Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 ze zm.) uchyla postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Strzyżowie z dnia 10.01.2007 r. znak US-I-PB-415/16/2006 w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego.

Pismem z dnia 25.10.2006 r. Pan W. zwrócił się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik prowadzi działalności gospodarczą w zakresie produkcji surówki spirytusowej oraz lastriko. Na potrzeby prowadzonej działalności Podatnik zamierza sprowadzać z krajów wspólnoty europejskiej zboże jako surowiec do produkcji. Należności za sprowadzone towary będą uiszczane przy odbiorze w walucie euro nabywanej w kantorze wymiany walut. W związku z tym Podatnik zwrócił się z zapytaniem:

• czy jest możliwy zakup waluty obcej w kantorze wymiany walut na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez osobę fizyczną oraz
• jakie dokumenty będą respektowane wraz z fakturą za zakup pochodzącą z krajów wspólnoty europejskiej.

W ocenie Podatnika nie istnieją prawne przeszkody zabraniające przedsiębiorcy zakupu waluty obcej do celów prowadzonej działalności gospodarczej w kantorze wymiany walut.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Strzyżowie postanowieniem z dnia 10.01.2007 r. znak US-I-PB-415/16/2006 uznał za prawidłowe stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25.10.2006 r. Zdaniem organu I instancji podmioty prowadzące działalność gospodarczą – stosownie do przepisów ustawy z dnia 27.07.2002 r. Prawo dewizowe (Dz.U. nr 141, poz. 1178 ze zm.) – mają prawo do zakupu wartości dewizowych w kantorach. Ograniczenie transakcji zakupu i sprzedaży walut wynika jedynie z zapisu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w świetle którego wartość kupna lub sprzedaży zagranicznych środków płatniczych nie może przekroczyć w ramach jednej umowy zawieranej przez przedsiębiorcę wykonującego działalność kantorową równowartości 20.000 euro. Natomiast „forma rozliczenia winna być zgodna z przepisami art. 22 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 02.07.2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. nr 173, poz. 1807).”

Zatem – w ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Strzyżowie – nie ma przeszkód do dokonywania transakcji zakupu i sprzedaży zagranicznych środków płatniczych w kantorze i dokonywania płatności tymi środkami w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, pod warunkiem uwzględnienia powołanych wyżej przepisów.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego w Strzyżowie wyjaśnił w ww. postanowieniu, iż kantory wymiany walut mają obowiązek wystawić odpowiedni dowód zakupu lub sprzedaży waluty obcej, w zależności od rodzaju podmiotu, który dokonał transakcji zakupu lub sprzedaży waluty, zawierający m.in. imię i nazwisko osoby fizycznej lub nazwę (firmę) przedsiębiorcy lub innego podmiotu dokonującego transakcji. Szczegółowe zasady wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych określa rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24.09.2004 r. (Dz.U. nr 219, poz. 2220) w sprawie wyposażenia lokalu przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej oraz sposobu prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych.

W postanowieniu tym zawarto również stwierdzenie, że „w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak uregulowań w zakresie rozliczania różnic kursowych w przypadku dokonywania transakcji zakupu czy sprzedaży walut obcych w kantorach. (...) odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku należy stwierdzić, że w przypadku gdy podatnik dokonuje zakupu waluty obcej w kantorze, a następnie reguluje płatność za faktury wyrażone w walutach obcych, nie występują różnice kursowe.”

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, po dokonaniu analizy stanu faktycznego zaprezentowanego przez Podatnika oraz treści postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego w Strzyżowie z dnia 10.01.2007 r. znak US-I-PB-415/16/2006 zważył, co następuje:

Zgodnie z zapisem art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej naczelnicy urzędów skarbowych stosownie do swojej właściwości mają obowiązek, na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Interpretacja, w myśl art. 14a § 3 ww. ustawy, to ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa. Udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie (art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej).

W toku weryfikacji prawidłowości postanowienia wydanego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Strzyżowie z dnia 10.01.2007 r. znak US-I-PB-415/16/2006 stwierdzono, iż złożony przez Podatnika wniosek o wydanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie nie spełnia wymogów formalnych, określonych w art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej.

Stosownie do treści art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej składając wniosek podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Jeżeli wniosek nie odpowiada wymogom ustawowym, organ podatkowy na podstawie art. 14a § 5 w związku z art. 169 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej (który ma odpowiednie zastosowanie w procedurze wydawania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego) wzywa wnioskodawcę do usunięcia braków podania w terminie 7 dni, z pouczeniem o konsekwencjach niewypełnienia tego obowiązku (pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia).

Odnosząc powyższy stan prawny na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że wnioskiem z dnia 25.10.2006 r. Pan W. zwrócił się z zapytaniem:

• czy jest możliwy zakup waluty obcej w kantorze wymiany walut na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej przez osobę fizyczną oraz
• jakie dokumenty będą „respektowane” wraz z fakturą za zakup pochodzącą z krajów wspólnoty europejskiej.

Prezentując z kolei własne stanowisko w sprawie Podatnik ograniczył się do lakonicznego stwierdzenia „uważam, że możliwość taka istnieje. Obowiązujące przepisy nie zabraniają.”

Jak z powyższego wynika Podatnik nie przedstawił własnego stanowiska w odniesieniu do zapytania dotyczącego dokumentów jakie winny „być respektowane wraz z fakturą za zakup pochodzącą z krajów wspólnoty europejskiej.”

W wydanym postanowieniu z dnia 10.01.2007 r. znak US-I-PB-415/16/2006 Naczelnik Urzędu Skarbowego w Strzyżowie nie udzielił Podatnikowi interpretacji w zakresie przedmiotowych dokumentów. W postanowieniu tym organ podatkowy odniósł się natomiast do zagadnienia różnic kursowych, pomimo iż problem ten nie był przedmiotem wniosku Pana W.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż wniosek, nie zawierając w swej treści informacji istotnych z punktu widzenia kwalifikacji prawno-podatkowej nakreślonego stanu faktycznego, nie spełnia warunku określonego w art. 14a § 2 Ordynacji podatkowej.

Organ podatkowy nie wezwał jednakże Podatnika do usunięcia braków podania w terminie 7 dni, z pouczeniem o konsekwencjach niewypełnienia tego obowiązku (pozostawienie wniosku bez rozpatrzenia), lecz postanowieniem z dnia 10.01.2007 r. znak US-I-PB-415/16/2006 udzielił Podatnikowi interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zaprezentowane braki formalne skutkują uchyleniem przedmiotowego postanowienia w trybie art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym organ odwoławczy w drodze decyzji uchyla z urzędu postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 tej ustawy, m.in. wówczas, gdy rażąco narusza ono prawo.