POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm./ - po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 24.10.2006 r., w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od dochodów osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 24.10.2006 r. zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.
Ze stanu faktycznego, przedstawionego w piśmie wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą pod nazwą Ośrodek Szkolenia Motorowego ....... W dniu 25 sierpnia 2006 r. podpisał Pan umowę, na podstawie której „przejął Pan uprawnienia z tytułu umowy leasingu”. Pierwotna umowa leasingu samochodu osobowego marki Fiat zawarta została w grudniu 2005 r. i spełniała warunki określone w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Samochód stanowi własność finansującego, który dokonuje odpisów amortyzacyjnych. Z dniem 25 sierpnia 2006 r. wstąpił Pan w miejsce dotychczasowych korzystających, zatem umowa jest kontynuowana na podstawie cesji, a do zakończenia umowy pozostało do zapłaty 23 raty leasingowe.

W związku z powyższym pytanie skierowane do organu podatkowego brzmi:
Czy można zaliczyć w koszty uzyskania przychodów raty leasingowe, wynikające z umowy leasingu, kontynuowanej na zasadzie cesji uprawnień?
Zdaniem Pana – w związku z tym, że na podstawie umowy leasingu doszło do cesji uprawnień wynikających z umowy leasingu spełniającej warunki, o których mowa w art. 23b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma Pan prawo do zaliczenia płaconych rat leasingowych do kosztów uzyskania przychodów. Stwierdza Pan, że bez względu na fakt czy raty zostałyby potraktowane jako opłaty leasingowe od umowy leasingu, czy też jako czynsz z tytułu umowy najmu stanowią każdorazowo koszty uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu stwierdza, co następuje:
Zagadnienia związane z opodatkowaniem stron umowy leasingu zostały uregulowane w rozdziale 4a (art. 23a do 23l) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zwanej dalej ustawą.
Zgodnie z art. 23 a pkt 1 cyt. ustawy, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej finansującym, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie zwanej dalej korzystającym, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty.
Skutki podatkowe umów leasingu zależą od tego, jakie warunki zostały ustalone w umowie. Kluczowe znaczenie ma zapis art. 23b ust. 1 ustawy, zgodnie z którym opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu użytkowania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio koszty uzyskania przychodów korzystającego, jeżeli umowa spełnia następujące warunki:
1.została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości, oraz
2.suma ustalonych w niej opłat, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych.
Według Pana pierwotna umowa leasingu spełniała ww. warunki. Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie regulują wprost skutków podatkowych w przypadku cesji umowy leasingu. Unormowania zawarte w art. 23a – 23l ustawy o podatku dochodowym określają jedynie skutki podatkowe rozporządzenia przedmiotem leasingu po upływie podstawowego okresu umowy oraz skutki podatkowe występujące w trakcie trwania umowy.

Na podstawie umowy leasingu (cesji tej umowy) przejął pan prawa i obowiązki dotychczasowego leasingobiorcy na gruncie prawa cywilnego nie zaś podatkowego. Nie można umową cywilnoprawną przenieść uprawnień (przywilejów) podatkowych. Ich sukcesję normują bowiem przepisy rozdziału 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa i tylko we wskazanych tam sytuacjach może nastąpić przejęcie praw i obowiązków na gruncie prawa podatkowego.
W związku z powyższym, skutki podatkowe wynikające z zawartej przez Pana umowy organ podatkowy ocenia wyłącznie w świetle art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Generalna zasada kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów została zawarta w art. 22 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Taka regulacja oznacza, że możliwość zaliczenia określonego wydatku – nie wyłączonego z mocy przepisu art. 23 omawianej ustawy – do kosztów uzyskania przychodów zależna jest od wykazania przez podatnika istnienia bezpośredniego związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem jako następstwo tego wydatku. Katalog wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymieniony w art. 23 ust. 1 ustawy nie wymienia wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych w omawianym przypadku. Przedmiot umowy wykorzystywany jest na potrzeby działalności gospodarczej, a zatem ponoszone wydatki mają związek z uzyskaniem przychodu.
W świetle powyższego wydatki ponoszone przez Pana a związane z zawarciem i realizacją umowy leasingowej stanowią koszty uzyskania przychodu, gdyż wypełniają przesłankę zawartą w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.

Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
W sprawie będącej przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

POUCZENIE:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 uOp.).