P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r.- Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr. 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka posiada budynki (obiekty) wpisane do ewidencji środków trwałych. Budynki te służą wykonywaniu działalności Spółki Budynki te są amortyzowane zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Występują jednak sytuacje, kiedy wpisane do ewidencji środków trwałych budynki (obiekty) nie są całkowicie wykorzystywane. Spółka wskazuje na kilka przykładów, tj:

1.budynki, w których poprzednio mieściły się Oddziały Spółki bądź ośrodki wypoczynkowe. Z uwagi na uwarunkowania ekonomiczne zostały one przeznaczone np. na wynajem. Występują sytuacje, że nie udaje się znaleźć najemcy dla całego budynku. W takim przypadku podejmowane są próby wynajęcia poszczególnych pomieszczeń różnym podmiotom;

2.budynki, w których tylko kilka lokali, pomieszczeń jest wykorzystywana na potrzeby działalności Spółki, np. przechowywany jest w nich towar handlowy, jak również inne przedmioty wykorzystywane w działalności. Pozostała część natomiast nie jest ani wykorzystywana na potrzeby własne, ani wynajmowana.

W związku z powyższym pojawiły się wątpliwości w kwestii możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w pełnej wysokości, a nie proporcjonalnie do użytkowej powierzchni. Ponadto wątpliwości budzi również fakt, czy do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć odpisy amortyzacyjne od budynków czasowo wyłączonych z użytkowania, np. z uwagi na poszukiwanie najemcy.

Zdaniem Strony, w odniesieniu do przedstawionych przykładów, brak możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych wystąpi jedynie w sytuacji, gdy dany środek trwały nie jest wykorzystywany w prowadzonej działalności z uwagi na całkowite zaprzestanie prowadzenia działalności, w której te środki były używane. Nie można zatem uznać, że niewykorzystanie środka trwałego, czy też jego czasowe nieużywanie (np. na skutek poszukiwania najemcy) spowoduje konieczność zaprzestania naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowiących koszty uzyskania przychodów. Według Spółki zdarzeniem, które spowoduje konieczność zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych, byłoby zaprzestanie prowadzenia określonego rodzaju działalności gospodarczej, np. najmu.Również w odniesieniu do budynków, które są wykorzystywane częściowo w prowadzonej działalności, zdaniem Strony, brak jest podstaw do proporcjonalnego dzielenia odpisów amortyzacyjnych i zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów tylko od tej części budynku, która jest aktualnie wykorzystywana, w prowadzonej działalności. Fakt, że pewna część budynku nie jest obecnie wykorzystywana nie oznacza, że budynek nie ulega zużyciu i nie powinien być amortyzowany. Wobec powyższego Spółka stoi na stanowisku, że częściowo używany środek trwały powinien być amortyzowany dla celów podatkowych, a odpisy amortyzacyjne powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.16 ust.1.Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art.16 ust.1. Z powyższego wynika, że określony wydatek, nie wymieniony w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być również, stosownie do art.15 ust.6 w/w ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art.16a - 16m, z uwzględnieniem art.16. Powyższy przepis ma zastosowanie do wydatków związanych ze składnikami majątku wykorzystywanymi w dłuższym okresie czasu. Zgodnie z art.16a ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób parwnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art.16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art.17a pkt1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 16c pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłącza z amortyzacji składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Obowiązek rezygnacji z amortyzacji tych składników występuje od miesiąca następnego po miesiącu, w którym zaprzestano tej działalności. Powyższy przepis pozbawia podatnika prawa do amortyzacji środków trwałych w każdym przypadku zaprzestania działalności. Treść powołanego art.16c pkt 5 wskazuje, że amortyzacji podatkowej nie podlega składnik majątku, który nie jest używany na skutek zaprzestania działalności, w której był on wykorzystywany. Tym samym, czasowy brak wykorzystania danego środka trwałego w przypadku kontynuowania prowadzenia działalności, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych do tego środka, stanowiących koszty uzyskania przychodów na podstawie cyt. powyżej art.15 ust.6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.Nie powoduje również utraty prawa do amortyzacji dla celów podatkowych częściowe wykorzystanie środka trwałego, jak ma to miejsce w przedstawionym stanie faktycznym. W przypadku częściowego wykorzystania danego środka trwałego (np. poprzez wynajęcie tylko części znajdujących się w nim pomieszczeń lub poprzez wykorzystanie części pomieszczeń do przechowywania towarów handlowych należących do podatnika), brak jest podstaw prawnych do zarachowania do kosztów uzyskania przychodów tylko tej części odpisów amortyzacyjnych, która przypada na wykorzystywaną część danego środka trwałego. Reasumując, w ocenie Naczelnika tut. Urzędu, w przypadku braku pełnego wykorzystania posiadanych przez Stronę środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej, przy równoczesnym kontynuowaniu prowadzenia działalności, w której te środki są częściowo wykorzystywane, dokonywane w tym okresie odpisy amortyzacyjne w wysokości wynikającej z ustawy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Spełniają one bowiem podstawową zasadę wynikającą z art.15 ust.1oraz art.15 ust.6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a mianowicie służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.