Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm. ) oraz art. 12 ust. 3 i art. 15 ust.1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. z 2000r. Dz.U. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), po rozpatrzeniu wniosku Z. S.A., z dnia 06.04.2006r. (data wpływu do tut. Urzędu 11.04.2006r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji w sprawie prawidłowości dokumentacji wysyłki towarów do kontrahenta wewnątrzunijnego i jej ujęcia z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku Z. stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonuje wysyłki swoich produktów do kontrahenta wewnątrzunijnego do Słowenii. Zgodnie z zawartą umową dostawca wystawia faktury WDT na towar zużyty do produkcji przez odbiorcę ze Słowenii, a nie na towar wysłany z kraju. W oparciu o przepisy ustawy VAT w momencie wysłania towaru do kontrahenta Spółka wystawia tylko fakturę wewnętrzną na wysłane towary, która ujmowana jest do przychodów ze sprzedaży. W kosztach uzyskania przychodów Spółka ujmuje wartość towarów przesuniętych z magazynu wyrobów do magazynu u odbiorcy. Na końcu każdego miesiąca, po otrzymaniu od odbiorcy informacji o wielkości u niego zapasu, dostarczonego towaru na koniec m-ca, Spółka wystawia Fakturę WDT, na różnicę między ilością wysłaną, a ilością na zapasie u odbiorcy (ilość zużyta). Jednocześnie Spółka dokonuje korekty faktur wewnętrznych na ilość wykazaną na fakturze WDT. Podatnik wnosi o odpowiedź czy dokumentacja wysyłki towarów i jej ujęcie z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest właściwa.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i stanowiska Podatnika tut. Organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za przychody związane z działalnością gospodarczą osiągnięte w roku podatkowym uważa się należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Data powstania przychodu należnego została skonkretyzowana z dniem 01.01.2003r. w zapisie ust. 3a przytoczonego artykułu zgodnie, z którym: „Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c i 3d, dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później jednak niż ostatni dzień miesiąca, w którym:

1. wydano rzecz, zbyto prawo majątkowe lub
2. wykonano usługę, w tym częściowo wykonano usługę, jeżeli jej częściowe wykonanie stanowi wynikający z umowy lub odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lub
3. otrzymano zapłatę za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.”

Zatem datę powstania przychodu należnego wyznaczać będzie generalnie dzień wystawienia faktury. Z wykładni gramatycznej art. 12 ust. 3a pkt 1 w/w ustawy nie wynika natomiast aby przemieszczenie towarów z zakładu położonego w Polsce do składu za granicą skutkowało powstaniem przychodu podatkowego. Dopiero wydanie rzeczy przed wystawieniem faktury określa datę powstania przychodu, którą ustala się nie później niż w ostatnim dniu miesiąca, w którym wydanie to miało miejsce.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podstawą wystawienia przez Spółkę faktur sprzedaży WDT (zgodnie z odrębnymi przepisami) - na końcu każdego miesiąca - jest uzyskana od kontrahenta informacja o ilości towaru zużytego przez niego do produkcji. Ilość ta stanowi różnicę między ilością wysłaną, a ilością na zapasie u odbiorcy. Powyższe zgodne jest z zawartą przez strony umową o składzie konsygnacyjnym. Jednocześnie zgodnie z punktem 4 tej umowy towar znajdujący się na magazynie stanowi własność dostawcy do momentu zdjęcia go z magazynu do produkcji.

Wobec powyższego, jeżeli w przedstawionym stanie faktycznym, wywóz towarów za granicę nie jest tożsamy z wydaniem towaru odbiorcy i właścicielem towarów w dalszym ciągu pozostaje Spółka, to tym samym datę powstania przychodu wyznaczać będzie dzień wystawienia faktury sprzedaży lub moment pobrania przez odbiorcę towarów ze składu (przeniesienia prawa własności towarów), jeżeli towar wydano odbiorcy przed wystawieniem faktury.

Równocześnie zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych który stanowi, iż „kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1...”, wartość towarów wydanych odbiorcy ze składu konsygnacyjnego stanowić będzie koszt uzyskania przychodów w Spółce w okresie, w którym wystąpi przychód z ich sprzedaży.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, iż stanowisko Spółki w przedstawionym zakresie jest nieprawidłowe albowiem sam fakt wysyłki towaru i wystawienia faktury wewnętrznej nie będzie stanowić podstawy zarówno do ujęcia jej w przychodach podatkowych jak i obciążenia kosztów ich uzyskania.