Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 31 stycznia 2007r. nr DP/423-0013/06 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie zasługuje na uwzględnienie zmienia się postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem bez daty (wpływ do urzędu skarbowego dnia 9 listopada 2006r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik jest spółką z o.o., której 100% udziałowcem jest gmina. Podstawowym rodzajem jego działalności jest budowanie domów mieszkalnych i ich eksploatacja na zasadach najmu. Celem umożliwienia dojazdu do posiadanych nieruchomości, na działce gruntowej będącej własnością gminy i użyczonej mu na podstawie umowy użyczenia zamierza wybudować odcinek drogi.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy nakłady poniesione przez Podatnika na wybudowanie drogi mogą zostać uznane za „inwestycje w obcych środkach trwałych” rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych i czy odpisy te będą kosztem podatkowym. Ponadto Podatnik wniósł o poinformowanie jakie mogą być inne konsekwencje wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zajęcia przez organ podatkowy odmiennego stanowiska niż przedstawione przez niego.

Zdaniem Podatnika nakłady poniesione na budowę drogi na obcym gruncie będą stanowiły inwestycje w obcych środkach trwałych podlegające amortyzacji przez okres nie krótszy niż 10 lat, a dokonywane odpisy zaliczone będą do kosztów uzyskania przychodów.

Postanowieniem z dnia 31 stycznia 2007r. nr DP/423-0013/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że wybudowana droga będzie miała charakter drogi publicznej, nie ograniczonej do wyłącznego korzystania przez Podatnika. W związku z tym wydatki na jej wybudowanie mogą stanowić koszt podatkowy w oparciu o przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią natomiast inwestycji w obcym środku trwałym. W zakresie wniosku o poinformowanie o konsekwencjach wynikających z powołanej ustawy w związku z nie potwierdzeniem stanowiska Podatnika – organ podatkowy odmówił udzielenia odpowiedzi.

Podatnik, korzystając z przysługującego prawa pismem z dnia 15 lutego 2007r. wniósł zażalenie, w którym stwierdził, że zarówno w przypadku uznania, iż budowa odcinka drogi stanowi wytworzenie środka trwałego (budowli) na obcym gruncie, jak również uznania, że jest to inwestycja w obcym środku trwałym, wydatki poniesione przez niego podlegają amortyzacji dla celów podatkowych. Odpisy amortyzacyjne będą zaś kosztem podatkowym.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m i z uwzględnieniem art. 16.

Z treści art. 16a ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy wynika, że amortyzacji, obok środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących własność (współwłasność) podatnika, podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu użytkowania budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, zwane także środkami trwałymi.

Stosownie do treści art. 191 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Przytoczona powyżej treść art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ma zastosowanie m. in. w sytuacji, gdy podatnik, nie będący właścicielem gruntu, obejmuje go na określony czas we władanie na podstawie umowy, przewidującej zgodę właściciela na wybudowanie na nim budynku lub budowli i realizuje na tym gruncie taką budowę dla celów swojej działalności. Umowa taka stanowi podstawę do zachowania przez podatnika prawa do korzystania z wybudowanych inwestycji w prowadzonej działalności w okresie i na warunkach wskazanych w tej umowie.

W tym przypadku obiekty wybudowane i wykorzystywane przez podatnika nie stanowią jego własności pomimo poniesienia przez niego nakładów na ich wybudowanie, lecz stanowią środki trwałe podlegające amortyzacji na podstawie art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy Dyrektor Izby Skarbowej stwierdza, że Podatnik w sytuacji wybudowania na użyczonym gruncie odcinka drogi, który prowadzi wyłącznie do jego budynków mieszkalnych ma prawo do amortyzowania tej budowli, a także uznania odpisów amortyzacyjnych za koszty uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Podatnika zawarte w zażaleniu jest prawidłowe w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego. Stąd – zgodnie z art. 14b § 5 pkt 1 Ordynacji podatkowej organ odwoławczy uznając, iż zażalenie Podatnika zasługuje na uwzględnienie, postanowił jak w sentencji.