P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze działając na podstawie art. 14 a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12.10.2006 r. (data wpływu 16.10.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Po analizie stanu faktycznego tut. organ podatkowy uznał, iż podatnik jest uprawiony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Z wniosku wynika, iż prowadząc działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych potrąca Pan koszty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w roku podatkowym, w którym zostały poniesione zgodnie z tzw. metodą kasową. Wydatki inne niż zakup towarów i materiałów handlowych są księgowane z datą faktycznej ich zapłaty.
We wniosku zostało zawarte zapytanie czy w przypadku stosowania metody kasowej należy ewidencjonować pozostałe koszty w księdze podatkowej w dacie faktycznej zapłaty czy też w dniu, w którym podatnik wszedł w posiadanie dowodu stwierdzającego zdarzenie gospodarcze?

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.). kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonują dwie metody zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do postanowień art. 22 ust. 4 w/w ustawy koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6, są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione (metoda kasowa).
Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 5 i ust. 6 w/w ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r.), u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objęte tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym wypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione (metoda memoriałowa).
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia kosztów „poniesionych”.
Zdaniem tut. Organu podatkowego „poniesienie” kosztu (poza zakupem materiałów podstawowych i towarów handlowych) związane jest z możliwością jego zarachowania, a nie z faktem jego zapłaty.

Zatem, przy wyborze metody kasowej, otrzymanie dowodu potwierdzającego w/w zdarzenie gospodarcze jest podstawą jego wpisu do księgi podatkowej z wyjątkiem niżej wskazanych przypadków, w których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:
- niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4 – 9 oraz w art. 18, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy (art. 23 ust. 1 pkt 55 w/w ustawy),
- nieopłaconych do ZUS składek, z zastrzeżeniem pkt 37, określonych w ustawie z 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. nr 137, poz. 887 ze zm.), w części finansowanej przez płatnika składek (art. 23 ust. 1 pkt 55a w/w ustawy),
- przepis ust. 1 pkt 55a stosuje się odpowiednio, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 37, do składek na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych (art. 23 ust. 3d w/w ustawy).
W świetle przedstawionego stanu faktycznego i przytoczonych wyżej przepisów tut. Organ podatkowy uznał, iż stanowisko zawarte we wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego nie jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę (zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa),
- nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5 (zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 236 Ordynacji podatkowej).