P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie art. 14a § 4 i § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki w sprawie dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przedstawione w piśmie z dnia 6 marca 2007 r., jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 06 marca 2007 r. (data wpływu do tut. urzędu 23 marca 2007 r.) uzupełnionym pismami z dnia 16 kwietnia 2007 r. oraz z dnia 19 kwietnia 2007 r. Spółka zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka wypłaciła wynagrodzenie swoim pracownikom za wykorzystanie ich projektu racjonalizatorskiego w oparciu o obowiązujący w Zakładzie Regulamin w sprawie zasad funkcjonowania racjonalizacji, powstały zgodnie z ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej. Projekt racjonalizatorski został wykonany poza normalnymi obowiązkami pracy wynikającymi z umowy o pracę. Wypłata wynagrodzenia twórców projektu racjonalizatorskiego nie wiązała się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu. Do wyżej wymienionych wynagrodzeń pracodawca zastosował koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy a przychód z tego tytułu wykazał w wierszu 6 poz. 52 działu E informacji o dochodach PIT-11/8B.

Ponieważ wykonawcy projektu zwrócili się do Spółki o skorygowanie kosztów uzyskania przychodu powołując się na art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a także o skorygowanie informacji o dochodach PIT-11/8B, wątpliwości Spółki dotyczą tego czy do w/w wynagrodzeń prawidłowo zastosowano koszty uzyskania przychodu ze stosunku pracy.

Zdaniem Spółki do wynagrodzenia za wykorzystanie projektu racjonalizatorskiego należało zastosować koszty uzyskania przychodu wynikające ze stosunku pracy, ponieważ wypłata w/w wynagrodzenia nie wiązała się z zawarciem umowy przenoszącej prawo własności tego projektu.

W stanie faktycznym przedstawionym przez Spółkę Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje:

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm. – zwanej dalej ustawą) w brzmieniu obowiązującym w 2006 r. za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw. W myśl art. 22 ust. 9 pkt 1 ustawy, 50-procentowa stawka kosztów uzyskania przychodów znajduje zastosowanie w odniesieniu do kosztów z tytułu zapłaty za przeniesienie prawa własności projektu wynalazczego, topografii układu scalonego, znaku towarowego lub wzoru zdobniczego przez pierwszego właściciela.

Pojęcie projektu wynalazczego zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 30.06.2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 ze zm.). Jak stanowi art. 3 ust. 1 pkt 6 tej ustawy, przez projekty wynalazcze rozumie się wynalazki, wzory użytkowe, wzory przemysłowe, topografie układów scalonych i projekty racjonalizatorskie. Projektów racjonalizatorskich dotyczą przepisy art. 7 i 8 ustawy - Prawo własności przemysłowej. W myśl art. 7 tej ustawy przedsiębiorcy mogą przewidzieć przyjmowanie projektów racjonalizatorskich na warunkach określonych w ustalanym przez siebie regulaminie racjonalizacji. Przedsiębiorca może uznać za projekt racjonalizatorski, w rozumieniu ustawy, każde rozwiązanie nadające się do wykorzystania, nie będące wynalazkiem, wzorem użytkowym, wzorem przemysłowym lub topografią układu scalonego (ust. 2). W regulaminie, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca określa co najmniej, jakie rozwiązania i przez kogo dokonane uznaje się w przedsiębiorstwie za projekty racjonalizatorskie, a także sposób załatwiania zgłoszonych projektów i zasady wynagradzania twórców tych projektów (ust. 3). Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy - Prawo własności przemysłowej, twórca projektu wynalazczego przyjętego przez przedsiębiorcę do wykorzystania ma prawo do wynagrodzenia określonego w regulaminie, o którym mowa w art. 7 ust. 1.

Zgodnie z art. 20, 21 i 22 ustawy cyt. wyżej ustawy twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego uprawniony do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji może przenieść to prawo nieodpłatnie lub za uzgodnioną zapłatą na rzecz przedsiębiorcy albo przekazać mu wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy do korzystania. W przypadku przekazania wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego do korzystania zgodnie z art. 20, z dniem jego przedstawienia na piśmie następuje przejście na przedsiębiorcę prawa do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji, pod warunkiem przyjęcia wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę do wykorzystania i zawiadomienia o tym twórcy w terminie 1 miesiąca, chyba że strony ustalą inny termin. Jeżeli strony nie umówiły się inaczej, twórca wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego ma prawo do wynagrodzenia za korzystanie z tego wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego przez przedsiębiorcę, gdy prawo korzystania z niego bądź prawo do uzyskania patentu, prawa ochronnego lub prawa z rejestracji przysługuje przedsiębiorcy na podstawie art. 11 ust. 3 i 5 lub art. 21. Jeżeli strony nie uzgodniły wysokości wynagrodzenia, wynagrodzenie to ustala się w słusznej proporcji do korzyści przedsiębiorcy z wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego, z uwzględnieniem okoliczności, w jakich wynalazek, wzór użytkowy albo wzór przemysłowy został dokonany, a w szczególności zakresu udzielonej twórcy pomocy przy dokonaniu wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego oraz zakresu obowiązków pracowniczych twórcy w związku z dokonaniem wynalazku, wzoru użytkowego albo wzoru przemysłowego.

Rozważając, jaki charakter ma nabycie prawa do patentu przez przedsiębiorcę (ex lege, czy na mocy umowy z twórcą), w nauce prawa wyrażany jest pogląd, że mamy tutaj do czynienia z umownym przeniesieniem tej własności, tyle tylko, że specyficznym pod względem podmiotowym i na szczególnych warunkach finansowych. Twórca projektu otrzymuje bowiem w takim przypadku nie "zapłatę", lecz wynagrodzenie. Przeniesienie tych rozważań na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzi do wniosku, że w przypadku rozporządzenia przez pierwszego właściciela projektem wynalazczym w każdym z wyżej wymienionych sposobów, następuje skutek w postaci przeniesienia własności projektu na przedsiębiorcę. Okoliczność, że w zamian za to twórca otrzymuje świadczenie nazwane "wynagrodzeniem" mogłaby przesądzać o ograniczeniu stosowania art. 22 ust.9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko w odniesieniu do pierwszego z nich jedynie wtedy, gdyby ustawodawca podatkowy posługiwał się wyłącznie pojęciami, które tworzą konstrukcje prawne w ustawie - Prawo własności przemysłowej. Jak wynika z wcześniejszych rozważań, tak jednak nie jest. Zatem biorąc powyższe pod uwagę, wypłacone pracownikowi w myśl ustawy - Prawo własności przemysłowej, wynagrodzenie za projekt racjonalizatorski może być kwalifikowane jako wynagrodzenie, którego dotyczą art. 18 i 22 ust. 9 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym przypadku koszty uzyskanego przychodu z tytułu zapłaty za przeniesienie prawa własności projektu wynalazczego, przez pierwszego właściciela wynoszą 50 %. Jakkolwiek ustawodawca w przepisie tym operuje pojęciem "zapłaty", to jednak za wyrokiem NSA z dnia 23.09.2002 r., sygn. Akt I SA/Ka 1281/01, przyjąć należy, że nie ma uzasadnionych powodów by uznać, że w pojęciu "zapłata" nie mieści się również pojęcie "wynagrodzenie", skoro w obu przypadkach chodzi w istocie o świadczenie w zamian za spowodowanie przez twórcę projektu wynalazczego takiego samego skutku prawnego

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę i stanu prawnego obowiązującego w czasie zaistnienia opisanej sytuacji. Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej interpretacja ta nie jest wiążąca dla Spółki, natomiast jest ona wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki – do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów.Na podstawie art. 14a § 4 i art. 236 § 2 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia otrzymania niniejszego postanowienia.