POSTANOWIENIE
w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego

Naczelnik Urzędu Skarbowego działając na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23.04.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zwolnienia z opodatkowania równoważnika wypłacanego żołnierzom na podstawie § 1 i 3 Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 czerwca 2004r. w sprawie umundurowania i wyekwipowania oraz ubiorów cywilnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 147 poz. 1548) stwierdza, że:
- stanowisko jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 23.04.2007 r., który wpłynął do Naczelnika tut. Urzędu w dniu 23.04.2006 roku Płatnik zwrócił się o udzielenie pisemnej interpretacji w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych wypłacanego żołnierzowi zawodowemu równoważnika pieniężnego za nie wydane w naturze przedmioty umundurowania oraz za przedłużenie okresu używalności przedmiotów zaopatrzenia mundurowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika: Jednostka Wojskowa w ramach zabezpieczenia logistycznego zgodnie z przepisami mundurowymi zaopatruje żołnierzy zawodowych w należne im umundurowanie. W przypadku gdy żołnierz zawodowy posiada umundurowanie w stanie zapewniającym mu należyty wygląd estetyczny otrzymuje równoważnik pieniężny, wypłacany proporcjonalnie do przedłużenia okresu używalności danego przedmiotu. Podstawę wypłaty w/w należności stanowi rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 roku w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie (Dz.U. z 2004 r., Nr 153 poz. 1615 z późn.zm).

Zdaniem wnioskodawcy płatnik dolicza do dochodu podlegającego opodatkowaniu ekwiwalentu pieniężnego za nie wydane w naturze przedmioty umundurowania oraz za przedłużenie okresu używalności przedmiotów zaopatrzenia mundurowego, ponieważ do obowiązków żołnierza zwolnionego z zawodowej służby wojskowej nie należy używanie ubioru służbowego.

Naczelnik Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wyjaśnia:

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn.tekst Dz.U. z 2000 roku Nr 14 poz. 176 z późn.zm.) za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wartość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone przez pracodawcę, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych. Jednakże, ustawodawca na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia z opodatkowania podatkiem dochodowym wartość ubioru służbowego (umundurowania), jeżeli jego używanie należy do obowiązków pracownika, lub ekwiwalentu pieniężnego za ten ubiór. Cytowany powyżej przepis podatkowy nie definiuje pojęcia "ubiór służbowy" czy "umundurowanie".

Obowiązek noszenia ubioru służbowego (munduru) mogą określać przepisy odrębnych ustaw oraz wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych, jak to ma miejsce w przypadku tzw. służb mundurowych (m.in. wojsko, policja, straż pożarna, służba celna, służba więzienna, itp.) bądź przepisy wewnątrzzakładowe (zarządzenia, regulaminy pracy, itp.).

Żołnierzowi zawodowemu na mocy Rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 3 czerwca 2004 r. w sprawie umundurowania i wyekwipowania oraz ubiorów cywilnych żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych (Dz.U. Nr 147 poz. 1548) z dniem mianowania lub powołania do zawodowej służby wojskowej przysługuje żołnierzowi uprawnienie do umundurowania i wyekwipowania (§ 3 ust. 1 rozporządzenia). Żołnierz otrzymuje przysługujące mu umundurowanie i wyekwipowanie w naturze lub w równoważniku pieniężnym skalkulowanym według cen detalicznych, przeznaczonych na jego zakup.

Zgodnie z § 1 ust.1 powołanego rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 25 czerwca 2004 roku w sprawie równoważników pieniężnych przysługujących w zamian za umundurowanie i wyekwipowanie - żołnierzowi zawodowemu, któremu nie wydano w naturze przedmiotów umundurowania, w tym ubiorów cywilnych i wyekwipowania, przyznaje się równoważnik pieniężny. Wysokość równoważnika oblicza się na podstawie norm przedmiotów umundurowania określonych w przepisach o warunkach i normach umundurowania oraz wyekwipowania żołnierzy zawodowych i kandydatów na żołnierzy zawodowych.

Ponadto z treści § 3 ust. 1 pkt. 2 w/w rozporządzenia wynika, że żołnierzowi zawodowemu wypłaca się równoważnik za każdy zakończony rok przedłużenia okresu użytkowania przedmiotów umundurowania wydawanych w naturze. Wysokość równoważnika, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, a także rodzaje przedmiotów umundurowania, za które się go wypłaca, określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.

Natomiast § 9. ust 1. stanowi: Żołnierzom zawodowym zwolnionym z zawodowej służby wojskowej w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca danego roku kalendarzowego przysługuje równoważnik za dany rok kalendarzowy w wysokości określonej w rozporządzeniu.

Zatem w przedmiotowej sprawie równoważnik pieniężny przysługujący żołnierzowi zawodowemu w zamian za nie wydane w naturze przedmioty umundurowania za umundurowanie i wyekwipowanie wypłacony żołnierzowi zawodowemu za każdy zakończony rok przedłużenia okresu użytkowania przedmiotów umundurowania wydawanych w naturze będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt. 10 powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego informuje, że powyższa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia, traci swoją moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących;
- nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, następcy prawnego podatnika, osoby odpowiedzialnej za zaległości podatkowe, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.