Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia ... na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 16 lutego 2007r. nr DP/423-0189/06/AK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 28 listopada 2006r. Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik będący spółdzielnią mieszkaniową w swoich zasobach posiada budynki mieszkalne i niemieszkalne, grunty własne i w użytkowaniu wieczystym znajdujące się pod tymi budynkami oraz przeznaczone na drogi, place zabaw, tereny zielone i parkingi strzeżone prowadzone dla mieszkańców. Działalność Podatnika finansowana jest z opłat wnoszonych za lokale mieszkalne i lokale użytkowe, a w przypadku korzystania z miejsca parkingowego w oparciu o ustaloną opłatę. W aktualnie obowiązujących przepisach dotyczących działalności spółdzielni nie definiuje się pojęcia „zasoby mieszkaniowe”.

Podatnik jest w posiadaniu Pisma Okólnego nr 17 Zarządu Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego (ZCZSBM) z dnia 27 sierpnia 1975 r w sprawie amortyzacji środków trwałych w spółdzielniach budownictwa mieszkaniowego, w którym zdefiniowano, co rozumie się przez „zasoby mieszkaniowe”. Zgodnie z tą definicją zasobami mieszkaniowymi są m.in.: garaże wolno stojące i parkingi wielopoziomowe, budynki handlowo-usługowe, itp.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy w świetle wyjaśnień zawartych w tym piśmie okólnym do dochodów z gospodarki zasobami mieszkaniowymi zaliczyć można również dochód pochodzący: z opłaty eksploatacyjnej za lokale użytkowe od osób posiadających prawo własnościowe do lokalu, z czynszu za dzierżawę lub najem lokalu użytkowego lub działki gruntowej, stanowiących mienie Podatnika, z opłat za korzystanie z miejsca parkingowego na parkingach należących do zasobów spółdzielni.

Zdaniem Podatnika dochód pochodzący z opłat czynszowych za lokale użytkowe a także dochód z opłat za korzystanie przez mieszkańców z miejsc parkingowych zalicza się do dochodu z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Postanowieniem z dnia 16 lutego 2007r. nr DP/423-0189/06/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że w piśmie z dnia 22.12.2006r. nr DD6-8213-438/WK/06/339/391 Ministerstwo Finansów stwierdziło, iż uzasadnione jest rozumienie pojęcia „zasoby mieszkaniowe” użytego w art.17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie tylko jako lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia i urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego, lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań przez mieszkańców, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne jego funkcjonowanie oraz administrowanie. W ocenie organu podatkowego dochody z tytułu opłaty eksploatacyjnej za lokale użytkowe, czynszu za dzierżawę lub najem lokalu użytkowego lub działek stanowiących mienie Podatnika, opłat za korzystanie z miejsca parkingowego powinny zostać uznane za dochód osiągnięty z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkalnymi, o której mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym wskazał, że niezależnie od stanowiska Ministerstwa Finansów zajętego w piśmie z dnia 22.12.2006r. dotyczącego pojęcia „zasobów mieszkaniowych” – które jego zdaniem nie jest tożsame z pojęciem „gospodarki zasobami mieszkaniowymi” - stanowisko organu podatkowego zajęte w postanowieniu z dnia 16.02.2007r. jest błędne. Uzasadniając powyższe przywołał przepisy ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (art. 1, art. 4 i art.6), z treści których wywodzi, że działalność spółdzielni jest działalnością non profit, bowiem przychody przez nią uzyskiwane w całości dotyczą gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w tym lokalami mieszkalnymi i lokalami użytkowymi stanowiącymi zasoby mieszkaniowe.

Końcowo, za błędne uznał stanowisko organu podatkowego zawarte w pouczeniu przedmiotowego postanowienia w części w jakiej wskazano, że interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy. Wniosek o interpretację został złożony przed dniem wejścia w życie ustawy zmieniającą ustawę Ordynacja podatkowa, stąd jego zdaniem podlega rozpatrzeniu na podstawie przepisów dotychczasowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Ustawą z dnia 12 listopada 2003r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 202, poz. 1975) uchylono mający zastosowanie do dochodów spółdzielni mieszkaniowych art. 17 ust. 1 pkt 4f ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Przy czym na podstawie art. 5 tej ustawy, zwolnienie to miało obowiązywać do końca 2004r. Następnie art. 2 ustawy z dnia 18 listopada 2004r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 254, poz. 2533) dokonano zmiany art. 5 ww. ustawy z dnia 12.11.2003r. W wyniku tej zmiany przedłużono do 31.12.2006r. obowiązywanie zwolnienia wymienionego w art. 17 ust. 1 pkt 4f w brzmieniu obowiązującym do końca 2003r.

Na tej podstawie do 31 grudnia 2006r. ze zwolnienia od podatku dochodowego korzystały dochody spółdzielni mieszkaniowych uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i z innych źródeł przychodów – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych i inne cele statutowe, z wyjątkiem działalności gospodarczej.

Od dnia 1 stycznia 2007r. w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi - w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Z powołanego przepisu wynika, że od dnia 01.01.2007r. istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Dochody zwolnione z podatku dochodowego mogą pochodzić wyłącznie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Zarówno w przepisach ustawy z dnia 15 grudnia 2000r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003r. Nr 119, poz. 1116 ze zm.) jak i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych brak jest ustawowej definicji pojęcia zasobów mieszkaniowych.

Wbrew twierdzeniu Podatnika zawartym w złożonym zażaleniu przepisy art. 1, art. 4 oraz art. 6 ustawy z dnia 15.12.2000r. nie definiują tego pojęcia. Prowadzenie działalności non profit oznacza realizację celu niezarobkowego, nie wyklucza w żadnym razie odpłatnego charakteru działalności spółdzielni.

Na gospodarkę zasobami mieszkaniowymi, prowadzoną przez podatników, o których mowa w art.17 ust.1 pkt 44 cytowanej ustawy podatkowej (jak wskazano w piśmie Ministra Finansów z dnia 22.12.2006 r. znak: DD6-8213-438/WK/06/339/391), składają się wpływy z opłat pobieranych od lokatorów (czynszów) oraz pokrywane z nich koszty.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

• budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, jak w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
• pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, t.j.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
• urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak: zbiorniki-doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telefoniczne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki, inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia.

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami opłaty (czynsze) pobierane od lokatorów oraz sfinansowane z nich koszty, stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uzyskany z tego tytułu dochód, zgodnie z cytowanym wcześniej art.17 ust.1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, będzie wolny od podatku jeśli zostanie przeznaczony na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Od dnia 01.01.2007r. dochód osiągnięty przez Podatnika z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, np. z wynajmu lokali użytkowych, powierzchni reklamowych na budynkach, miejsc na dachach pod anteny satelitarne oraz telefonii komórkowej, z odsetek czy też odszkodowań, opłat za korzystanie z miejsca parkingowego podlegać będzie opodatkowaniu i to bez względu na cel, na jaki zostanie przeznaczony.

Odnosząc się do zarzutu uznania za błędne stanowisko organu podatkowego zawarte w pouczeniu przedmiotowego postanowienia w części w jakiej wskazano, że interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy – Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, że nadanie interpretacji formy postanowienia nie zmienia charakteru samej interpretacji - nie jest ona rozstrzygnięciem sprawy podatkowej co do jej istoty, nie jest aktem stosowania prawa (zważywszy chociażby na okoliczność, iż nie jest ona wiążąca dla podatnika), lecz jest jedynie informacją zawierającą stanowisko organu podatkowego w kwestii sposobu stosowania prawa.

Zgodnie z treścią art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja, o której mowa w art. 14a § 1, jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Oznacza to, że przepisy Ordynacji podatkowej wiążą powstanie skutków prawnych nie z samym wydaniem przez organ podatkowy interpretacji, lecz z zastosowaniem się do niej przez podatnika.

Interpretacja prawa dokonana przez naczelnika urzędu skarbowego w odpowiedzi na wniosek podatnika wiąże wymienione w przywołanym przepisie organa w dalszych ewentualnych postępowaniach w odniesieniu do tego podatnika.

Przepis art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej (którego treść przywołano w pouczeniu postanowienia z dnia 16.02.2007r.) w brzmieniu przywołanym powyżej – na podstawie art. 90 pkt 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U Nr 173, poz. 1808) obowiązuje od dnia 1 stycznia 2005r. – do chwili obecnej.

W konsekwencji - zgłoszony przez Podatnika zarzut należy uznać za bezpodstawny.

W tym stanie faktycznym i prawnym argumenty Podatnika zawarte w zażaleniu pozostają bez wpływu na stanowisko zajęte przez organ I instancji.