P O S T A N O W I E N I E

Działając na podstawie przepisów art. 14a § 1-4 oraz art. 216 § 1 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005 r. z późn. zm.), udzielając interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w zakupach paliwa silnikowego i oleju napędowego wykorzystywanego do napędu samochodów demonstracyjnych będących towarem handlowym, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Puławach postanawia uznać za prawidłowe stanowisko strony przedstawione we wniosku z dnia 19.03.2007 r. (wpływ w dniu 28.03.2007 r.).

U Z A S A D N I E N I E

Stan faktyczny i stanowisko podatnika w sprawie:

Podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest agentem dealera samochodowego i przedmiotem działalności podatnika jest m.in. sprzedaż samochodów, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy VAT, innych niż określone w ust. 4 pkt 1-6 tegoż artykułu. Niektóre z tych samochodów nadal będąc towarem handlowym wykorzystywane są do celów demonstracyjnych służących do testowych jazd próbnych dokonywanych przez klientów. Do samochodów tych zakupowane jest paliwo silnikowe i olej napędowy. Po okresie eksploatacji lub w jego trakcie samochody te są sprzedawane ze stawką podatkową VAT 22%.

Pytanie podatnika dotyczy tego, czy ma prawo odliczenia podatku naliczonego VAT od paliwa, które służy do napędu samochodów demonstracyjnych, pomimo że nie spełniają one wymogów art. 86 ust. 4 pkt. 1-6 ustawy VAT.

Zdaniem podatnika, ma on prawo do przedmiotowego odliczenia ponieważ samochody demonstracyjne są towarami handlowymi i nie podlegają regulacjom art. 86 ust. 3 ustawy VAT, a w konsekwencji nie ma do nich zastosowania również art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT.

Stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. Nr 54, poz. 535 z 2005 r. z późn. zm.), zwanej dalej ustawą VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikowi, o którym mowa w art. 15 z zastrzeżeniami nie mającymi znaczenia w przedmiotowej sprawie, a art. 86 ust. 2 pkt 1 precyzuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3 – 7 tego artykułu, suma kwot podatku określona w fakturach otrzymanych przez podatnika.

Zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT obniżenia kwoty podatku należnego lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 tejże ustawy.

Zgodnie zaś z art. 86 ust. 3 ustawy VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Z kolei zgodnie z art. 86 ust. 4 ustawy VAT przepis ust. 3 tegoż artykułu nie dotyczy pojazdów samochodowych wymienionych w pkt 1- 6 tego ustępu (ust. 4) oraz zgodnie z pkt 7 tego ustępu (ust. 4) nie dotyczy „przypadków gdy przedmiotem działalności podatnika jest: a) odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lubb) oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.”

Analizując powyższe przepisy na podstawie przedstawionego przez podatnika stanu faktycznego - z którego wynika, że dotyczy on przypadku, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy VAT - należy stwierdzić, że kluczowe dla przedmiotowej sprawy, użyte w art. 86 ust. 4 ustawy VAT sformułowanie „Przepis ust. 3 nie dotyczy (...)” odnosi się nie tylko do określonego w tym ustępie prawa i wielkości odliczenia podatku naliczonego zawartego w zakupionym samochodzie (pojeździe), ale odnosi się również bezpośrednio do samochodów i pojazdów.

Powyższe oznacza, że w określonym w art. 86 ust. 3 ustawy VAT zbiorze samochodów i pojazdów samochodowych nie mieszczą się (są wyłączone) samochody i pojazdy, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy VAT, w tym także samochody (pojazdy), o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt. 7 ustawy VAT. W konsekwencji oznacza to, że określone w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy VAT ograniczenie prawa do odliczenia nie dotyczy określonego w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy VAT przypadku gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Tak więc stanowisko podatnika w przedstawionej sprawie jest prawidłowe. W sytuacji gdy podatnik dokona zakupu samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony innego niż wymienione w art. 86 ust. 4 pkt 1-6 ustawy VAT, wykorzystywanego do celów demonstracyjnych i z przeznaczeniem do dalszej odsprzedaży (w ramach prowadzonej przez niego działalności polegającej na takiej odsprzedaży) ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w zakupach paliwa silnikowego i oleju napędowego, które służą do napędu takich pojazdów demonstracyjnych.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że z uwagi na odrębne regulacje podatku dochodowego od osób prawnych, w sytuacji gdy pojazdy te stracą status towaru handlowego, przypadek, o którym mowa w art. 86 ust. 4 pkt 7 ustawy VAT nie zaistnieje, co wiązać się będzie z koniecznością korekty przedmiotowego podatku naliczonego.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie tego zdarzenia. Nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie Stronie służy prawo wniesienia zażalenia w terminie 7 dni od daty jego doręczenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie, za pośrednictwem Naczelnika tutejszego Urzędu Skarbowego (na podstawie art. 14a § 4 w związku z art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).