Pismem z dnia 24 kwietnia 2007r. (złożonym do tutejszego organu podatkowego w dniu 25.04.2007r.) Spółka zwróciła się do tutejszego organu podatkowego z zapytaniem co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej możliwości uznania otrzymanego oświadczenia od przewoźnika (spedytora) jako dokumentu przewozowego.

Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem czy oświadczenie otrzymane od przewoźnika (spedytora) zawierające informację o tym, że dokonał przewozu towarów od nadawcy z Polski do odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, można uznać za odpowiedni dokument, o którym mowa w art.42 ust.3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Do przedmiotowego zapytania dołączono przykładowe oświadczenie spedytora. Zdaniem pytającego oświadczenie, o którym mowa spełnia wymogi powołanej ustawy.

Po przeanalizowaniu przedstawionego wyżej stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 42 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. nr 54 poz. 535 z późn. zm.) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem, że:

1.podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadajacego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, i podał ten numer oraz swój numer o którym mowa w art. 97 ust.10 na fakturze stwierdzajacej dostawę towarów;

2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Zgromadzenie dowodów potwierdzających dostarczenie towarów do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju jest jednym z warunków określonych w art. 42 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług. Dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju zostały wymienione w ust.3 art.42 ww. ustawy.

Według art.42 ust.3 ww. ustawy dowodami są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),2) kopia faktury,3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,- z zastrzeżeniem ust.4 i 5.

Stosownie do art.42 ust.11 cyt. ustawy w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust.3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust.1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny – dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Oświadczenie spedytora nie należy do katalogu zasadniczych dokumentów wymienionych w art.42 ust.3 cyt. ustawy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego sprawy uznać należy, że oświadczenie spedytora nie jest dokumentem przewozowym, a zatem nie spełnia wymogów dowodu, o którym mowa w art.42 ust.3 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzam, że stanowisko zajęte przez wnioskodawcę jest nieprawidłowe. Powyższej odpowiedzi udzielono w oparciu o stan faktyczny zawarty w piśmie, zgodnie ze stanem prawnym obowiązującym w dniu udzielenia odpowiedzi. Przy udzielaniu interpretacji nie poddano ocenie dołączonego do wniosku załącznika.

Zgodnie z art. 14b §1 i §2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Jest natomiast wiążąca dla organu podatkowego i organu kontroli skarbowej właściwych dla podatnika i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w §5 art.14b.