Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm. ), po rozpatrzeniu zażalenia Sp. z o.o. na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Chojnicach z dnia 8 lutego 2007r. nr DFP/423-1/07 w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 27 listopada 2006r. (uzupełnionym pismami z dnia 14.12.2006r. oraz 15.01.2007r. i 30.01.2007r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników Spółki z o.o. (Podatnika) w dniu 12 września 2002r. podjęło uchwałę o przejęciu zobowiązań Spółki A w likwidacji wobec nadleśnictw. Następnie w dniach 15.10.2002r. i 12.02.2003r. doszło do podpisania umów przejęcia długu z poszczególnymi nadleśnictwami. Przejmujący dług (Podatnik) oświadczył, że przejmuje długi i zobowiązał się do ich spłacenia wierzycielom zgodnie z harmonogramem spłaty zadłużenia. Poszczególni wierzyciele wyrazili zgodę na przejęcie długu przez Podatnika i zwolnili dłużnika (Spółka A w likwidacji) ze zobowiązań. Podpisanie umowy przejęcia długu było – wg Podatnika - ustalonym ustnie warunkiem dostaw drewna dla niego.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy ratalne spłaty przejętego długu są kosztami uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Podatnika istnieją podstawy do uznania za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. wydatków poniesionych na spłatę cudzego zobowiązania.

Postanowieniem z dnia 8 lutego 2007r. nr DFP/423-1/07 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia wskazał, że z załączonych do zapytania dokumentów nie wynika, aby przejęcie przez Podatnika długu Spółki A w likwidacji wobec poszczególnych nadleśnictw mogło mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu podatkowego.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym wskazał, że podjęta przez wspólników Podatnika uchwała o przejęciu zobowiązań Spółki A w likwidacji wobec nadleśnictw oraz dalsze działania zarządu z nią związane to jedyna możliwość osiągnięcia, zabezpieczenia i zachowania źródła przychodów, przy polityce dystrybucji surowca drzewnego prowadzonej przez ALP.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów a od 1 stycznia 2007r. również w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na osiągnięcie przychodu. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera wykazu wydatków, które przesądzają o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów. Przyjmuje się zatem, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Adresatami norm zawartych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. są podatnicy. Na nich więc spoczywa obowiązek wykazania związku kosztu z przychodem podatkowym. To podatnicy dokonują obniżenia wysokości zobowiązania podatkowego z powodu poniesienia konkretnego wydatku.

Podatnik zamierzając zaliczyć przedmiotowy wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać związek tegoż wydatku z uzyskaniem lub racjonalnie spodziewanym przychodem, jego celowość i zasadność dla funkcjonowania podmiotu oraz posiadać dowody umożliwiające obiektywną ocenę powyższej okoliczności.

Stosownie do treści art. 519 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) osoba trzecia może wstąpić na miejsce dłużnika, który zostaje z długu zwolniony (przejęcie długu)

Przy czym jak stanowi przepis § 2 tego artykułu przejęcie długu może nastąpić:

1. przez umowę między wierzycielem a osobą trzecią za zgodą dłużnika; oświadczenie dłużnika może być złożone którejkolwiek ze stron;
2. przez umowę między dłużnikiem a osobą trzecią za zgodą wierzyciela; oświadczenie wierzyciela może być złożone którejkolwiek ze stron; jest ono bezskuteczne, jeżeli wierzyciel nie wiedział, że osoba przejmująca dług jest niewypłacalna.

Określone tym przepisem translatywne (sukcesyjne) przejęcie długu charakteryzuje się nabyciem przez przejemcę długu jako własnej powinności, zwolnieniem z długu dotychczasowego dłużnika i zachowaniem tożsamości przejmowanego zobowiązania.

W przedstawionym stanie faktycznym umowa przejęcia długu zawarta została pomiędzy Podatnikiem a Dłużnikiem za zgodą wierzyciela. W związku z powyższym nie wykazano dowodowo, że warunkiem zawarcia umów kupna-sprzedaży drewna przez Podatnika z poszczególnymi nadleśnictwami było przejęcie długu Spółki A w likwidacji.

Biorąc pod uwagę powyższe Dyrektor Izby Skarbowej uznaje za prawidłowe stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego wyrażone w postanowieniu z dnia 08.02.2007r., że brak jest podstaw do uznania za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wydatków poniesionych przez Podatnika na spłatę cudzego zobowiązania.

W tym stanie faktycznym i prawnym argumenty Podatnika zawarte w zażaleniu pozostają bez wpływu na stanowisko zajęte przez organ I instancji.