Gmina X, na podstawie przepisu art. 98a ust. 4 ustawy z dnia 21.08 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) pobiera opłatę adiacencką. Opłata ta wynika ze wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego podziałem, scaleniem lub zainwestowaniem gminy w infrastrukturę nieruchomości gruntowych i ustalana jest w formie decyzji administracyjnej. Wysokość opłaty adiacenckiej została ustalona w Uchwale Rady Miejskiej i wynosi 30% różnicy wartości nieruchomości po podziale. Podstawą do naliczenia opłaty jest wycena rzeczoznawcy majątkowego. Opłata ta może być rozłożona na 10 lat.

W ocenie Gminy opłata adiacencka korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dn. 27.04.2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.), gdyż jej pobór następuje poprzez wydanie stosownej decyzji i związany jest z wykonywaniem zadań nałożonych na Gminę na podstawie odrębnych przepisów, dla realizacji których została ona powołana.

Analizując opisaną sprawę, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 w/w ustawy należy rozumieć rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. wyżej ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonywano czynności prawnej;

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonywano czynności prawnej;

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie, zgodnie z normą zawartą w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 cyt. wyżej ustawy o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych unormowań organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy na gruncie podatku od towarów i usług mogą występować w dwoistym charakterze:

- podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nie przepisami prawa; oraz

- podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi zatem charakter wykonywanych czynności – czynności o charakterze publicznoprawnym (zadania publiczne) wyłączają te podmioty z kategorii podatników, a czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują, że podmioty te są podatnikami podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Zatem organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są podatnikami w sferze ich aktywności cywilnoprawnej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że opłata adiacencka, pobierana przez Gminę X na mocy decyzji, w oparciu o przepisy powołanej ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami spełnia, jako czynność publicznoprawna, przesłanki o których mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższych uregulowań prawnych tut. Organ podatkowy stwierdza, że z tytułu wykonania tych czynności Gmina nie będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W związku z powyższym Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pruszkowie informuje, że stanowisko Gminy przedstawione w punkcie 2 złożonego w dniu 15 grudnia 2006 r. wniosku jest nieprawidłowe.