POSTANOWIENIE

Na podstawie art.216, art.14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm./ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 20.11.2006 r. (data wpływu do Urzędu 22.11.2006 r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w części dotyczącej pytania nr 4, Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga

stwierdza, że wyrażone we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Wnioskiem z dnia 20.11.2006 r. Strona wystąpiła o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług pośrednictwa finansowego.

Pytanie nr 4 dotyczy określenia podstawy opodatkowania podatkiem VAT w przypadku odzyskania należności od dłużnika nabytej na podstawie przelewu powierniczego.Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że P. Sp. z o.o. (dalej P.) świadczy usługi sklasyfikowane wg PKWiU jako pozostałe pośrednictwo finansowe PKWiU 65.23.Z oraz działalność pomocnicza finansowa, gdzie indziej niesklasyfikowana PKWiU 67.13.Z. Z podpisywanych z klientami umów powierniczego przelewu wierzytelności wynika, iż P. nie nabywa wierzytelności definitywnie, gdyż w razie niewywiązania się dłużników z zapłat należnych kwot lub upływu określonego okresu objętego umową, wierzytelności oraz prawa z nimi związane wracają do zbywców czyli do powierzających, co oznacza, że P. nie przyjmuje na siebie ryzyka niewypłacalności dłużnika.W przedmiotowej sprawie PGF przedstawia stanowisko, iż podstawą opodatkowania jest kwota wynikająca z umowy zawartej z powierzającym za ściągnięcie długu, która zostaje ustalona w ten sposób, że odzyskana wierzytelność wraz z odsetkami zostaje pomniejszona o kwotę należna pierwotnemu zbywcy i tak uzyskana kwota stanowi dla PGF przychód. Wyliczona różnica stanowi kwotę netto, do której PGF nalicza podatek VAT 22 proc. W związku z przedstawionym stanem faktycznym Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Praga stwierdza, że stanowisko podatnika w tej sprawie jest nieprawidłowe i jednocześnie wyjaśnia:Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54, poz. 535 ze zm./ Podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W związku z powyższym podstawa opodatkowania w przypadku umów dotyczących obrotu wierzytelnościami obejmuje wszelkie składniki wynagrodzenia, niezależnie od postaci czy nazwy, należne nabywcy z tytułu zawartej umowy. W przypadku odzyskania wierzytelności od dłużnika opodatkowaniu podlega kwota należna nabywcy wierzytelności, której wysokość odpowiada różnicy pomiędzy wartością nominalną wierzytelności nabytej a kwotą zapłaconą za tę wierzytelność. Jeśli z zawartej umowy wynika, że ściągnięte odsetki w całości lub w części stanowią element wynagrodzenia za świadczoną usługę, podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku 22%. Przy czym podnieść należy, iż decydujące znaczenie przy kwalifikowaniu określonych czynności związanych z wierzytelnościami do podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bądź wyłączonych z opodatkowania, mają umowy zawarte między zbywcą wierzytelności a nabywcą wierzytelności, z których jednoznacznie powinien wynikać zakres świadczonych usług oraz sposób rozliczeń między nimi.

Jak wynika z treści cytowanego ust. 1 art. 29 ww. ustawy podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku, co oznacza, że różnica stanowiąca wynagrodzenie nabywcy wierzytelności, o której mowa wyżej, jest kwotą brutto, z której kwotę podatku należy wyliczyć przy wykorzystaniu tzw. metody „w stu”, a nie jak wskazał podatnik – kwotą netto, do której należy naliczyć podatek.

Biorąc pod uwagę powyższe Naczelnik Urzędu postanowił jak w rozstrzygnięciu.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego na dzień zaistnienia zdarzenia i nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej–do czasu jej zmiany lub uchylenia–zgodnie z art. 14b §1 i 2 ww. ustawy Ordynacja podatkowa.