Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w Spółce część pracowników jest zatrudniona na stanowisku konsultantów, którzy w ramach swoich obowiązków pracowniczych wykonują dla Spółki prace, których rezultaty stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Spółka planuje wdrożenie systemu wynagradzania pracowników, zgodnie z którym w umowie o pracę z każdym pracownikiem zostanie wyodrębniony minimalny czas pracy, który ten pracownik ma przeznaczyć na pracę twórczą, w wyniku której powstają utwory w rozumieniu przepisów prawa autorskiego oraz czas pracy, który pracownik może przeznaczyć na pomocnicze prace o charakterze nietwórczym. Ponieważ praca o charakterze twórczym należy do podstawowych obowiązków wynikających ze stosunku pracy tych pracowników możliwe jest określenie minimalnego czasu pracy, który każdy z nich ma poświęcić na prace o charakterze twórczym. Spółka planuje, aby w zależności od konkretnego, zajmowanego przez pracownika stanowiska pracy wymagane minimalne obciążenie pracami twórczymi wynosiło od 50% do 60% czasu pracy. Przy czym Spółka zaznacza, że średnia miesięczna, faktyczna obciążalność pracowników, na poszczególnych stanowiskach pracy, pracami twórczymi jest wyższa.

Na podstawie takiego podziału czasu Spółka rozgraniczy kwoty wynagrodzenia wypłacanego za wykonywanie utworów, w tym również za przejście do majątku Spółki autorskich praw majątkowych do tych utworów oraz kwoty wynagrodzenia za prace o charakterze nietwórczym. Spółka będzie również prowadziła osobną dla każdego pracownika ewidencję efektów twórczych jego pracy, stanowiących utwory w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

W związku z powyższym stanem faktycznym Spółka stoi na stanowisku, iż jako pracodawca będzie mogła przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zastosować do tej części wynagrodzenia, która odpowiada czasowi pracy poświęconemu na pracę twórczą, której efektem jest stworzenie utworu w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto Spółka uważa, że koszty te nie będą mogły być stosowane w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi za okres urlopu, zwolnienia lekarskiego, odbywanego szkolenia lub innego okresu, w którym pracownik nie wykonuje pracy o charakterze twórczym. Spółka wskazała także, iż jej zdaniem zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu będzie możliwe jeśli w dokumentach (np. w umowie o pracę) zostanie wskazane jaką procentowo część czasu pracy pracownik ma przeznaczyć na pracę o charakterze twórczym, której wynikiem jest tworzenie przez pracownika utworów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim oraz wskazanie jaka część wynagrodzenia odpowiada temu czasowi pracy.

Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie podziela w pełni stanowiska Spółki i wyjaśnia.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 14 z 2000r. poz. 176 ze zm.) koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami ustala się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód. Odrębne przepisy o których mowa to ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. Nr 80 z 2000r. poz. 904 ze zm.). Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, iż rezultatem pracy ww. pracowników są utwory w rozumieniu tej ustawy. Słuszne jest więc stanowisko Spółki, iż przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych może ona stosować koszty uzyskania przychodu o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze względu na fakt, iż zastosowanie tych kosztów uzależnione jest od rozporządzania prawami autorskimi lub korzystania z nich to słusznie Spółka zauważyła, iż do wynagrodzenia za okres urlopu, zwolnienia lekarskiego, odbywanego szkolenia lub innego okresu w którym pracownik nie wykonuje pracy o charakterze twórczym, której rezultatem jest powstanie utworu, nie jest możliwe ich zastosowanie.