metalowe, umieszczane w miejscach największego natężenia ruchu, poza sekcją słodyczy, kreują wizerunek nowoczesnej marki,

#61485; standy degustacyjne dla hostess – ustawiane przy głównej ekspozycji obok produktów przeznaczonych do degustacji, ułatwiają poczęstunek,

#61485; materiały o charakterze nieekspozycyjnym – plakaty, szturmówki, wobblery, stopery przestrzenne, taśmy promocyjne, plansze do stojaka uniwersalnego, wkładki do amfiteatrów, listew półkowych i stojaków, cenówki, listwy blokujące na półkę, owijki paletowe, naklejki, bandery rollpic – komunikują aktualne promocje, zwiększają widoczność produktów.

Opisanej powyżej materiały POS umieszczane są w sklepach przez przedstawicieli handlowych Spółki. Na podstawie uzgodnień ze sklepami, materiały te są umieszczane zwykle na okres promocji danej kategorii produktów, a często pozostają w sklepie dłużej.

Przedmiotowe materiały cały czas pozostają własnością Wnioskodawcy. Sklepy nie mogą korzystać z tych materiałów w dowolny sposób, lecz mają one służyć ekspozycji lub reklamie wyłącznie towarów produkowanych lub rozprowadzanych przez Stronę. Jeżeli sklep wykorzystałby materiały w sposób sprzeczny z ustaleniami, np. do ekspozycji produktów innych firm, Spółka ma w każdej chwili prawo zabrać należące do niej nieprawidłowo wykorzystywane materiały POS. Przedstawiciele handlowi kontrolują czy materiały POS są rozmieszczone i wykorzystywane zgodnie z przeznaczeniem, sprawdzają stopień ich zużycia oraz wymieniają te, które wskutek zużycia lub dezaktualizacji nie spełniają już swoich funkcji. Zasady lokalizacji materiałów POS oraz sposób ułożenia w nich produktów określone są w tzw. Standardach Kanałowych Spółki. Po zakończeniu promocji lub w razie zużycia materiałów POS w stopniu uniemożliwiającym dalszą ekspozycję, Spółka poprzez przedstawicieli handlowych usuwa te materiały ze sklepów lub zobowiązuje użytkowników do usunięcia i zniszczenia. Spółka przez cały czas zachowuje kontrolę nad materiałami POS wstawianymi do sklepów, nie prowadzi jednak szczegółowej ewidencji tych materiałów.

Pytanie Wnioskodawcy dotyczy konieczności opodatkowania od dnia 1 maja 2004r. czynności polegającej na udostępnianiu punktom sprzedaży opisanych materiałów POS, w świetle art. 5 ust. 1 oraz art. 7 ustawy o VAT. Spółka stoi na stanowisku, że przekazanie towarów na opisanych wyżej warunkach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż odbiorcy nie uzyskują prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pomimo, iż materiały znajdują się fizycznie w sklepach, to Spółka zachowuje w stosunku do nich pełnię uprawnień właścicielskich. W przedmiotowej sytuacji nie zachodzi „przekazanie towarów”, o którym mowa w art. 7 ust. 2, ponieważ w przypadku przekazania beneficjentem tej czynności jest osoba obdarowana. W stosunku do materiałów POS ma miejsce jedynie udostępnienie, które poprzez polepszenie ekspozycji skutkuje zwiększeniem sprzedaży produktów Spółki.

Podatnik wskazuje również, iż materiały o charakterze nieekspozycyjnym stanowiłyby drukowane materiały o charakterze reklamowym i informacyjnym w rozumieniu art. 7 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005r., jednak przepis ten nie ma w tym przypadku zastosowania, ponieważ umieszczenie tych materiałów w punktach sprzedaży nie stanowi dostawy towarów z uwagi na brak przeniesienia prawa do rozporządzania nimi jak właściciel. Ustosunkowując się do stanowiska Strony, Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdza, że stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. Nr 54, poz. 535, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Z kolei wg przepisu art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników (...);

2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Z brzmienia art. 7 ust. 1 i 2 można wnioskować, że nieodpłatne przekazanie towarów stanowi dostawę tylko wtedy, gdy powoduje przeniesienie prawa do rozporządzania wydanymi towarami jak właściciel. Powyższe twierdzenie uzasadnia analiza słownikowej definicji użytego w treści art. 7 ust. 2 wyrazu „przekazanie”. Otóż „przekazywać” oznacza dawać coś komuś do dalszego dysponowania, z kolei „dysponować” to rozporządzać czymś wg własnego uznania (Popularny słownik języka polskiego, Wydawnictwo Wilga, 2000r.) Z powyższego zestawienia wynika, że pod pojęciem „przekazanie” należy rozumieć wydanie czegoś komuś do dalszego rozporządzania wg własnego uznania.

Mając na uwadze treść przepisów art. 7 ust. 1 i 2, w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a także słownikową definicję wyrazu „przekazanie”, Naczelnik Urzędu Skarbowego uznaje, że nieodpłatne przekazanie materiałów POS wyłącznie do używania zgodnie z określonymi warunkami, bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...). Tak więc, w rozumieniu powołanego przepisu, wydanie rzeczy bez przeniesienia na odbiorcę prawa do rozporządzania nimi, również będzie świadczeniem usług. Jednak zgodnie z treścią art. 8 ust. 2, nieodpłatna usługa podlega opodatkowaniu tylko, jeśli nie ma związku z działalnością przedsiębiorstwa. Przekazanie materiałów POS ma taki związek, nie podlega więc opodatkowaniu jak usługa.

Z uwagi na fakt, iż do przedmiotu zapytania nie ma zastosowania art. 7 ust. 2, również przepis art. 7 ust. 3 nie dotyczy materiałów POS, których przekazanie nie zostało uznane za dostawę podlegającą opodatkowaniu. W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie postanawia jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja dokonana została dla konkretnego stanu faktycznego zawartego we wniosku, z zastrzeżeniami wynikającymi z art. 14a, art. 14b, art. 14c Ordynacji podatkowej.