INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2012 r. (data wpływu 18 września 2012 r.) o dzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątkowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży składników majątkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 3 stycznia 2012 r. Spółka nabyła od spółki akcyjnej (dalej Sprzedający) suprastrukturę portową, obejmującą maszyny, urządzenia, środki transportu i inne środki trwałe, które są rzeczami ruchomymi (nie są to nieruchomości). Składniki majątkowe na dzień sprzedaży znajdowały się w posiadaniu Spółki, gdyż od dnia 1 września 1994 r. dzierżawiła je stale od Sprzedającego. Warunkiem transakcji był zakup przez Spółkę całości sprzedawanej suprastruktury. W związku z powyższym po nabyciu majątek został podzielony przez Spółkę na składniki majątkowe, które będą eksploatowane przez Spółkę oraz które przeznaczyła do sprzedaży. Nabycie suprastruktury nastąpiło na podstawie dwóch umów. Jedna z nich obejmowała składniki majątku sprzedane Spółce z zastosowaniem zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej ustawa VAT). W umowie określono je jako towary używane, w stosunku do których Sprzedającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i na tej podstawie objęto je ww. zwolnieniem.

Niniejszy wniosek odnosi się do składników majątkowych (składników suprastruktury) nabytych przez Spółkę od Sprzedającego z zastosowaniem zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, które Spółka przeznaczyła do sprzedaży. Po ich nabyciu, rzeczy tych Spółka nie wykorzystywała (nie używała) w prowadzonej działalności gospodarczej. Z tego też powodu oraz uwzględniając, że w momencie zakupu Spółka od razu przeznaczyła je do sprzedaży, składniki te nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych Spółki. Wśród ww. składników majątkowych znajdują się m.in. lokomotywy, które przed nabyciem składników suprastruktury zostały oddane przez Spółkę w poddzierżawę do podmiotu trzeciego. Po nabyciu ww. składników Spółka kontynuuje umowę dzierżawy z podmiotem trzecim, nadal wydzierżawiając lokomotywy, lecz obecnie jako ich właściciel. Lokomotywy te także nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych. Spółka nie wykorzystywała (nie używała) ich bowiem w prowadzonej działalności gospodarczej i bezpośrednio po nabyciu przeznaczyła je do sprzedaży. Lokomotywy te nadal są wydzierżawiane przez Spółkę podmiotowi trzeciemu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przez Spółkę składników majątkowych, nabytych od spółki akcyjnej z zastosowaniem zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, nie wykorzystywanych (nie używanych) przez Spółkę po ich nabyciu w prowadzonej działalności gospodarczej, podlegać będzie opodatkowaniu właściwą stawką podatku od towarów i usług i nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 43 ust. 1 pkt 2 i art. 43 ust. 2 ustawy, z przepisów tych wynika, iż dostawa towarów może korzystać ze zwolnienia z podatku po spełnieniu łącznie następujących warunków:

1. towary są ruchomościami,
2. towary były używane przez podatnika dokonującego ich dostawy przez co najmniej pół roku od dnia nabycia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel,
3. w stosunku do tych towarów dokującemu ich dostawy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spółka stwierdziła, że drugi z przedstawionych powyżej warunków odnosi się do zbywcy towarów (podmiotu dokonującego ich dostawy) i dotyczy wymogu faktycznego używania przez niego towaru. Przy tym uwzględniając, że ustawa VAT nie definiuje pojęcia używania, należy odnieść się do jego znaczenia słownikowego. Wskazała, iż w myśl definicji słownikowej, przez używanie należy rozumieć posługiwanie się, wykorzystywanie czegoś w charakterze narzędzia. Zdaniem Spółki, w świetle tej definicji, samo jedynie posiadanie towaru, czy też prawa własności do towaru przez wskazany okres czasu, nie może być wystarczające dla zastosowania ww. zwolnienia od podatku, jeśli posiadaniu temu nie towarzyszy faktyczne wykorzystywanie towaru. Podniosła, że towar może być towarem używanym w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy jedynie wtedy, gdy sprzedawca wcześniej, przez wymagany półroczny okres, korzystał z tego towaru w ten sposób, że faktycznie go używał, posługiwał się nim po tym, jak nabył prawo do rozporządzania nim jak właściciel. Samo jedynie nabycie prawa własności do rzeczy ruchomych i ich posiadanie, nie są jednoznaczne z pojęciem „używania” zawartym w ww. przepisie.

Jako przykłady potwierdzające powyższe stanowisko, Spółka wskazała interpretację z dnia 25 listopada 2011 r. (ITPP1/443-1241/11/DM) oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 marca 2009 r. (I FSK 71/08). Spółka stwierdziła, że towary, których dotyczy wniosek, nie spełniają przesłanek do uznania ich za towary używane, o których mowa w art. 43 ust. 2 ustawy, ponieważ po ich nabyciu nie były przez Spółkę wykorzystywane (nie były używane) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wskazała, że powyższy warunek nie będzie spełniony także w odniesieniu do lokomotyw, które wydzierżawia podmiotowi trzeciemu, gdyż oddanie ich w dzierżawę nie spełnia przesłanki używania ich przez Spółkę. Stanowisko to potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo w interpretacjach indywidualnych: z dnia 23 lipca 2012 r. (IPTPP4/443-223/12-6/BM), z dnia z dnia 11 sierpnia 2011 r. (ILPP1/443-758/11-2/AW), z dnia 28 listopada 2008 r. (IBPP3/443-720/08/KO), których fragmenty zacytowała.

Końcowo Spółka wskazała, że w świetle art. 43 ust. 2 ustawy, przedstawione stanowisko nie mogłoby ulec zmianie nawet wówczas, gdyby Spółka używała składniki majątkowe, których dotyczy niniejszy wniosek, przez okres przekraczający pół roku przed dniem 3 stycznia 2012 r., jako dzierżawca, a więc przed dniem ich nabycia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.