W przedstawionym stanie faktycznym podatnik wskazał, że prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą „Praktyka Lekarzy Rodzinnych” w ramach spółki cywilnej. W miesiącu wrześniu 2006r. został zakupiony lokal biurowy z przeznaczeniem na gabinety lekarskie, który wymagał wykonania zarówno prac remontowych /wymiana stolarki okiennej i drzwiowej, grzejników, posadzek, malowanie pomieszczeń/ jak i adaptacyjnych /budowa podjazdu dla osób niepełnosprawnych, wydzielenie drugiej ubikacji dla pacjentów, zabudowa logii ścianką aluminiową, wydzielenie pomieszczeń gabinetu zabiegowego i rejestracji/. Na przebudowę lokalu uzyskano stosowne pozwolenie. W/w prace wykonano w okresie od grudnia 2006r. do lutego 2007r.Od 26 lutego 2007r. rozpoczęto działalność w nowym lokalu.

Stanowisko podatnika.

Zdaniem podatnika wydatki poniesione na prace remontowe /wymiana stolarki okiennej, drzwiowej, grzejników, posadzek, malowanie pomieszczeń/ należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia.Natomiast wydatki poniesione na prace adaptacyjne /budowa podjazdu dla osób niepełnosprawnych, zabudowa logii ścianką aluminiową, wydzielenie ubikacji dla pacjentów i pomieszczenia zabiegowego oraz rejestracji podwyższają wartość zakupionego lokalu i należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Organ podatkowy nie zgadza się ze stanowiskiem Podatnika.

Zgodnie z treścią artykułu 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm./ amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania między innymi budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż składnik majątku staje się środkiem trwałym dopiero wówczas, gdy spełnia warunki określone w art. 22 a ust. 1 ustawy, a jednym z tych warunków jest kompletność i zdatność do użytku.

W stanie faktycznym podatnik wskazał, że po zakupie lokalu biurowego, lecz przed oddaniem go do używania poniósł wydatki na wymianę stolarki okiennej, drzwiowej, grzejników, posadzek, malowanie pomieszczeń, budowę podjazdu dla osób niepełnosprawnych, wydzielenie drugiej ubikacji dla pacjentów, zabudowę logii ścianką aluminiową, wydzielenie pomieszczeń gabinetu zabiegowego i rejestracji.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych określającym cenę nabycia składnika majątkowego, połączono koszty zakupu i koszty poniesione w związku z przystosowaniem środka trwałego do stanu zdatnego do używania w jedną całość, nazywając je kosztami związanymi z zakupem środków trwałych naliczonymi do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Pozostaje to w zgodzie z regulacją zawartą w art. 22a ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, z której między innymi wynika, że przedmiot może być zaliczony do środków trwałych, gdy jest kompletny i zdatny do użytku.Tak, więc koszty poniesione przez podatnika związane z przystosowaniem środka trwałego do używania są elementami kosztów związanych z zakupem, a w efekcie ceny nabycia, co znajduje swoje odzwierciedlenie w wartości początkowej składników majątku i powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań – Grunwald informuje, że interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.